Mróz

Podobało mi się. Urocza, ciepła (pomimo nieprzychylnej atmosfery za oknem) historia. Poczułam się niemalże jakbym słyszała własną mamę opowiadającą mi bajkę tuż przed snem ;)

Czytałem już w Creatio. I to jeden z moich ulubionych tekstów Twojego autorstwa.

Baśniowy, mroźny klimat, ciekawe opisy, świetna fabuła opowiedziana z perspektywy dziecka plus dobre spinające całość zakończenie. 

No i świetnie pasuje do panującej teraz pogody :)

“Pierwszy dzień mrozu dziewczynka spędziła w domu, ponieważ mama nie chciała narażać jej na zimno. Bawiła się lalkami, przeglądała ulubioną książkę z obrazkami, goniła od piwnic aż po stryszek za burym, pręgowanym kociakiem. Dużo czasu spędziła też, podziwiając iglaste gałązki i niesamowite kwiaty widniejące na szybach. Obrazy wyglądały jak stworzone nie przypadkiem, a czyjąś ręką. Każdy przedstawiał coś zupełnie innego.

Dziewczynka była niepocieszona, kiedy tata nabrał w wiaderko gorącej wody i zaczął niszczyć dzieła mrozu. Krzyczała i płakała dopóki nie obiecał, że oszczędzi okno w jej izbie na pięterku. W niedługim czasie tylko jedna szyba pozostała ozdobiona mlecznobiałym malunkiem. Gdy zapadł zmrok i dziewczynka musiała wreszcie położyć się do łóżka, uczyniła to bardzo niechętnie, obawiając się, że do rana i to ostatnie ocalałe cudo zniknie.”

Chyba ciutkę za dużo powtórzeń wyrazów w jednym, niedużym fragmencie tekstu…

Ja też czytałam w CF, a skro minęło tyle czasu, a ja jeszcze pamiętam, znaczy, że dobre. Klimat pierwsza klasa, a i historia ciekawa. Bardzo mi się. 

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Uznała, że zima stanowi uosobienie piękna i zakochała się w niej od pierwszego wejrzenia.

Inni mieszkańcy wioski nie podzielali jej zdania. Nagły atak zimy stał się najważniejszym tematem rozmów;

nieznajomy w jednej ręce trzymał wiadro, a w drugiej długi patyk.

Przez dłuższy czas spoglądał w okna znajdujących się na parterze pomieszczeń.

 Po cichu liczyłem, że Mróz okaże się być jakimś przecudowanym zboczeńcem, który porwał syna kowala, a w dalszej kolejności czaił się na główną bohaterkę, ale rozumiem, że takie rozwiązanie pasowałoby do przyjętej konwencji jak pięść do oka. :D Jest słodko na tyle, na ile powinno być, mi się podoba.

Parę powtórzeń Ci się wkradło, jak już zauważył Roger. Momentami też natężenie “mrozów” jest odrobinę zbyt duże, bo używasz tego słowa jako imienia i jako pospolitego rzeczownika.

Pozdrawiam!

Gdy zapadł zmrok i dziewczynka musiała wreszcie położyć się do łóżka, – musiała wreszcie? Wydaje mi się, że przez zestawienie tu tych słów wychodzi semantyczna papka. Albo musiała, albo wreszcie mogła.

Niezłe opowiadanie, czytało się dobrze. Styl jest jakby "skracany” pod młodszego czytelnika, więc wyobrażam sobie, że taki był zamysł. Klimat zimy wyrazisty. 

Bardzo ładna sceneria, baśniowa wręcz.

Ale że klimaty i nastroje słabo na mnie działają, mogę się czepiać.

Jak na malutką osadę z kilkorgiem dzieci, masz sporo wąsko wyspecjalizowanych ludzi – kowal, szewc, lekarz, mleczarz.

O ile mi wiadomo, mróz słabo się komponuje z dużymi opadami śniegu. Przy dużym mrozie nie da się bawić w śnieżki, bo się nie lepią. Ale to drobiazg.

Śmierć chłopca wydaje mi się niewiarygodna. Z głodu tak szybko by nie zmarł, co najmniej dobę powinien wytrzymać. A z zimna… W piwnicy nie mogło być naprawdę zimno, bo wino by szlag trafił. Zresztą przecież dzieciak miał jakieś ubranko. Wyziębienie, zapalenie płuc, ale nie od razu śmierć. Chyba że się winem mszalnym zaprawił. Albo Mróz się na chłopca uwziął i osobiście wykończył. I dlaczego nikt go nie słyszał? Gdyby potarabanił pięściami (a lepiej butelkami – ale na to mógł nie wpaść) w drzwi do plebanii, w środku byłoby świetnie słychać.

Ładna klamra.

