Przygoda wesoła i niebezpieczna Pupca Sierotki

Opo­wia­dan­ko łatwe, lek­kie i przy­jem­ne. Na­wią­za­nia cał­kiem faj­nie po­łą­czo­ne (Don Ki­chot, golem). Więk­szych błę­dów nie za­uwa­ży­łem, a nie bawi mnie ślę­cze­nie i wy­szu­ki­wa­nie li­te­ró­wek, czy bra­ku­ją­cych prze­cin­ków. W tym się le­piej Reg spraw­dza i nie za­mie­rzam jej w tym wy­rę­czać ;)

Kon­kur­su pew­nie nie wy­grasz, bo hi­sto­ryj­ka tro­chę ba­nal­na, spo­dzie­wa­łem się wię­cej hu­mo­ru zgod­nie z za­po­wie­dzią, a tro­chę go przy­ma­ło, no a przy ta­kiej opo­wia­st­ce można było za­sza­leć pod tym wzglę­dem. Pewne nie­ści­sło­ści (może tro­chę moje cze­pial­stwo), bo na­po­mkną­łeś o cu­dow­nych wła­ści­wo­ściach stro­ju bła­zna, a wła­ma­nie do Jo­na­sza Gold­staj­na ra­czej żar­tem nie było. No chyba że ta pupa go­le­ma, ale gdzie tu roz­dzwo­nio­ne dzwo­necz­ki. No i pu­en­ta li­chut­ka.

Pod­su­mo­wu­jąc, nie jest źle, ale mogło być le­piej.

Opo­wia­dan­ko łatwe, lek­kie i przy­jem­ne.

Cie­szę się zatem :). Takie miało być. 

Więk­szych błę­dów nie za­uwa­ży­łem

Jeśli wi­dzisz mniej­sze, to po­wiedz, po­pra­wię. 

hi­sto­ryj­ka tro­chę ba­nal­na, spo­dzie­wa­łem się wię­cej hu­mo­ru zgod­nie z za­po­wie­dzią, a tro­chę go przy­ma­ło, no a przy ta­kiej opo­wia­st­ce można było za­sza­leć pod tym wzglę­dem.

Szko­da, że ode­bra­łeś hi­sto­rię jako ba­nal­ną, nie miała taka być. Może na­stęp­nym razem bę­dzie wię­cej hu­mo­ru, jeśli uwa­żasz, że go bra­kło :). 

Pewne nie­ści­sło­ści (może tro­chę moje cze­pial­stwo), bo na­po­mkną­łeś o cu­dow­nych wła­ści­wo­ściach stro­ju bła­zna, a wła­ma­nie do Jo­na­sza Gold­staj­na ra­czej żar­tem nie było.

No jak to, prze­cie upu­pił Jo­na­szo­wi go­le­ma, to naj­więk­szy żart jaki się w tym kró­le­stwie wy­da­rzył od… za­wsze :). 

No i pu­en­ta li­chut­ka.

Pytam z cie­ka­wo­ści – jaka ona jest, we­dług cie­bie, i co w niej li­che­go? 

Pod­su­mo­wu­jąc, nie jest źle, ale mogło być le­piej.

Dzię­ki, że prze­czy­ta­łeś i sko­men­to­wa­łeś :).

Sym­pa­tycz­ny tekst. Bez szału, ale w po­rząd­ku.

Bo­ha­te­ro­wie tro­chę ste­reo­ty­po­wi – bła­zen, błęd­ny ry­cerz. Z dru­go­pla­no­wych: karcz­marz, bur­mistrz. Takie ucie­le­śnie­nie cech po­szcze­gól­nych za­wo­dów i nic po­nad­to. No, jeden Pu­piec ma ja­kieś cechy szcze­gól­ne.

Spodo­ba­ło mi się na­wią­za­nie do le­gen­dar­ne­go go­le­ma (cie­ka­we po­dej­ście kon­kur­so­we). Do­ce­niam też Don Ki­cho­ta i Dyla So­wi­zdrza­ła, któ­re­go pełen tytuł rów­nież za­czy­na się od słowa “le­gen­da”. :-)

Mniej mi się po­do­bał ra­si­stow­ski wy­dźwięk. No, niby golem to ży­dow­ski wy­na­la­zek, ale mimo wszyst­ko…

Fa­bu­ła też nie po­wa­la bły­sko­tli­wo­ścią, ale jest w nor­mie. Taka so­lid­na czwór­ka.

