Wilkozacy

Skąd się wzię­li Wil­ko­za­cy, wo­jow­ni­cy mo­gą­cy prze­isto­czyć się w bez­względ­ne­go dra­pież­ni­ka? Cięż­ko chory Ser­hij Ko­sten­ko, były cho­rą­ży ko­zac­ki, wy­ru­sza w po­szu­ki­wa­niu ra­tun­ku dla sie­bie i prze­mie­nio­nej w Wilka żony. Być może droga do pu­stel­ni­ka za­wie­dzie go do źró­dła ta­jem­ni­cy Wil­ko­za­ków i roz­wią­za­nia za­gad­ki dziw­nej sła­bo­ści, która po­wo­li go za­bi­ja.

Po­chy­la­ją­ca się nad Ko­za­kiem ko­stu­cha ła­ko­mie spo­glą­da rów­nież na but­ne­go syna sa­me­go Het­ma­na Chmiel­nic­kie­go. Śmierć nie­jed­no ma imię, a nie­na­wiść, którą karmi się okru­cień­stwo Ti­mo­fie­ja Chmiel­nic­kie­go, może go znisz­czyć rów­nie sku­tecz­nie jak woj­ska ko­ron­ne ob­le­ga­ją­ce Su­cza­wę.

Chęt­nych, aby do­ko­ny­wać pod­stęp­nych mor­derstw jest wię­cej. Nie ustrze­że się przed nim nawet sam Hre­ho­ry, przy­wód­ca wil­czej siczy. Żarna wojny i gorz­ki smak za­daw­nio­nej krzyw­dy mogą do­pro­wa­dzić do zguby nawet naj­sil­niej­szych. Prze­trwa­ją nie­licz­ni.