451 stopni Fahrenhaita

Po­etyc­ka opo­wieść o cza­sach, w któ­rych nie gasi się po­ża­rów, a wznie­ca je.

Głów­ny bo­ha­ter pali książ­ki, taki jest jego zawód – nowa de­fi­ni­cja stra­ża­ka. W końcu Mon­tag sam za­czy­na pło­nąć – od środ­ka. Ko­lej­ne wersy, przy­pad­kiem zdo­by­te książ­ki wznie­ca­ją pożar w duszy. Słowa pod­pa­la­ją rozum,  wznie­ca­ją bunt i na­dzie­ję. Przed­miot za­ka­za­ny wodzi Mon­ta­ga na po­ku­sze­nie i nie ma już od­wro­tu. Stra­co­na mi­łość, która nigdy nie była szcze­ra. Przy­jaźń która nigdy nie była wier­na. Nowi lu­dzie, po­świę­ca­ją­cy życie, by ra­to­wać to co on palił. Wszy­scy stają w ob­li­czu wojny, która przy­nie­sie oczysz­cze­nie albo zgubę.