Na­pi­sa­ne cał­kiem przy­zwo­icie, acz tra­fia­ją się dro­bia­zgi.

Gil­bert pu­ścił oślą uzdę i wy­wi­nął ho­łup­ca,

I edy­tor tego nie pod­kre­ślał?

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Dzię­ku­ję za ko­men­tarz, Fin­klo. 

Sym­pa­tycz­ny tekst. Bez szału, ale w po­rząd­ku.

Sku­pię się na pierw­szym zda­niu i po­wiem, że się cie­szę :).

Mniej mi się po­do­bał ra­si­stow­ski wy­dźwięk.

Tekst nie jest ra­si­stow­ski. 

I edy­tor tego nie pod­kre­ślał?

Nie! Dzię­ki za czuj­ność :)

Zmień edy­tor. ;-)

Nie mówię, że jest ra­si­stow­ski, ale takie ja­kieś mia­łam nie­mi­łe wra­że­nie. Nie lubię ob­wi­nia­nia ze­wnętrz­nych sił za to, że źle się dzie­je w kra­inie. Żydzi od wie­ków są wdzięcz­nym celem róż­nych za­rzu­tów. Że za­tru­wa­ją stud­nie, że li­chwia­rze, że spi­sku­ją, że pro­wa­dzą karcz­my i roz­pi­ja­ją lud­ność. Wy­star­czy wy­pę­dzić/ za­ga­zo­wać i zrobi się tak pięk­nie… No, ile można w kółko tak samo? Fakt, ostat­nio po­ja­wi­ły się uroz­ma­ice­nia: ma­so­ni, cy­kli­ści, we­ge­ta­ria­nie… Wku­rza mnie takie my­śle­nie. A Twoim bo­ha­te­rom jest do niego dziw­nie bli­sko.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Moi bo­ha­te­ro­wie mają bar­dzo kon­kret­ny powód żeby ob­wi­niać ka­ba­li­stę. Ten powód jest wiel­ki, sta­lo­wy i za­bi­ja każ­de­go, kto pró­bu­je zmie­nić po­rzą­dek rze­czy ;).

Tak, to ro­zu­miem. Znam nawet zwią­zek mię­dzy Ży­da­mi a go­le­ma­mi, więc wybór an­ta­go­ni­sty chyba mu­siał być taki. Dla­te­go nie cze­piam się bar­dzo mocno. W końcu klik­nę­łam, nie?

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Wiem, dzię­ku­ję :). 

A tak na po­waż­nie – nie piszę tek­stów z pod­tek­sta­mi ide­olo­gicz­ny­mi, po­li­tycz­ny­mi czy świa­to­po­glą­do­wy­mi. Mam po­glą­dy, ale nie prze­ka­zu­ję ich w opo­wia­da­niach. 

Fajny tekst, jak już na­pi­sa­no – lekki, za­baw­ny, przy­jem­ny. Błę­dów nie za­uwa­ży­łem.

Pu­en­ta rze­czy­wi­ście mo­gła­by być lep­sza. Trud­no mi stwier­dzić, co ozna­cza “lep­sza”… Może gdyby na­wią­zy­wa­ła do całej wcze­śniej­szej hi­sto­rii Gil­ber­ta, a nie tylko zaj­ścia z go­le­mem? Nie ma w niej też ni­cze­go za­ska­ku­ją­ce­go, takie ot, zwy­czaj­ne za­koń­cze­nie. Ale to tylko takie moje spe­ku­la­cje, w każ­dym razie po­zo­stał mi pe­wien nie­do­syt.

Co do wspo­mnia­ne­go w ko­men­ta­rzach ka­ba­li­sty – tro­chę zdzi­wi­ło mnie, że wrzu­ci­łeś do świa­ta fan­ta­sy po­stać o re­al­nie ist­nie­ją­cej na­ro­do­wo­ści (nawet jeśli nie na­zwa­łeś jej wprost ;)), zwłasz­cza, że brak w tek­ście wzmia­nek o ja­kich­kol­wiek in­nych na­cjach. Niby wiąże się z go­le­mem, ale nie sądzę, żeby ja­kim­kol­wiek uchy­bie­niem było wy­ko­rzy­sta­nie w opo­wia­da­niu go­le­ma, nie od­no­sząc się do jego “po­cho­dze­nia”.