Babska logika rządzi!

trwożne uwagi ← jakoś mi zazgrzytało, że uwagi mogą być trwożne, ale raczej nie jest to niepoprawne

w grube(+,) wilcze futro ← określenia są raczej równorzędne. Chyba że uznać wilcze za dopełnienie rzeczownika. Ale ja bym nie uznała

stanowiły linia lasu tuż za wioską… oraz te okienne szyby ← tak patrzę na to zdanie i nie znajduję powodu, dla którego jest tutaj wielokropek

i szurając ewidentnie ciężkim kubłem ← funthesystem ostatnio zaszczepił we mnie awersję do przysłówków i wydaje mi się, że jest całkiem uzasadniona

przymarzło ono bowiem do ościeżnicy i nie sposób było je otworzyć. ← czy tu nie powinno być go? Nie jestem pewna, ale jakoś mi nie brzmi je.

czterech chłopców i trzy dziewczynki, w wieku od sześciu do dwunastu lat.

potęgowane przez przytłaczający(+,) zimowy krajobraz.

zrobić mała(+,) ludzka dziewczynka ← rozumiem stylizację, ale czy dziewczynka mogłaby być nieludzka? W sumie, w fantastyce pewnie by mogła…

wyczerpane tłoczeniem w tę i nazad lodowatego powietrza. ← w tę i nazad jakoś bardzo brzydko mi wygląda

Jest klimat. Mnie śmierć chłopca wydała się dość autentyczna i pasująca, ale nie rozważałam tego tak szczegółowo jak Finkla i jej argumenty wyglądają na mocne. Czytało się z przyjemnością.

"Po opanowaniu warsztatu należy go wyrzucić przez okno". Vita i Virginia

Mróz, o czym informują tagi, jest baśnią i z takim nastawieniem przystąpiłam do lektury. Pewnie dlatego nie zwróciłam większej uwagi na to, jacy fachowcy mieszkają w wiosce. Przyjęłam, że profesje ojców miały ułatwić rozróżnienie dzieci, które w opowieści nie mają imion. Są po prostu dziećmi, tak jak główna bohaterka jest tylko dziewczynką.

A bajka, głównie z powodu mroźnej i śnieżnej pory roku, nader przypadła mi do serca. Nieczęsto bywa, by zajmująca opowieść dla dzieci działa się w środku tęgiej zimy, by roztaczała fantastyczny, bardzo baśniowy klimat. Joseheim zadbała ponadto o prawdziwy dramat, a całość umiejętnie zwieńczyła optymistycznym, jak przystało na bajkę, finałem.

Szalenie satysfakcjonująca lektura. ;D

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Największy plus za motyw zimowy, to jest to co najbardziej lubię w książkach fantasy, bądź opowiadaniach, bo zima ma w sobie coś magicznego, niezwykłego, coś co wprawia człowieka w baśniowy klimat i pobudza jego wyobraźnię. Już sam fakt, że za oknem jest zima to jest dobry czas by usiąść na wygodnym fotelu i poczytać takiego typu opowiadania, bądź powieści ;) I jeszcze gratuluję pomysłu! :)

Zrozumiawszy że, o wstydzie! nie czytałem dotychczas ani jednego Twojego opowiadania, zabrałem się za Mróz pełen nadziei i oczekiwań.

Jak poszło?

Generalnie jestem zadowolony – czytało się świetnie, piszesz w sposób jaki lubię – zgrabnie i płynnie. Nastrój rzeczywiście fajnie wykreowany, jest też kociak, tylko że… nie jestem raczej fanem baśni ;/

I nie podobało mi się takie rozwiązanie problemu. Rzucanie kamieniami w szyby?

Może na mój odbiór wpływa też fakt, że cenię sobie zróżnicowanie klimatyczne w Polsce i gdy nadchodzi zima wcale nie oczekuję z utęsknieniem wiosny ;P

…

Śmierć syna kowala, z racji wątpliwości, które wypisała Finkla, wolę traktować jako nadprzyrodzoną (może w piwniczce było małe okienko, które chłopiec chciał zbić i w ten sposób naraził się Mrozowi? ;P ).

Ostatnie zdanie dobre – rzeczywiście, wyszła niezła klamra.

Tyle ode mnie, trzymaj się.

"Tam, gdzie nie ma echa, nie ma też opisu przestrzeni ani miłości. Jest tylko cisza."

Wreszcie znalazłam chwilę, by odpisać ; ) Przepraszam, ale zrobię to trochę zbiorczo. Dzięki wszystkim za wizytę! Szczególnie cieszą mnie głosy, że “klimat zimy” jest wyczuwalny jak należy.

@Nerissa, Belhaj, Bemik, Blackburn, Naz, Reg, Karkosz – niezmiernie cieszę się, że się podobało ; )

@Roger, MrBrightside – powtórzenia są podstępne, przy korektach to one najczęściej się prześlizgują. Niestety, ze względu na przyjętą konwencję “dziewczynki” i “mrozy” stanowiły prawdziwy problem, trudno było je wyeliminować. Pozostałe powtórzenia to moja nieuwaga. Niestety smutne doświadczenie uczy, że o wiele łatwiej jest sprawdzić czyjś tekst niż swój…

@Finkla – rację ma Reg, że ze względu na specyfikę tekstu pewne rzeczy są “naciągnięte”, aby pasowały. Stąd mnogość profesji w wiosce czy możliwe nieścisłości w scenie śmierci dziecka, która po prostu była potrzebna fabularnie. Chociaż możliwe, że lepiej byłoby go wsadzić gdzie indziej, niż do piwniczki, by scenę uwiarygodnić… Co do śniegu i mrozu – najpierw spadł śnieg, dopiero potem nadszedł mróz, tu nie ma żadnych przeszkód meteorologicznych. Teraz za naszymi oknami było dokładnie tak samo, nie? ; ) Gorzej ze śnieżkami, to fakt ; p

@Count – cholera, a ja właśnie z pomysłu z szybami jestem szczególnie zadowolona ; p A wiosna to niech lepiej przyjdzie jak najszybciej!

