Smoki są gadami

(Miniatura napisana pod wpływem nagłego natchnienia i weny twórczej, nim dodam planowane wcześniej teksty)

– Podobno łzy smoków mają magiczne moce. Dają człowiekowi nieśmiertelność, ogromną siłę i takie tam. Tylko…

– Gady nie płaczą tak po prostu. Tworzą łzy z powodów biologicznych.

– Smoki są gadami.

– Smoki więc nie płaczą…

– Niewystarczająca liczba argumentów?

– Smoki nie istnieją.

Dziewczyna westchnęła, wpatrując się w lustro i wspominając swoją nadzwyczaj naiwną nauczycielkę. Dziwiła się zawsze, że ta naprawdę wierzyła w tę całą historię o smokach. Jej rozmyślania przerwało potężne beknięcie. Zniesmaczona odwróciła się.

– Sorraski… – mlasnął wielki waran z Komodo siedzący na kanapie, drapiąc się po brzuchu.

– Jesteś obrzydliwy i cuchnie ci z paszczy. – Skwitowała, wracając do lustra.

– Faktycznie – przyznał radosny i pewny siebie gad. – Ale wiesz, nazywają mnie również SMOKIEM z Komodo.

– Tak, wiem. I radzę ci, szybko zacznij płakać, zanim ja cię do tego zmuszę. Siłą.

Jaszczur uśmiechnął się, wracając do krajania pazurami cebuli na pizzę.

Koniec

Dziwne... ale po chwili zastanowienia, nawet sprytne

"przyznał radośnie i pewnie siebie gad" radosny i pewny siebie
"tą całą historię" tą, tę?
Smok krojący cebulę na pizze nie powinien siedzieć na kanapie i drapać się tu i tam, tylko stać przy blacie albo przy stole w kuchni. Chyba. Skoro beka, to pewnie jest już po posiłku?

Ten smok to waran z Komodo, a one mają to do siebie, że ich krótkie nogi i potężny ogon za nic im nie pozwolają stać na dwóch nogach. ;) Dlatego musi leżeć, drapie się to tu, to tam i zachowuje się jak się zachowuje, bo ma to po prostu w głębokim poważaniu. ;) A bekną sobie od tak, jak to powiedział Shrek w pierwszej części: z dwojga złego lepiej tą stroną. ;)