Tak czy ina­czej – opo­wia­da­nie za­słu­gu­je na klika, któ­re­go wła­śnie zgła­szam.

Pewne nie­ści­sło­ści (może tro­chę moje cze­pial­stwo), bo na­po­mkną­łeś o cu­dow­nych wła­ści­wo­ściach stro­ju bła­zna, a wła­ma­nie do Jo­na­sza Gold­staj­na ra­czej żar­tem nie było.

Tutaj bro­nił­bym au­to­ra, bo prze­cież:

A były one takie, że jeśli za­pla­no­wał coś zło­śli­we­go, śmiesz­ne­go lub zwy­czaj­nie głu­pie­go, ko­stium za­pew­niał mu po­myśl­ność w przed­się­wzię­tym dzia­ła­niu.

Wła­ma­nie do Gold­staj­na speł­nia co naj­mniej 2/3 wa­run­ki. ;)

Edit: mia­łem po­dob­ne nie­mi­łe wra­że­nie jak Fin­kla, ale przyj­mu­ję Twoje wy­ja­śnie­nia w ko­men­ta­rzach.

Paper is dead wi­tho­ut words; Ink idle wi­tho­ut a poem; All the world dead wi­tho­ut sto­ries; /Ni­gh­twish/

Po­mysł, choć nie po­wa­la ory­gi­nal­no­ścią, oka­zał się na tyle nie­zły, że po­wsta­ło cał­kiem przy­jem­ne opo­wia­da­nie, a jego bo­ha­te­ro­wie, mimo kłód rzu­ca­nych im pod nogi, po­tra­fi­li nie tylko wy­brnąć z opre­sji, ale przy oka­zji także roz­ba­wić. ;)

Z nieba le­ciał sąż­ni­sty deszcz… –> Na czym po­le­ga sąż­ni­stość desz­czu?

Na­sta­ła nas w dro­dze pora po­sił­ku… –> Na­sta­ła nam w dro­dze pora po­sił­ku… Lub: Za­sta­ła nas w dro­dze pora po­sił­ku…

…pierw­szy raz zda­rzy­ło się żeby za­wod­nik gwiaz­do­rzył. –> Gwiaz­do­rze­nie zu­peł­nie mi tu nie pa­su­je, al­bo­wiem to słowo zbyt współ­cze­sne.

Oglą­da­ją­cy za­rze­ka­li się póź­niej, że była to naj­pięk­niej­sza szar­ża jaką oglą­da­li… –> Nie brzmi to naj­le­piej.

Tulio nie od­po­wie­dział od razu, po­świę­ca­jąc pierw­szą uwagę na za­spo­ko­je­nie pra­gnie­nia. –> Ra­czej: …po­świę­ca­jąc pierw­ej uwagę za­spo­ko­je­niu pra­gnie­nia.

Tak tra­fi­li do Wol­ne­go rynku, obe­rży scho­wa­nej… –> Tak tra­fi­li do Wol­ne­go Rynku, obe­rży scho­wa­nej…

Na ścia­nach, wzdłuż całej dłu­go­ści holu… –> Nie brzmi to naj­le­piej.

…sta­nął przed pół okrą­gły­mi scho­da­mi. –> …sta­nął przed półokrą­gły­mi scho­da­mi.

Gil­bert nigdy nie wi­dział na raz tak wielu tomów… –> Gil­bert nigdy nie wi­dział naraz tak wielu tomów…

Od areny dzie­li­ło go za­le­d­wie kilka me­trów chod­ni­ka… –> Skąd w tym świe­cie znano metry?

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Sym­pa­tycz­na bajka! Ste­reo­ty­po­wa, z pew­ny­mi cie­ka­wy­mi wa­ria­cja­mi (hm, pupa, Don Ki­chot). Tro­chę może wstęp przy­dłu­gi. Bar­dzo spraw­nie na­pi­sa­na, płyn­nie i gład­ko się czyta.

