Na glinianych nogach

Kry­mi­nal­na za­gad­ka w świe­cie Dysku.

Kto mor­du­je nie­szko­dli­wych sta­rusz­ków? Kto pró­bu­je otruć Pa­try­cju­sza? Kiedy je­sien­ne mgły spo­wi­ja­ją Ankh-Mor­pork, Straż Miej­ska musi schwy­tać mor­der­cę, któ­re­go nie może zo­ba­czyć. Może go­le­my coś wie­dzą – ale po­waż­ni lu­dzie z gliny, któ­rzy pra­cu­ją całe dnie i noce, i nigdy ni­ko­mu nie wadzą, nagle za­czę­li po­peł­niać sa­mo­bój­stwa. Zresz­tą straż ma także wła­sne pro­ble­my. Pe­wien wil­ko­łak cier­pi na syn­drom na­pię­cia przed­peł­nio­we­go.

Ka­pral Nobbs za­czy­na bywać wśród ja­śnie­pań­stwa, a u no­we­go re­kru­ta-kra­sno­lu­da można do­strzec pewne bar­dzo dziw­ne cechy – zwłasz­cza kol­czy­ki i cie­nie do oczu. Komu można za­ufać, kiedy mo­tłoch krąży po uli­cach, spi­skow­cy kryją się w mroku, a wszyst­kie ślady wska­zu­ją nie­wła­ści­wy kie­ru­nek?

W noc­nych ciem­no­ściach ko­men­dant stra­ży, sir Sa­mu­el Vimes, prze­ko­nu­je się, że gdzieś tam, być może, wcale nie ma praw­dy. Praw­da może być wśród słów w jego gło­wie.

„Na gli­nia­nych no­gach” jest 21. wy­da­ną w Pol­sce po­wie­ścią z cyklu o Świe­cie Dysku. Świe­cie za­lud­nio­nym przez ludzi, kra­sno­lu­dy, trol­le, wil­ko­ła­ki, nie­umar­łych, magów i cza­row­ni­ce.

„Na gli­nia­nych no­gach” jest kry­mi­na­łem. Nie bra­ku­je w nim ani ta­jem­ni­czych zbrod­ni, ani fał­szy­wych tro­pów, ani za­ska­ku­ją­cych zwro­tów akcji. Jak w każ­dej po­wie­ści ze Świa­ta Dysku pełno jest od­nie­sień do zna­nej nam współ­cze­sno­ści – cza­sem za­baw­nych, cza­sem da­ją­cych do my­śle­nia.

„Na gli­nia­nych no­gach” ucie­szy i usa­tys­fak­cjo­nu­je fanów Prat­chet­ta. Dla tych, któ­rzy jesz­cze nie znają jego po­wie­ści, to dobra książ­ka na po­czą­tek. Jeśli im się spodo­ba – wpa­dli. Będą mu­sie­li prze­czy­tać po­zo­sta­łych 20.

Maja Sta­ni­szew­ska

Metro