Cienioryt

Urok sie­dem­na­sto­wiecz­nych za­uł­ków, non­sza­lan­cja oraz tempo opo­wie­ści spod znaku płasz­cza i szpa­dy, ta­jem­ni­ce rodem z ksią­żek Ar­tu­ro Pe­re­za-Re­ver­te oraz odro­bi­na magii tak cha­rak­te­ry­stycz­na dla li­te­ra­tu­ry ibe­ro­ame­ry­kań­skiej. Wszyst­ko to skła­da się na Cie­nio­ryt, nową po­wieść Krzysz­to­fa Pi­skor­skie­go, jed­ne­go z naj­zdol­niej­szych twór­ców pol­skiej fan­ta­sty­ki.

W por­to­wym mie­ście po­łu­dnia, Se­ri­vie, każdy cień jest oknem do groź­nej i nie­zba­da­nej cień­prze­strze­ni, w któ­rej tu­ne­le ryją adep­ci ta­jem­nych sztuk. Sze­ściu gran­dów wal­czy o wpły­wy tru­ci­zną, zdra­dą i stalą, ma­ło­let­ni król z tru­dem trzy­ma się przy wła­dzy, a in­kwi­zy­cja ro­śnie w siłę.

Ale to wszyst­ko spra­wy, które trud­no ob­ser­wo­wać z okna małej izby przy ulicy Ala­min­ho, gdzie miesz­ka Ara­hon Ca­ran­za Mar­te­nez Y’Gre­na­ta Y’Bar­ra­to­ra, do­świad­czo­ny na­uczy­ciel szer­mier­ki. Ara­hon pra­gnie je­dy­nie za­pew­nić bez­pie­czeń­stwo bli­skim i odło­żyć dość pie­nię­dzy, by opu­ścić mia­sto. Przy­naj­mniej do czasu, gdy w jego ręce wpada cie­nio­ryt – wy­pa­lo­ny na szkle obraz przed­sta­wia­ją­cy ta­jem­ni­czą po­stać…

Cie­nio­rytto nie tylko bo­ga­ta, pięk­nie na­pi­sa­na po­wieść, pełna za­ska­ku­ją­cych zwro­tów akcja, ale także ga­le­ria bo­ha­te­rów, któ­rzy na długo po­zo­sta­ją w pa­mię­ci.

W Se­ri­vie cień po­tra­fi rzu­cić czło­wie­ka, od­le­głe o wiele mil drzwi mogą się łą­czyć, zwy­kły uścisk dłoni przy­no­si cza­sem tra­gicz­ne skut­ki, a słoń­ce ma czar­ne­go brata bliź­nia­ka. Po­dróż do tego miej­sca to nie­za­po­mnia­ne prze­ży­cie. Szcze­gól­nie w to­wa­rzy­stwie ta­jem­ni­cze­go nar­ra­to­ra po­wie­ści.