Moje uwagi:

– “Na­sta­ła nas w dro­dze pora po­sił­ku i nie ruszy się, póki nie zje obia­du” pora po­sił­ku się nie ruszy ;)? i ra­czej “za­sta­ła nas”;

– “przed pół okrą­gły­mi scho­da­mi” – błąd: “pół­okrą­gły­mi”, jesz­cze gdzieś dalej też jest.

Ogól­nie – na­da­je się do zbio­ru przy­po­wie­ści lu­do­wych, ale daje sporą fraj­dę pod­czas czy­ta­nia :)! 

EDIT: Bo­gi­ni mnie ubie­gła :).

Pierw­sze prawo Sta­ru­cha - li­te­rów­ki w cu­dzych tek­stach są oczo­bi­ją­ce, we wła­snych - nie­do­strze­gal­ne.

Ey Lobo Muy­ma­lo, dzię­ku­ję za wi­zy­tę, klik i miły ko­men­tarz. Bar­dzo się cie­szę, że tekst przy­padł ci do gustu. Jeśli miło spę­dzi­łeś czas na lek­tu­rze, a przy oka­zji uśmiech­ną­łeś się parę razy to je­stem bar­dzo za­do­wo­lo­ny z efek­tu. 

Reg, jak za­wsze miło, że zaj­rza­łaś. Cie­szę się, że uzna­łaś opo­wia­da­nie za przy­jem­ne, a ła­pan­ka oka­za­ła się ra­czej krót­sza, niż dłuż­sza. Zaraz na spo­koj­nie przej­rzę wszyst­kie wy­mie­nio­ne uster­ki i wpro­wa­dzę po­praw­ki, jeśli się z nimi zgo­dzę. Będę je­dy­nie pysz­czył przy sło­wie “gwiaz­do­rzyć”. Przy­ją­łem przy pi­sa­niu za­ło­że­nie, że jeśli słowo nie do końca zga­dza się z kon­wen­cją fan­ta­sy, ale jest za­baw­ne, to i tak na­le­ży je wpro­wa­dzić. Cza­sow­nik “gwiaz­do­rzyć” uzna­ję za taki wła­śnie przy­pa­dek. 

Sta­ru­chu, mimo że Reg już zdą­ży­ła Cię ubiec, cie­szę się, że nie tylko po­świę­ci­łeś czas na lek­tu­rę tek­stu, ale jesz­cze po­chy­li­łeś się nad uster­ka­mi. Po­dzi­wiam wy­trwa­łość w ko­men­to­wa­niu, prze­czy­ta­łeś chyba wszyst­kie le­gen­dar­ne opki ;). Faj­nie, że uzna­łeś tekst za cie­ka­wy i sym­pa­tycz­ny. 

Łu­ka­szu, to Twoje opo­wia­da­nie i wy­łącz­nie od Cie­bie za­le­ży, ja­ki­mi sło­wa­mi bę­dzie na­pi­sa­ne. ;)

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Łu­kasz, za­po­mnia­łem jesz­cze dodać – po­do­bał mi się też kli­mat przy­wo­dzą­cy na myśl lu­do­we le­gen­dy, a fa­bu­łę skon­stru­owa­łeś cie­ka­wie i mia­łem takie fajne od­czu­cie, że wszyst­kie jej ele­men­ty były prze­my­śla­ne i do sie­bie pa­su­ją (mimo mojej uwagi od­no­śnie za­koń­cze­nia :)).

Paper is dead wi­tho­ut words; Ink idle wi­tho­ut a poem; All the world dead wi­tho­ut sto­ries; /Ni­gh­twish/

Dzię­ku­ję :)

Fajne, lek­kie, przy­jem­ne :) Przy­jem­na lek­tu­ra do obia­du, choć może nie­ko­niecz­nie zo­sta­nie ze mną na dłu­żej. Jed­nak klika do Bi­blio­te­ki jest de­fi­ni­tyw­nie warta.

Won't so­me­bo­dy tell me, an­swer if you can; I want so­me­one to tell me, what is the soul of a man?

Bar­dzo dzię­ku­je, No­Whe­re­Man. :)

Dużo w tym lu­do­wo­ści. Może się po­do­bać. Kon­kret­ne od­wo­ła­nie do te­ma­tu.

Wpa­dły mi w oko prze­cin­ki: 

Wię­cej – pierw­szy raz zda­rzy­ło się[+,] żeby za­wod­nik gwiaz­do­rzył.