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Największym plusem opowiadania jest klimat; uwielbiam teksty, których akcja dzieje się w środku zimy, a Ty bardzo ładnie poradziłaś sobie ze stworzeniem mroźnej, groźnej i ponurej atmosfery. Dlatego trochę się rozczarowałam, że jest aż tak baśniowo i słodko. Nie przepadam za narracją prowadzoną z punktu widzenia dziecka (no, chyba że w książkach Martina ^^), zawsze jest dla mnie za słodko, a styl uderza jako uproszczony, “wygładzony” tak, aby pasował do bajki. Trafiłam na niewielu autorów, którzy potrafią pisać w taki sposób, by zachować własny, niezmieniony styl, a przy tym nie czynić bajek zbyt poważnymi dla dzieci. 

Właściwie, to mogę podpisać się pod MrBrightside’em, że:

 Po cichu liczyłem, że Mróz okaże się być jakimś przecudowanym zboczeńcem, który porwał syna kowala, a w dalszej kolejności czaił się na główną bohaterkę, ale rozumiem, że takie rozwiązanie pasowałoby do przyjętej konwencji jak pięść do oka. :D

W ogóle ten Mróz to fajna postać, szkoda, że było go tak mało i był taki milczący i posępny. W końcu facet, który wypowiada wojnę ludziom, bo ci niszczą jego obrazki, musi być interesującą osobą ;)

Nie do końca przekonuje mnie pomysł ze zbiciem szyb. Bo to w sumie zostawiłoby mieszkańców wioski z okrutnymi przeciągami i właściwie dlaczego miałoby powstrzymać Mróz przed jebutnięciem wszystkich straszliwym ziąbem i wymrożeniem krnąbrnych dzieciaków tak tylko, dla zasady i zemsty?

Nie podobało mi się też zakończenie, bardzo schematyczne. “Dzieci wiedzą lepiej, a wszyscy dorośli są ograniczonymi ciemniakami”. 

Ale dobra, wiem, czepiam się ;)

three goblins in a trench coat pretending to be a human

Mogłam się spodziewać, że postać Mroza bardziej przypadnie Ci do gustu niż dziewczynki, Gravel… ; D Drugi głos przeciw szybom… cholera, no, niszczycie mój światopogląd, niedobrzy ludzie ; ) Pozostaje mi cieszyć się, że klimat wyszedł klimatyczny.

Dzięki za wizytę!

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

A nie, pomysł z szybami fajny. Sekwencja zdarzeń logiczna – Mróz maluje szyby, ludzie ścierają, Mróz znowu maluje. Ale jak nie będzie miał nic do roboty, to sobie pójdzie.

Babska logika rządzi!

Ja bym się na jego miejscu zirytowała i przetrzepała gówniarzowi tyłek ;)

three goblins in a trench coat pretending to be a human

Klimat jest.

Ale, żeby przekonać się czy to zasługa tylko tekstu, poczekam do lata…

Gówniarzowi? To dorośli niszczyli prace Mrozu. Dziewczynka wybijała tylko okna bez obrazków.

Babska logika rządzi!

Niszczyła sztalugi ;)

Ale w sumie racja, nie powinien się ograniczać tylko do dzieciaków, tylko sprowadzić icepocalypse na całą wioskę. 

three goblins in a trench coat pretending to be a human

No i do tego by doszło, gdyby nie dzielna dziewczynka. ;-)

Babska logika rządzi!

@Cobold – dzięki. Mam nadzieję, że latem też będzie dostatecznie mroźno.

Oj Gravel, Gravel… ; D

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Przeczytałam mroźną bajkę z przyjemnością – spodobał mi się klimat zasypanej wioski, a Twój styl jest lekki w odbiorze, więc tekst czyta się sam. Do zachwytu jednak trochę mi zabrakło, bo napisałaś klasyczną bajkę-bajkę, którą można by czytać dzieciom. Ja jednak wolę klimaty trochę mroczniejsze, nawet wtedy, gdy wszyscy znamy bohaterów z dzieciństwa – czytałam ostatnio “Dzikiego łabędzia” Cunninghama i przez jakiś czas będę oceniała wszystkie historie oparte na motywach bajkowych przez pryzmat tej książki…

Pewne zastrzeżenia miałam też do zamarzniętego chłopca – aż tak by mu zależało na wygranej, że zdecydowałby się umrzeć? Wydaje mi się, że przeciętne dziecko raczej by wyszło…

Niemniej cieszę się, że mogę posłać tekst do biblioteki :-)

Też czytałam to opowiadanie w CF i wciąż jeszcze całkiem nieźle je pamiętam. Klimat był świetny i pamiętam, że przez całe opowiadanie siedziałam zmartwiona, bo nie wierzyłam, że akcja dziewczynki się powiedzie.

