Królestwo z tego świata

Po­wieść ta to fak­tycz­ny de­biut jed­ne­go z naj­wy­bit­niej­szych pi­sa­rzy ku­bań­skich. Zro­dzi­ły ją ob­ser­wa­cje po­czy­nio­ne przez Car­pen­tie­ra w cza­sie po­by­tu na Haiti i doj­rze­wa­ją­ce w jego ar­ty­stycz­nej świa­do­mo­ści poj­mo­wa­nie oso­bli­wo­ści kul­tu­ro­wej Ame­ry­ki Ła­ciń­skiej jako spo­łecz­no­ści mul­tiet­nicz­nej, wie­lo­barw­nej, wie­lo­płasz­czy­zno­wej – ta­kiej, w któ­rej magia, gusła i wszech­po­tęż­ne wudu są rów­nie re­al­ne jak rze­czy­wi­stość ma­te­rial­na. Po­wieść przed­sta­wia przy­by­cie na Haiti Marii Pau­li­ny Bo­na­par­te, uko­cha­nej sio­stry Na­po­le­ona, i ob­ję­cie wła­dzy kró­lew­skiej przez czar­no­skó­re­go Henri Chri­sto­phe'a; ten hi­sto­rycz­ny epi­zod służy za pre­tekst do wy­kre­owa­nia po­sta­ci Mac­kan­da­ka, ob­da­rzo­ne­go nad­przy­ro­dzo­ny­mi wła­ści­wo­ścia­mi, przede wszyst­kim nie­śmier­tel­no­ścią. Jest to wiel­ka me­ta­fo­ra doli czło­wie­czej La­ty­no­sów.

W Kró­le­stwie z tego świa­ta Car­pen­tier wy­cią­ga pi­sar­skie kon­se­kwen­cje z wy­po­wie­dzia­ne­go przez sie­bie słyn­ne­go zda­nia: „Hi­sto­ria całej Ame­ry­ki nie jest ni­czym innym, jak kro­ni­ką rze­czy­wi­sto­ści cu­dow­nej”.