– Mo­że­my mówić swo­bod­nie? – za­py­tał karcz­marz, sta­wia­jąc trzy[-,] wy­peł­nio­ne po brze­gi kufle.

– Mu­sisz uwa­żać[+,] kogo tu spro­wa­dzasz, przy­ja­cie­lu!

Wy­obra­zi­łam sobie bła­zna skra­da­ją­ce­go się po domu maga – z “brzę­czą­cy­mi jak dzi­kie” dzwo­necz­ka­mi ;)

Dla mnie ten spi­sek karcz­ma­rza z Jo­na­szem w za­sa­dzie nie jest w ogóle po­trzeb­ny. Lu­dzie pod wpły­wem al­ko­ho­lu za­cho­wu­ją się dzi­wacz­nie sami z sie­bie prze­cież ;)

Ogól­nie taka lekka, za­baw­na opo­wiast­ka.

Po­do­ba­ło mi się :)

Przy­no­szę ra­dość :)

Ale spi­sek sta­no­wi do­dat­ko­wy sma­czek – jesz­cze moc­niej życzy się bo­ha­te­rom zwy­cię­stwa, skoro ich łaj­za-karcz­marz oszu­kał.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Mi też się spi­sek po­do­bał. Sam al­ko­hol byłby wy­ja­śnie­niem może wy­star­cza­ją­cym, ale jed­nak odro­bi­nę na­cią­ga­nym (żeby się zaraz na śmierć pchać ;)).

Paper is dead wi­tho­ut words; Ink idle wi­tho­ut a poem; All the world dead wi­tho­ut sto­ries; /Ni­gh­twish/

Fin­kla i El Lobo Muy­ma­lo – obroń­cy spi­sku ;))))))

Mnie nie prze­szka­dzał, ale i nie był po­trzeb­ny. Mu­sia­łam się prze­cież od­nieść do tre­ści ;)

Przy­no­szę ra­dość :)

No, ktoś musi być ten zły, żeby le­piej było widać, jaki pro­ta­go­ni­sta jest szla­chet­ny. ;-)

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

do­uble­_ma­ma, dzię­ku­ję, że prze­czy­ta­łaś i zo­sta­wi­łaś ko­men­tarz :). 

Anet, bar­dzo się cie­szę, że wpa­dłaś. Co do spi­sku – myślę, że fa­bu­ła po­win­na od czasu do czasu skrę­cić w nie­ocze­ki­wa­nym miej­scu, żeby utrzy­mać czy­tel­ni­ka na pal­cach. Poza tym, jak na­pi­sał El Lobo Muy­ma­lo, sam al­ko­hol byłby chyba nie­zbyt zręcz­nym po­su­nię­ciem, żeby pchnąć fa­bu­łę do przo­du. Można się upić, ale żeby od razu pchać się na pewną śmierć, to chyba prze­sa­da :). Poza tym, jak na­pi­sa­ła Fin­kla, ła­twiej ki­bi­co­wać bo­ha­te­rom, któ­rzy zo­sta­li tak podle oszu­ka­ni ;). Ro­zu­miem, że piwo się chrzci tro­chę dla dobra in­te­re­su, ale żeby od razu ma­gicz­ny­mi na­pa­ra­mi? To już pod­łość :).

Dzię­ku­ję ser­decz­nie za klik, bar­dzo się cie­szę :).

Ja też się cie­szę ;)

Przy­no­szę ra­dość :)

Prze­czy­ta­łam opo­wia­da­nie. Kwa­li­fi­ku­je się do kon­kur­su.

Uwagi:

Wy­cen­truj gwiazd­ki i od­dziel od tek­stu ;)

Dziec­ko prze­ży­ło i wio­dło od tego czasu smut­ny żywot sie­ro­ty. Wy­cho­wy­wa­ny w przy­tuł­ku, wy­śmie­wa­ny i wy­ty­ka­ny ze wzglę­du na nie­zwy­kłe oko­licz­no­ści na­ro­dzin, do­cze­kał się no­we­go imie­nia. ← wy­cho­wy­wa­ny nie pa­su­je ani do pod­mio­tu, jakim jest dziec­ko, ani do sie­ro­ty. Bra­ku­je no­we­go pod­mio­tu lub zmia­ny formy.