Stylowo – przyznam szczerze – co jakiś czas trafiały się zdania, które wybijały mnie z rytmu. Rozumiem, że to baśń – uwielbiam ten gatunek – ale mam wrażenie, że parę zdań mogłoby pasować lepiej, gdyby je nieco przerobić. Na przykład to:

Dziewczynce udało się przekonać mamę, że zabawa na świeżym powietrzu jest zdrowa.

(Nie wiem, czemu tak je sobie upatrzyłam, że po pół roku nadal je pamiętałam…)

Wydaje mi się, że jak na baśń zbyt logiczne, a jak na realistyczną historię – zbyt nielogiczne. Czy ma sens to, co piszę? Hmm ;)

Ale zasłużona biblioteka. Bardzo zacna lektura.

www.facebook.com/mika.modrzynska

@Lola – dzięki za klik! ; ) No im dłużej patrzę, tym więcej sama mam zastrzeżeń do chłopca, jednak mleko się już rozlało… Pozostaje nauczka na przyszłość.

@Kam_mod – to, co piszesz, oczywiście ma sens. Przyznam, że to była moja pierwsza próba pisania czegoś z perspektywy dziecka, więc i tak cieszę się, że wyszłam z tego obronną ręką ; ) Baśni zresztą też do tej pory raczej nie próbowałam pisać. Cieszę się też, że pamiętasz coś po pół roku od lektury, nawet jeżeli jest to niezbyt fortunnie skonstruowane zdanie ; D

Dzięki za wizytę, dziewczyny!

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Ależ mi zimno! Jetem trochę stara, ale co mi tam, będę obserwować i wyczekiwać na Mróz! ;)

Pięknie i klimatycznie napisana bajka. Teraz zimę czuje jeszcze bardziej niż wcześniej. ;)

Gratuluję, wygranej w konkursie i publikacji, cieszę się, że podzieliłaś się z nami tym tekstem. 

"Myślę, że jak człowiek ma w sobie tyle niesamowitych pomysłów, to musi zostać pisarzem, nie ma rady. Albo do czubków." - Jonathan Carroll

Ależ mi ciepło! ; ) Kiedy czytam takie miłe słowa – dzięki, Morgiano!

Normalnie może wreszcie napiszę coś nowego, przywróciliście mi, ludzie, nieco wiary w siebie. Dziękuję ; )

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Przeurocze opowiadanie z perspektywy dziecka, akuratne na mrozy. Wciąga i trzyma w napięciu do ostatnich linijek. I nawet z przesłaniem, bo przecież ile trzeba mieć odwagi, żeby samotnie walczyć, z tym co od wieków jest obecne w śród nas – rzekła moja żona, a ja się podpisuję. Teraz jeszcze siostrzyńcom przeczytać.

F.S

O matko, zarumieniłam się. Foloinie, dziękuję za wizytę i za opinię żony i Twoją ; ) Jest mi niezmiernie miło, że nie tylko sam jako portalowicz przeczytałeś moje opowiadanie, ale też “posłałeś” je dalej.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Pięknie napisane.

Włączywszy w to nawet stronę wizualną, dzięki podziałowi fragmentów opowiadania takim znakiem:

~*~

Napięcie w Twojej historii wynika z tego, że dorośli lekceważą głos dzieci, zrzucając wszystko ich wybujałą fantazję. Jest to dość uniwersalny i popularny wątek, jeden z tych, który nigdy się nie nudzi.

Podziwiam poziom, na którym napisane jest opowiadanie, widać że dużo piszesz.

Jednak chyba zastanowiłbym się nad dodaniem paru epizodów, żeby czytelnika trochę zaskoczyć albo wyprowadzić w pole. Wyłożyłaś karty na stół na starcie. Od samego początku wiadomo było, kto jest odpowiedzialny za całą aferę. Zabrakło mi tu jakiejś intrygi.

Także, pomimo świetnej narracji, akcja trochę za wolno toczyła się jak na mój gust, szczególnie początkowe dwie trzecie opowiadania.

Ale może powinienem wziąć poprawkę na to, że to baśń dla dzieci.

To zdanie chyba bym zmienił:

Wreszcie nadszedł koniec drugiego miesiąca ciężkiej zimy, co w historii wioski było niespotykane.

Dalej tłumaczysz o co chodzi, jednak zanim zacząłem czytać kolejne zdanie przystanąłem, by zastanowić się, czy koniec zimy we wiosce mógł być czymś niespotykanym.

Bardzo udane są określenia, którymi uraczyłaś Mróz:

straszny i niepojęty w swym uporze

albo jego sposób poruszania:

Milcząco, zawzięcie i strasznie.

To pobudza moją wyobraźnię i tworzy upiorny obraz Mrozu, czyli dokładnie to, co chciałaś osiągnąć.

Kamienie ciążyły w torbie jak wyrzuty sumienia.

– to świetne zdanie w kontekście całego opowiadania.

Będę wypatrywał takich perełek w Twoich tekstach.

