Jeżeli to jest pole, w którym piszę coś o sobie, to niech będzie, że jestem gostkiem, który wymyśla sobie historie, kiedy nie chce mu się czytać czyichś.

“Kto szuka, ten najczęściej coś znajduje, niestety czasem zgoła nie to, czego mu potrzeba” 

                                                                                                                                                            J. R. R. Tolkien

Amator liczę na porady

Kochana, gdy na ciebie patrzę, to wciąż widzę popiół po spalonym teatrze

Osobnik niespełna rozumu, który unika wszelkich form socjalizacji i uczłowieczania. Jak czasami coś fajnego napisze, to zamiast do szuflady wrzuci to to tu.

Inspiruje mnie wiele rzeczy. Od własnych problemów osobistych, po problemy świata. Od poszukiwania własnego miejsca na ziemi, po problemy społeczne. Dużo się ze swoimi postaciami rozwodzę nad relacjami między nauką a religią, postępem technologicznym i ogromem kosmosu. Są cyborgi, są też kosmici. I tylko oni wiedzą jak bardzo są oni sztuczni i obcy przeciętnym ludziom, wierzącym we wszystko, co tylko dobrze potrafi zagrać na najprostszych emocjach. Niezależnie od tego, czy akurat bohaterem jest kosmita, czy cyborg, antagonistami nie zawsze są tak po prostu źli ludzie. Nikt tak po prostu nie jest zły. Najczęściej jest niewolnikiem swoich żądz, ograniczeń i strachu przed prawdą o świecie i samym sobie.

Osobiście spotkałem kilku nerdów w życiu, którzy byli w stanie uwierzyć, że rzeczywistość jest symulacją. Co jeżeli jest i jedynym sposobem na wylogowanie się do rzeczywistości jest śmierć? Co jeżeli bóstwem jest sztuczna inteligencja? To tylko jeden przykład z wielu, które poruszyły moją wyobraźnię. To coś więcej, niż tylko hobby. To forma wyładowania frustracji, jaką we mnie powoduje współczesny mi świat, ale też chęć przekazania mu czegoś pozytywnego. Przy okazji też pewnego rodzaju eksperyment myślowy – Może na papierze jestem lepszym człowiekiem, niż w rzeczywistości? 

Mam na imię Mateusz i jestem autorem książek "7 kobiet mafii" oraz "66 dusz". W tym miejscu chciałbym podzielić się z Tobą moją twórczością. Także opowiadaniami, którymi chciałbym skłonić Cię do szerokiego uśmiechu. Skąd się one wzięły? Z lat, które przewędrowałem wśród ludzi.
W tychże opowiadaniach zapragnąłem zamknąć wszystkie anegdoty, historię oraz stare, zakurzone i nie znane przez młodsze pokolenia gagi i kawały, które według mojego zdania, zasługują na dalsze życie. :) Teraz, ubrane w królewskie szaty i osadzone w czasach gdy nasz kraj górował nad całą resztą... mają za zadanie wywoływać u Was uśmiech, przebłysk wspomnień oraz promyk nadziei, że to co bawiło nas ongiś, przetrwa dalej :) Nie doszukujcie się tu powagi, czy logiki... po prostu dajcie upust swej etyce, “porządności” i radości :)

Pozdrawiam,
Mateusz Wieczorek

Pisarz raczej początkujący, z dość skromnym dorobkiem, ukierunkowanym zarówno w fantasy, jak i zwykłą prozę. Posiada pewne doświadczenie, lecz w świecie, w którym dotyka codzienności nie przydaje się mu ono na zbyt wiele. Będzie wdzięczny za dodawane komentarze – głównie merytoryczne – każdemu, kto zechce się pochylić nad jego słowami.

Witam