Za­koń­czo­na trze­ma ośli­mi usza­mi, z któ­rych zwi­sa­ły jak pąki kwia­tów me­ta­lo­we dzwo­necz­ki, które po­brzę­ki­wa­ły we­so­ło przy każ­dym ruchu.

Ude­ko­ro­wa­ny w ten spo­sób nie­szczę­śnik za­mknię­ty zo­stał w dużej klat­ce, którą umiej­sco­wio­no na środ­ku rynku.

nie za­re­ago­wał nawet(+,) gdy od­pię­to mu z rąk i nóg grube łań­cu­chy. ← przed gdy za­wsze prze­ci­nek, po­dob­nie tu:

jego ramię nie za­drża­ło(+,) gdy opusz­czał kopię

co to za chory po­mysł(+,) żeby wal­czyć z tym

mię­dzy Ga­la­drię, a Pół­noc­ną Tru­vię

– Wi­dzisz(+,) mały – pod­jął tam­ten

a jeśli prze­dziw­ny duch bła­zeń­stwa, który tkwił w czer­wo­nych pan­ta­lo­nach i oślej czap­ce(+,) uznał to za cie­ka­we

Mnó­stwo było na nim pa­pie­rów, pióro z ka­ła­ma­rzem, cyr­kle i inne pre­cy­zyj­ne na­rzę­dzia, któ­rych prze­zna­cze­nia bła­zen nawet się nie do­my­ślał. Nie to jed­nak było naj­dziw­niej­sze. Naj­dziw­niej­sza była po­stać na środ­ku po­ko­ju.

Był to golem. 

Potem nie­pew­nie, po­krę­cił prze­czą­co głową.

– To co(+,) do cho­le­ry(+,) ro­bisz w mojej pra­cow­ni!?

Chyba zdur­nia­łeś do resz­ty(+,) chłop­cze, że bie­rzesz

Za­mknij się – wark­nął, gdy chło­pak otwo­rzył usta, aby coś od­po­wie­dzieć(+.) – Może i żyję

Chcesz wy­grać z Ol­brzy­mem, co(+,) gnoj­ku?

że Jo­nasz po dru­giej stro­nie, cho­dził po po­ko­ju. ← że po dru­giej stro­nie Jo­nasz cho­dził po po­ko­ju

Pew­nie do­brze ci było mar­no­tra­wić czas na le­pie­niu gli­nia­nych bał­wa­nów, za­miast spę­dzać czas go z żoną, co?

Ooo(+,) więc bę­dzie­my roz­ma­wiać w taki spo­sób?

Opi­nia o fa­bu­le po za­koń­cze­niu kon­kur­su.

Życzę po­wo­dze­nia :)

"Po opa­no­wa­niu warsz­ta­tu na­le­ży go wy­rzu­cić przez okno". Vita i Vir­gi­nia

Po­do­ba­ło mi się bar­dzo, bar­dzo. Pu­piec Sie­rot­ka (imię jest wspa­nia­łe) to tak cha­rak­te­ry­stycz­na po­stać, że aż nie da się jej nie lubić. Hi­sto­ria jest na­praw­dę sym­pa­tycz­na, po­zwa­la się wcią­gnąć. Za­rzut do koń­ców­ki po­dzie­lam z po­przed­ni­ka­mi, nie utrzy­ma­ła po­zio­mu resz­ty tek­stu.

Styl przy­padł mi do gustu. Czy­ta­ło się lekko i z uśmie­chem. Zda­rza­ły mi się tylko zda­nia, jakby ode­rwa­ne, nie pa­su­ją­ce do resz­ty. Np:

dawał o tym znać brzę­cze­niem dzwo­necz­ków.

Teraz zaś brzę­czał jak dziki.  

Po­wtó­rze­nie, jak ro­zu­miem, ce­lo­we, ale dziki brzę­czą? Do­my­ślam się, że to taki hu­mo­ry­stycz­ny skrót my­ślo­wy, ale ani mi tu nie pa­su­je, ani nie trzy­ma kli­ma­tu resz­ty. Jed­nak to dro­bia­zgi, bo sam tekst jest super.