Gratuluję warsztatu, powodzenia :)

Ps. Enazet, awersja do przysłówków promowana jest przez samego Stephena Kinga.

Dziękuję Ci, Nimrodzie, za budujący komentarz ;) Niezmiernie mi miło, że opowiadanie przypadło Ci do gustu i znalazłeś w nim tyle dobrego! Polecam się na przyszłość.

A co do zdania z końcem zimy masz absolutną rację, wyszło deczko bez sensu. Nadmierny skrót myślowy…

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Mróz nieodparcie kojarzył mi się z Buką (nieistotny fakt – w dubbingu hiszpańskim w wersji latino, nasza Buka to Koka – to imię jeszcze lepiej pasuje do śniegu ;))).

Jestem pod wrażeniem czujnego oka Finkli, bo argument o nielepiącym się śniegu na śnieżki jest przekonujący. Sam nie zwróciłem uwagi, bo tak mnie wciągnęła historia! Zastanawiałem się, czy nienazwanie dziewczynki było dobrym zabiegiem i pozostawiam to pytanie bez rozstrzygnięcia – chyba nie było zabiegiem złym : ). Spodobało mi się jak przestawiłaś dziecięcy pęd do zabawy, no i mądrość wyrażona w końcówce. Ogółem – bardzo przyjemna lektura.

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Bo Finkle tak mają, że jak lektura nie porywa (a na nastroje reaguję słabo, zaś krzywda dziecka jest tak wałkowana w literaturze, że już się uodporniłam), to odpalają aparat analityczny i zaczynają szukać dziur…

Unikanie imion to bardzo “bajkowy” zabieg. Ułatwia dziecku utożsamienie się z bohaterem. Z najbardziej popularnych bajek, to chyba tylko Jaś i Małgosia mają porządne imiona (no, jeszcze Kaj i Gerda, ale to chyba jednak druga liga). A poza tym – Kopciuszki, Czerwone Kapturki, Śnieżki…

Babska logika rządzi!

Kopciuszek, Kapturek czy Śnieżka to jednak zawsze jakaś ksywa, a dziewczynka indywidualizuje się trochę mniej ;). Niemniej, słuszne spostrzeżenie. I wcale nie mówię, że jestem na nie. Po prostu w pewnym momencie poczułem, że nie wiem, jak mała ma na imię ;D.

Mogło być gorzej, ale mogło być i znacznie lepiej - Gandalf Szary, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Rdz IV, Górą i dołem

Nevazie, dzięki za wizytę! Fajnie, że się wciągnąłeś i uznałeś lekturę za przyjemną ; )

Dziewczynka oczywiście celowo nie dostała imienia, podobnie zresztą jak nikt inny poza Mrozem. Ma to swoje zalety, ale te cholerne powtórzenia…

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Bardzo piękna baśń. Zimowy klimat ślicznie oddany, warsztatowo naprawdę dobrze. Przyczepiłbym się do tego fragmentu:

Następny krył syn szewca, potem córka snycerza. I tak bawili się przez cały dzień, raz po raz, śmiejąc się i bijąc o to, kto szuka następny, a kto się chowa. Zabawa trwała do samego wieczora, a ściślej rzecz biorąc do momentu, w którym synek kowala schował się tak dobrze, że nikt nie potrafił go znaleźć.

 

~*~

 

Podczas ostatniej zabawy tego dnia krył jeden z synów mleczarza. Odnalazł wszystkich graczy poza jednym. Dzieci przez długi czas biegały w kółko, szukając i nawołując, jednak bez skutku. Chłopiec zapewne znalazł tak dobrą kryjówkę, że nie chciał jej zdradzić, aby móc ją wykorzystywać w przyszłości.

Czas płynął, mrok gęstniał, a syn kowala wciąż nie chciał się poddać.

Ten drugi fragment wydał mi się dość sporym powtórzeniem tego, co napisałaś z dużo lepszym, robiącym wrażenie efektem w ostatnim zdaniu fragmentu poprzedniego.

Poza tym nie ma się do czego przyczepić. Warte nominacji.

Zygfrydzie, bardzo Ci dziękuję za wizytę i dobre słowo! ; )

Co do wskazanego fragmentu… Sama nie wiem. Gapię się na to i gapię i – może dlatego, że już późno – nie jestem w stanie nic mądrego wymyślić. Z jednej strony masz rację, ale z drugiej ten kolejny fragment musiał się jakoś zacząć, nie mogłam tak walnąć prosto z mostu, że “Nie znaleźli, więc zawołali dorosłych”, nie? ; ) Ale jak mówię, sama nie wiem, może zgrabniej byłoby coś uciąć…

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Zimowy klimat czuć bardzo wyraźnie. Nawet nie patrzyłam na tagi, ale po pierwszych słowach zorientowałam się, że chodzi o bajkę, więc przymknęłam oko na drobiazgi, o jakich pisała Finkla. Przeczytałam jednym tchem. Mróz okazał się dokładnie taki, jakim go sobie wyobraziłam na samym początku.

