Nowa Fantastyka 04/15

WYMYŚLIĆ E-BOOKA OD NOWA

Wywiad z Jackiem Dukajem

"Jedyny film, na którym zdarzyło mi się zasnąć w kinie, to właśnie „Transformers”, już nie pamiętam, która część. Tomek Bagiński nieodmiennie wychwala mi kunszt reżyserski Baya; trochę mnie wkręca, ale w końcu sam pomyślałem, że to byłoby wyzwanie ekstremalne: wziąć najgłupszy wzorzec kina hollywoodzkiego i zrobić z tego coś oryginalnego, trzymającego się kupy i nieobrażającego wrażliwości dorosłego odbiorcy."

ŻARTY ZE ŚMIERCI

wywiad z Alfie Allenem i Johnem Bradleyem

Energiczny i wiecznie uśmiechnięty Allen wyrywa się do odpowiedzi, często żartuje, wyraźnie jest w swoim żywiole – wie, czego oczekują dziennikarze, dlatego rzuca kolejne anegdoty, okraszając je zabawnymi komentarzami. W tym czasie John Bradley siedzi bez ruchu, słucha, spogląda w przestrzeń ciemnymi, wyglądającymi na niezwykle smutne oczami. Można odnieść wrażenie, że myślami jest gdzieś indziej.

Nic bardziej mylnego. Gdy tylko pytanie zostaje skierowane do niego, Bradley przechodzi przemianę – prostuje się, oczy robią się wesołe, na twarzy pojawia się uśmiech. I wtedy okazuje się, że nie mniejszy z niego gaduła, niż z Allena, że równie zajmująco potrafi opowiadać o pracy na planie „Gry o Tron”.

Radosław Pisula

PIEKIELNA KUCHNIA MARVELA

Uniwersum Marvela rozwija się nie tylko w kinie, ale i na małym ekranie. Najciekawiej zapowiadają się plany sieci Netflix, która zajęła się adaptacją przygód „ulicznych” herosów z Domu Pomysłów, broniących zaułków nowojorskiej Hell’s Kitchen.

Tomasz Miecznikowski

TRANSMIGRACJE AMBROSE’A BIERCE’A

Edgar Allan Poe, H.P. Lovecraft, Robert Louis Stevenson, Bram Stoker – któż nie zna tych autorów choćby z ekranizacji ich prozy? A czy mówią Wam coś nazwiska Ambrose’a Bierce’a, Artura Machena czy Algernona Blackwooda? To przedstawiciele dużej grupy zapominanych i często niedocenianych autorów dawnych opowieści niesamowitych, bez których twórczego wkładu dzisiejsza popkultura byłaby znacznie uboższa.

Wawrzyniec Podrzucki

GALILEUSZ NA KRAWĘDZI

Czym się różni SF od fantasy? Przede wszystkim tym, że SF jest, wiadomo, naukowa. Nie chodzi tu jednak o rekwizyty czy inny sztafaż, lecz o naukę w dużo głębszym, podstawowym tego słowa rozumieniu. O ludzką ciekawość, kreatywność, pomysłowość i wytrwale pogłębianą wiedzę.

Ponadto w numerze:

– opowiadania m.in. Sławomira Prochockiego i Toma Crosshilla

– ogłoszenie konkursu "Moda na Nową Fantastykę"

– wyniki plebiscytu Nagrody Czytelników 2014

– nominacje do Nagród Nowej Fantastyki 2015

– felietony, recenzje i inne stałe atrakcje

W kwietniowej “Nowej Fantastyce” początkowo miał się pojawić wstępniak o innej treści, jednak śmierć Terry’ego Pratchetta wpłynęła na zmianę w ostatniej chwili. Dzisiejszy dzień to akurat ten moment, kiedy warto wrzucić tu wstępniak w tej pierwotnej wersji, co niniejszym czynię. ;)

ŚMIECH TO ZDROWIE!

Parę miesięcy temu serwis Kawerna poszedł w ślady popularnego „Aszego Dziennika” oferującego najlepsze zmyślone newsy w kraju i zaserwował użytkownikom parę humorystycznych wiadomości pod szyldem „NaFakcie”. Na wypadek, gdyby ktoś nie połapał się, że jawną kpiną jest np. informacja, że G.R.R. Martin zainspirowany polskim wydaniem „Pieśni Lodu i Ognia” postanowił kolejne tomy cyklu wydawać częściej, ale podzielone na części, na końcu newsów znajdowało się stosowne objaśnienie. Część internautów przyjęła te zabawy z przymrużeniem oka, jednak nie zabrakło też głosów oburzenia – po co to?, dlaczego oszukujecie ludzi?, chodzi wam tylko o nabijanie klików… i tak dalej. Przypomniało mi się, jak parę lat wcześniej do „Nowej Fantastyki” pisał felietony w podobnym duchu Kuba Ćwiek (ten o porno wersji „Wiedźmina” zatytułowanej „The Bitcher”, poniósł się echem nawet za granicą). I podobnie – jedni nieźle się bawili przy tych historyjkach z alternatywnej rzeczywistości, inni zaś oburzali się i zarzucali marnowanie miejsca.

To bardzo poważna sprawa, nie mieć poczucia humoru, pisał Graham Masterton. Prima aprilis to dobry moment, żeby przypomnieć tę myśl. Bez względu na to, czy mówimy o fundamentalizmie religijnym, politycznej poprawności, zaczadzeniu dowolną ideologią z prawa bądź z lewa, czy o braku zdrowego dystansu do swojego hobby – na przykład do fantastyki – utrata poczucia humoru to objaw pogłębiającego się fanatyzmu. Ludzie, którym śmiech kojarzy się tylko wyśmiewaniem, którzy żądają cenzury, bo nie rozumieją, że żart nie musi oznaczać wrogości i złych intencji, wiodą ponure, zakompleksione życie i infekują negatywnym nastawieniem otoczenie. Jeśli zatem przyłapiesz się kiedyś na tym, że reakcją na jakiś dowcip będzie naburmuszone stwierdzenie: To nie jest śmieszne!, zatrzymaj się na chwilę i zastanów: a może jednak jest, tylko gdzieś się pogubiłem?

Zapraszam do lektury!