Do­dat­ko­wo nie je­stem prze­czu­lo­ny na temat dys­kry­mi­na­cji, ra­si­zmu, kse­no­fo­bii i in­nych obii, więc Jo­nasz pa­so­wał bar­dziej niż bar­dzo. Pej­sa­ty w peł­nej ste­reo­ty­po­wej kra­sie jest pięk­ny. Można za­cho­wać dy­stans i po pro­stu do­brze się bawić pod­czas czy­ta­nia. :)

Naz, dzię­ki za czuj­ną lek­tu­rę. Cze­kam na ko­men­tarz fa­bu­lar­ny :).

ac, dzię­ku­ję, że prze­czy­ta­łeś, cie­szę się mocno, że opo­wia­da­nie przy­pa­dło do gustu, jak rów­nież, że nie dałeś się po­nieść po­wszech­nej po­praw­no­ści i zwy­czaj­nie cie­szy­łeś z hu­mo­ru ;). 

Co do za­zna­czo­ne­go zda­nia, to brzę­czał duch bła­zeń­stwa. A brzę­czał jak dziki tzn. w dziki spo­sób. Leśne dziki się nie po­ja­wi­ły :).

Bar­dzo fajne. Lekko na­pi­sa­ne, toteż czy­ta­ło się w try­mi­ga. Fi­lo­zo­fia ży­cio­wa Pupca wy­da­je się cał­kiem nie­głu­pia. Do tego cie­ka­we mo­ty­wy ży­dow­skie, za­ba­wa ste­reo­ty­pa­mi. ;)

„Czę­sto sły­szy­my, że ma­te­ma­ty­ka spro­wa­dza się głów­nie do «do­wo­dze­nia twier­dzeń». Czy praca pi­sa­rza spro­wa­dza się głów­nie do «pi­sa­nia zdań»?” Gian-Car­lo Rota

Szysz­ko­wy­Dziad­ku, cie­szę się zatem ;). Dzię­ki za wi­zy­tę i ko­men­tarz.

Jak nie prze­pa­dam za mot­ta­mi w fan­ta­sty­ce (jakoś mi to prze­mie­sza­nie po­rząd­ków nie leży), tak sam fakt cy­to­wa­nia de Co­ste­ra mnie ujął ;)

A opo­wia­da­nie cał­kiem sym­pa­tycz­ne jak na lekką fan­ta­sy, so­wi­zdrzal­stwo nawet nie­źle wy­szło, za­ba­wa róż­ny­mi tra­dy­cja­mi też.

http://altronapoleone.home.blog

dra­ka­ina, bar­dzo się cie­szę. Faj­nie, że ci się po­do­ba­ło i zo­sta­wi­łaś ko­men­tarz. 

Bar­dzo fajne opo­wia­da­nie. Barw­ne, wcią­ga­ją­ce, za­baw­ne i na­praw­dę bar­dzo sym­pa­tycz­ne, wy­wo­ła­ło uśmiech na twa­rzy i już go na niej po­zo­sta­wi­ło :) Mam wpraw­dzie jeden mały za­rzut tre­ścio­wy, ale to kiedy in­dziej, bo trwa kon­kurs. Póki co, pier­dół­ki tech­nicz­ne: “sta­nął pod drzwia­mi, spod któ­rych są­czy­ła się linia świa­tła” – zro­zu­mia­łe, o co cho­dzi, ale jed­nak nie bar­dzo mi to jakoś, ję­zy­ko­wo, ta są­czą­ca się linia ;) Może tro­chę ina­czej to ująć? I druga pier­dół­ka: “trzy­ma­jąc za dzwo­necz­ki na czap­ce”… może ra­czej np.:“przy­trzy­mu­jąc dzwo­necz­ki”, albo “chwy­ta­jąc dzwo­necz­ki”?…

Blu­e_I­ce, bar­dzo się cie­szę, że opo­wia­da­nie wy­wo­ła­ło uśmiech na twa­rzy. Twój ko­men­tarz uczy­nił to samo ;). 