Troszkę mi przeszkadzał brak imion postaci, zwłaszcza dzieci, które wiodą tu prym, ale tak je odróżniłaś od siebie, że nie miałam z tym problemów, przyzwyczaiłam się – machnęłam więc ręką. 

Generalnie jestem z lektury bardzo zadowolona i żałuję, że nie zajrzałam wcześniej.  

Pisanie to latanie we śnie - N.G.

Śniąca, dziękuję Ci bardzo za budującą opinię. Aż chce się pisać nowe rzeczy, jak do człowieka dociera, że jego pisanina może komuś sprawić przyjemność ;)

No, brak imion był zabiegiem celowym, cieszę się, że mimo wszystko wybrnęłam z mnogości dzieci.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Jako baśń sprawdza się świetnie – dopracowane, wypucowane i klimatyczne. Problem w tym, że nie przepadam za baśniami.

Takie teksty są najtrudniejsze dla mnie w ocenie piórkowej. No bo widzę, że tekst jest dobry, na pewno ponad średnią, ale trudno mi ocenić, czy aż tak dobry, bo mi nie ma szans się spodobać. Co gorsza, nawet nie mam zarzutów, bo każdy element tego tekstu pasuje do siebie idealnie. Ale mnie to trochę nudziło przez obraną formę.

Ech, pomyślę ;)

Ni to Szatan, ni to Tęcza.

Haha ;D Co Ci serce podpowiada, Tenszo. Jeśli cokolwiek zgrzyta, powoduje skrzywienie, wzruszenie ramion czy znudzenie, jak napisałaś, znaczy, że nie i już ; ) Tak czy owak przyjmuję Twój komentarz za komplement, dzięki ; )

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Doceniam warsztat i pomysł, chociaż do mnie też niespecjalnie trafiają takie teksty. Lubię baśnie, ale jednak zabrakło nieco goryczy, jakiejś bardziej przewrotnej puenty. Drażniły mnie też wtręty w stylu “ale to są dorośli, więc wiadomo” i podkreślanie, że podczas walki z Mrozem oni widzieli tylko dziewczynkę. Wolałabym tę różnicę między światami dzieci i dorosłych odczuć, nie mieć ją wyłożoną. 

Pomysł z oknami bardzo ładny, w ogóle klimat to mocna strona tego opowiadania. Drobne nielogiczności są  dzięki niemu do wybaczenia, a fabuła jako całość się “klei”, więc nie jest źle :)

The only excuse for making a useless thing is that one admires it intensely. All art is quite useless. (Oscar Wilde)

Aha, przyszłaś się zemścić! ; p

Dzięki za lekturę i opinię. Zdaję sobie sprawę z mankamentów tego tekstu, niemniej cieszę się, że broni się klimatem i warsztatem ;) Za to jeśli kiedyś w przyszłości zdarzy mi się pisać coś baśniopodobnego, przynajmniej mam już nauczkę co do pewnych aspektów…

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

No i masz, było poczekać z tą opinią :D

The only excuse for making a useless thing is that one admires it intensely. All art is quite useless. (Oscar Wilde)

Jakkolwiek znaki na niebie, ziemi i na oknach malowane mogą wskazywać inaczej, podobało mi się to opowiadanie. I to, właściwie, jest jego największy problem – podobało mi się i nic więcej, niestety. Sympatyczna, ładna baśń z ciekawym pomysłem i jeszcze ciekawszą postacią Mroza (z trudem udaje mi się nie myśleć o nim jako o Dziadku), ale, generalnie… ujmę to może tak: ani grzeje, ani mrozi.

Puenta, ta o zapominaniu, też w podobnym stylu – niby ładna i niegłupia, ale mam wrażenie, że można by wycisnąć z niej coś więcej. I że opowiadanie na więcej zasłużyło.

Peace!

"Zakochać się, mieć dwie lewe ręce, nie robić w życiu nic, czasem pisać wiersze." /FNS – Supermarket/

Czaję, Cieniu. Dzięki za komentarz ; )

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Jose, wiesz, że byłam na NIE.

Jeśli ten tekst miał być baśnią dla dzieci, to zabrakło mi na końcu jakiegoś nagrodzenia szlachetnych, ukarania wrednych… No i w bajkach niewinne dzieci chyba rzadko umierają (bez wskrzeszania – Czerwony Kapturek mogła chwilkę pobyć w wilczym brzuchu). Jedno i drugie chyba nie zapewnia poczucia bezpieczeństwa maluchowi.

Jeśli dla dorosłych – zabrakło dopracowania szczegółów. Co mi się nie podobało w śmierci chłopca – pisałam już wcześniej.

Zakończenie też mi niespecjalnie podeszło – głęboko wierzę, że dorosły potrafi dość długo zachować dziecięcą mądrość. Jeśli tylko wystarczająco chce. :-) Ale to już pewnie kwestia gustu.

Babska logika rządzi!

Oj, Finklo. Znane nam dzisiaj wersje najpopularniejszych baśni są przecież bardzo złagodzone ; D Polecam zerknięcie na przykład tu.

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

No, wygląda nieźle. Wiedziałam, że znane nam wersje są złagodzone, ale że aż tak? Swoją opinię opierałam na “Cudowne i pożyteczne” Bettelheima.

