Samozwaniec. Moskiewska ladacznica

W porę, gdy kwi­tły kwia­ty, a trawy wzbi­ja­ły wy­so­ko, mo­skiew­ski mir wy­wlókł ciało cara Dy­mi­tra zwią­za­ne po­wro­zem. Cią­gnę­li je za sznur uwią­za­ny do przy­ro­dze­nia przez wrota Spa­skie na Plac Czer­wo­ny. Tam, koło Łub­ne­go Mie­sta rzu­co­no zwło­ki na pod­wyż­sze­nie przy­go­to­wa­ne na za­ba­wę. Spa­lo­ny­mi pro­cha­mi na­bi­to ar­ma­tę i wy­strze­lo­no w stro­nę Rzecz­po­spo­li­tej.

A potem się za­czę­ło.

We wszyst­kich mia­stach i wio­skach mo­skiew­skiej dzie­dzi­ny za­czę­li po­ja­wiać się ko­lej­ni…

…Sa­mo­zwań­cy!

Po­da­ją­cy się za cu­dow­nie ura­to­wa­ne­go ca­re­wi­cza Dy­mi­tra Iwa­no­wi­cza, syna cara Iwana Groź­ne­go i pra­wo­wi­te­go na­stęp­cę na mo­skiew­skim tro­nie.

A na tę szan­sę cze­ka­ło wielu. 

Także Li­sow­czy­cy któ­rych na­zy­wa­no „dia­bła­mi„ i ”krwa­wy­mi psami”. Nie­mal jak widmo zja­wia­li się i zni­ka­li, byli wszę­dzie i ni­g­dzie, zo­sta­wia­jąc po sobie ruiny i zglisz­cza.

Teraz nad­szedł czas na ich „Dy­mi­tria­dę”

W roku od Na­ro­dze­nia Pań­skie­go ty­siąc sześć­set­nym i czwar­tym po­ja­wił się w Rze­czy­po­spo­li­tej czło­wiek, po­da­ją­cy się za cu­dow­nie ura­to­wa­ne­go ca­re­wi­cza Dy­mi­tra Iwa­no­wi­cza, syna cara Iwana Groź­ne­go i pra­wo­wi­te­go na­stęp­cę na mo­skiew­skim tro­nie. 

Szlach­ta wąt­pi­ła w jego po­cho­dze­nie, ale wo­je­wo­da san­do­mier­ski Jerzy Mni­szech wydał za niego córkę Ma­ry­nę. Dy­mitr wspie­ra­ny przez licz­nych awan­tur­ni­ków wy­ru­szył na Mo­skwę.

Cho­ciaż wy­pra­wa wy­da­wa­ła się sza­leń­stwem, ca­re­wicz zdo­był mia­sto zwane Trze­cim Rzy­mem. Jed­nak po roku pa­no­wa­nia, w cza­sie we­se­la, zo­stał za­mor­do­wa­ny przez knia­zia Wa­sy­la Szuj­skie­go, który sam ogło­sił się carem.

Maryna, jej oj­ciec i licz­ni Po­la­cy zo­sta­li uwię­zie­ni. Ich nie­wo­la nie ozna­cza­ła jed­nak końca kło­po­tów dla Szuj­skie­go. We wszyst­kich mia­stach i wio­skach mo­skiew­skiej dzie­dzi­ny za­czę­li po­ja­wiać się ko­lej­ni…

…Sa­mo­zwań­cy!