Malowany człowiek I

Za­szczu­ta i zdzie­siąt­ko­wa­na ludz­kość prze­kli­na noc.

Z każ­dym zmierz­chem, w opa­rach mgły, nad­cho­dzą opę­ta­ne żądzą mordu be­stie. Prze­ra­że­ni lu­dzie chro­nią się za ma­gicz­ny­mi ru­na­mi. Rzeź usta­je bla­dym świ­tem, gdy świa­tło za­pę­dza de­mo­ny z po­wro­tem w Ot­chłań.

Wy­da­je się, że nikt ani nic nie zdoła po­wstrzy­mać ot­chłań­ców, kła­dąc tym samym kres za­gła­dzie. W tym do­go­ry­wa­ją­cym świe­cie do­ra­sta troje mło­dych ludzi.

Bo­ha­ter­ski Arlen, prze­ko­na­ny, że więk­szym od noc­ne­go zła prze­kleń­stwem jest strach prze­peł­nia­ją­cy ludz­kie serca. Le­esha – jej życie zruj­no­wa­ło jedno pro­ste kłam­stwo – no­wi­cjusz­ka u sta­rej Zie­lar­ki. I Rojer, któ­re­go los na za­wsze od­mie­nił wę­drow­ny Min­strel, wy­gry­wa­jąc mu na skrzyp­kach skocz­ną me­lo­dię.

Tych troje ma coś wspól­ne­go – są upar­ci i prze­czu­wa­ją, że praw­da o świe­cie nie koń­czy się na tym, co im po­wie­dzia­no. Czy od­wa­żą się jej po­szu­kać, opusz­cza­jąc chro­nio­ny ru­na­mi azyl?