OK, były jeszcze jakieś przypowiastki rodem ze szkółek niedzielnych, jak to dzieci nieprzestrzegające przykazań spotykają straszliwe kary (tak, głównie śmierć i to raczej nieprzyjemna), ale jakoś nie utrzymały się w czołówce ulubionych bajek. ;-)

Babska logika rządzi!

generalnie… ujmę to może tak: ani grzeje, ani mrozi.

Chyba mogę się podpisać pod słowami Cienia. Napisane przyzwoicie. Czytało się łatwo, choć trochę nudziło. Jakiegoś szczególnego klimatu nie odczułem, ale może to przez nadchodzącą wiosnę. 

https://www.facebook.com/matkowski.krzysztof/

Dzięki za wizytę, Fun! Przełykam porażkę z godnością, tylko łkając cicho w kąciku ;p

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

…chusteczkę?

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Ja czytałem ten tekst po raz pierwszy przy ponad trzydziestostopniowym upale, w nagrzanym pociągu, jadąc od godziny bez wody. A jakoś klimat czułem. Zatem pogody bym w to nie mieszał.

Administrator portalu Nowej Fantastyki. Masz jakieś pytania, uwagi, a może coś nie działa tak, jak powinno? Napisz do mnie! :)

Ładne. Oczy po monitorze przesuwały się bez przeszkód, choć czasem umysł wędrował niezależnie od nich. Od pierwszego zdania jednak nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że czytam polskie tłumaczenie opowiadania ,,Ice Dragon’’ George’a R. R. Martina. I nie chodzi mi tu o styl, a o koncept. Relacja twojej dziewczynki z Mrozem identyko jak relacja dziewczynki z lodowym smokiem, w jego wersji. Osobiście wolałem wersję ze smokami ;) Jeśli znasz Ice Dragona to słabo, jeśli nie, koniecznie przeczytaj. Zadziwi cię natłok podobieństw.

Jesteś pisarzem? Mień się najlepszym. Ale nie jesteś nim, póki ja jestem w pobliżu. Masz wątpliwości? To włóż rękawice, sprawdź z czego jesteś ulepiony. Zacznij wymierzać ciosy za to w co wierzysz. Boksuj w klawiaturę, na litość boską!

Co tylko dowodzi, że wszystko już było ; (

Dzięki za wizytę. Cieszę się, że przynajmniej wyszło “ładnie”. A Lodowego smoka owszem, znam, tyle tylko, że przeczytałam go na długo po napisaniu Mrozu i – przyznam – w ogóle nie skojarzyły mi się. Mało tego, w ogóle nie pamiętam fabuły tej krótkiej książeczki. Co nie świadczy najlepiej zapewne i o mnie, i – przynajmniej w tym przypadku – o Martinie ; p Po prostu któregoś mroźnego dnia, patrząc na wzory wymalowane przez mróz na oknie, wyobraziłam sobie, że ktoś te wzory faktycznie robi… Proste skojarzenie. I potem samo poszło ;)

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Brońcie bogowie, nie zarzucam ci plagiatu. A co do ,,Ice Dragona’’, jestem pewien, że po emisji finału nadchodzącego sezonu GOT, będzie cieszyć się olbrzymią popularnością :X

Jesteś pisarzem? Mień się najlepszym. Ale nie jesteś nim, póki ja jestem w pobliżu. Masz wątpliwości? To włóż rękawice, sprawdź z czego jesteś ulepiony. Zacznij wymierzać ciosy za to w co wierzysz. Boksuj w klawiaturę, na litość boską!

Urocza bajka. Ma w sobie mnóstwo ciepła, chociaż opowiada o zimie. Urzekła mnie i poprawiła mi humor. Jest w niej coś takiego, co sprawia, że człowiek się mimowolnie uśmiecha.

W dodatku, przynajmniej w takiej wersji jaką przeczytałem, napisana bezbłędnie. Tylko jeden drobiazg mi (cichutko) zgrzytnął. Mianowicie te powtarzające się kilkukrotnie metry i centymetry zmieniłbym na miarę brzmiącą bardziej “starodawnie”, bo ja wiem, łokcie, cale, stopy (?).

Zasadniczo nie komentuję komentarzy. Odniosę się jednak do komentarza Finkli, bo jest najbardziej merytoryczny, jak lubię.

Obecność przedstawicieli kilku różnych zawodów w tak małej wiosce można wytłumaczyć tym, że zaspokajali oni potrzeby również i mieszkańców innych wiosek, które tworzyły z wioską dziewczynki jakąś wspólnotę gospodarczą. Przecież fakt, że wioska dziewczynki była w czasie zimy odcięta od świata, nie znaczy, że była izolowana zawsze.

Kupa śniegu może się komponować z mrozem, np jeżeli śnieg spadł jeszcze zanim mróz się zaostrzył.

Kwintesencją opowiadania jest siarczystość mrozu. Mały chłopczyk mógł szybko zamarznąć przy takim mrozie w nieogrzewanej piwnicy. Wystarczyło że niewiele zjadł, albo cały posiłek spalił podczas zabawy. Wino mszalne mogło oczywiście zamarznąć razem z nim. Nie trzeba tego tłumaczyć złośliwym działaniem Mroza skierowanym specjalnie na chłopca.

Nie można wykluczyć, że gospodyni na plebanii go nie usłyszała. Przecież nie wiemy, jak była położona piwnica w stosunku do reszty plebanii, jak grube były drzwi, gdzie była gospodyni w tym czasie itp. Dla zupełnej jasności wystarczyłoby zamieścić wzmiankę w opowiadaniu, że gospodyni była przygłucha.

W jednym Finkla ma rację. Na ostrym mrozie nie da się lepić fajnych śnieżek.

Reasumując, bajka zasługuje na piórko i na to, żeby ją umieścić w towarzystwie innych bajek w opasłym oprawionym w skórę tomie, napisaną na żółtawym welinowym papierze. Jako że ciągle jestem po wpływem czaru tej bajki, będę na koniec infantylny i powiem też, że te oddzielające “rozdziały” znaki graficzne, które tak spodobały się Nimrodowi, zamieniłbym na sopelki

Pozdrawiam Autorkę i gratuluję!

Jacku, cieszę się, że “Mróz” przypadł Ci do gustu. Dzięki za odkurzenie starego bądź co bądź tekstu ;)

Zdumiona lekko jestem, bo w sumie nigdy nie sądziłam, że to opowiadanie może być “krzepiące”. No ale dobrze, jeśli tak je odbierasz.

Nie będę już grzebać przy tym tekście, ale faktycznie jednostki mogą zgrzytać. Zapamiętam to na przyszłość, jak zdarzy mi się pisać coś w podobnej, nie-współczesnej konwencji.

Dzięki za “obronę” pewnych rzeczy. Co nie zmienia faktu, że z tymi śnieżkami się nie popisałam, przecież to oczywiste, wstyd mi ;(

Jeszcze raz dzięki. Polecam się na przyszłość ;)

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Aleksander przepięknie przeczytał mój “Mróz”. Jeśli ktoś zechce wysłuchać, serdecznie zapraszam ;)

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Język i wydarzenia tworzą przepiękną baśń rodem ze starych czasów. Jest tu i morał, i nawet pewna dojrzałość (śmierć chłopca), i trud. Przypadła mi do gustu ta opowieść o zmaganiach z Mrozem. Ciężko mi jednak coś więcej napisać, bo wszystkie elementy pasują idealnie i nie mam zarzutów do utworu jako przedstawiciela baśni, od których specjalistą specjalnie się nie czuję.

Podsumowując: dobrze napisana i wzbudzająca nostalgiczne uczucia baśń. Piękny koncert zimowych fajerwerków, Jose ;)

Won't somebody tell me, answer if you can; I want someone to tell me, what is the soul of a man?

NoWhereManie, rozumiem, że w Twoim przypadku krótkość komentarza jest wprost proporcjonalna do tego, czy Ci się spodobał dany tekst, czy nie? :)

Niezmiernie mi miło, że “Mróz” przypadł Ci do gustu. Czytanie takich komentarzy to prawdziwa przyjemność. Tym bardziej, że to była pierwsza “prawdziwa” baśń którą próbowałam napisać – ciepłe przyjęcie pozwala mi przyjąć, że się udało ;) Jeszcze raz dzięki za wizytę i polecam się na przyszłość.

Co do fajerwerków… toż Sylwester wczoraj był, nie? ;p

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr

Jose, nabrałaś mnie – byłam pewna (choć właściwie nie wiem dlaczego), że Mróz będzie dobrotliwym staruszkiem-artystą. Spodobało mi się, że okazał się znacznie bardziej demoniczny i mroczny. Ogólnie stworzyłaś pełną klimatu i grozy baśń…

Ale z jakiegoś powodu nie do końca podszedł mi baśniowy styl, w jakim poprowadziłaś narrację. Coś mi mówi, że być może więcej dałoby się wydobyć z tej opowieści, gdyby opowiedzieć ją nieco inaczej. Nadać dzieciakom imiona, urealnić niektóre motywy (np. śmierć w piwniczce, którą już wyżej kwestionowano). Ale może to tylko takie moje widzimisię. Możliwe też, że bardziej by mi się ten baśniowy styl spodobał, gdybyś tu i ówdzie nieco go wygładziła – zgrzytały mi takie słowa jak “ewidentnie” czy “proces”, nie pasowały ani do klimatu, ani do języka opowieści.

Ale tak czy inaczej, to dobry tekst do poczytania pod kocem, z kubkiem czegoś gorącego :))

Hej, Werweno. Dzięki za odwiedziny ;)

Dzieci specjalnie nie dostały imion, ale rozumiem, że to nie każdemu może odpowiadać. Śmierć w piwniczce wyszła trochę życzeniowa, zgadzam się… I zgadzam się, że pewnie gdybym pisała to dzisiaj , to starałabym się bardziej dopasować język, bo trochę dałam tu dupy.

Niemniej cieszę się, że jak wyszło dość klimatycznie i troszkę mrocznie, nawet jeśli tu i ówdzie coś zgrzytało ;)

"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie." - H. Jackson Brown Jr