Co do tech­ni­ka­liów: ze zda­nia o są­czą­cej się linii świa­tła je­stem za­do­wo­lo­ny, po­do­ba mi się, wy­da­je mi się barw­ne. Dla­te­go zo­sta­wię. Jeśli cho­dzi o trzy­ma­nie i przy­trzy­my­wa­nie to nie widzę róż­ni­cy. :)

Do­łą­czam do Blu­e_I­ce – linia nie może się są­czyć, świa­tło czy po­świa­ta na­to­miast jak naj­bar­dziej.

http://altronapoleone.home.blog

@au­tor – no po­mię­dzy sa­my­mi tymi po­je­dyn­czy­mi sło­wa­mi istot­nie, róż­ni­ca nie­wiel­ka, ale też i mnie nie o tę róż­ni­cę cho­dzi­ło. Nie będę jed­nak dalej ar­gu­men­to­wa­ła, rób jak uwa­żasz :)

Pod drzwia­mi jest linia świa­tła. Ta linia roz­pły­wa się dalej, czyli sączy, rzu­ca­jąc świa­tło na dal­sza część pod­ło­gi. Sączy się samo świa­tło, ale linia dalej jest, dla­te­go wy­szło, że “sączy się linia świa­tła”. Nie upie­ram się jakoś mocno, ale wciąż wy­da­je mi się, że nie ma tu nie­zręcz­no­ści.

Linia jest, ale to nie ona się sączy, tylko świa­tło. Jest linia i są­czą­ce się świa­tło – ono już nie jest linią. I to nie linia się sączy, ale świa­tło, które jak się sączy, to już nie jest linią. Nie wiem, jak jesz­cze ująć tę on­to­lo­gicz­ną kwe­stię ;)

http://altronapoleone.home.blog

Jest linia, która jest świa­tłem. Świa­tło się sączy. A jeśli linia i świa­tło są tym samym, to linia się sączy :).

Ten błąd ro­zu­mo­wa­nia opi­sał już bodaj Ary­sto­te­les. Linia i świa­tło nie są tym samym – linia jest tylko tym, jak świa­tło wi­dzi­my, jego kształ­tem, po­wiedz­my. Jak świa­tło się roz­le­wa/sączy, to prze­sta­je być linią (=być wi­docz­ne jako linia), a staje się fi­gu­rą geo­me­trycz­ną za­zwy­czaj czwo­ro­kąt­ną.

http://altronapoleone.home.blog

Ale w ta­kiej sy­tu­acji jak w tek­ście, wi­docz­na jest za­rów­no linia, jak i plama świa­tła przed nią. 

Ale to tak czy siak nie linia się sączy, ale świa­tło… Linia w osta­tecz­no­ści może się w coś roz­le­wać (w inny kszta­ły), ale nie są­czyć, nie ten fra­ze­olo­gizm. Choć i tak le­piej, żeby roz­le­wa­ło się też po pro­stu świa­tło. Sorry, taki mamy język.

Sta­nął pod drzwia­mi, pod któ­ry­mi wid­nia­ła linia świa­tła, roz­le­wa­ją­ce­go się na pokój. Sta­nął pod drzwia­mi, spod któ­rych są­czy­ło się świa­tło, wi­docz­ne jako jasna linia na tle mroku.

http://altronapoleone.home.blog

Bar­dzo fajne, lek­kie opo­wia­dan­ko – uba­wi­łem się set­nie!

To dla­cze­go gwiaz­dek dałaś tak mało? Tak z cie­ka­wo­ści pytam…

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Fak­tycz­nie za mało – po­pra­wi­łem się – na­ci­skam te gwiazd­ki – stro­na miga i do­sta­ję oczo­plą­sów.

Czy­tam inne tek­sty kon­kur­so­we i przez nie­któ­re z nich po pro­stu nie mogę się prze­bić. Zer­k­nę­łam do Two­je­go i wsią­kłam. Pro­sta hu­mo­ry­stycz­na hi­sto­ryj­ka, wła­śnie taka, jak lubię. Nie­źle się ba­wi­łam, czy­ta­jąc o pe­ry­pe­tiach Pupca. Fajne na­wią­za­nie do go­le­ma i chło­pa­ków z pej­sa­mi. ;)

Zgrzyt­nę­ła mi tylko jedna rzecz:

Przez całą noc sikał na wy­cie­racz­ki,

Po­jem­ny miał pę­cherz sku­ba­niec. ;)

"Fajne, a nawet jakby nie było fajne to i tak po­szedł­bym no­mi­no­wać, bo Dra­ka­ina po­wie­dzia­ła, że fajne". - Ma­Skrol

Tu parę kro­pel, tam parę i star­czy… Nie żebym miał w tej kwe­stii do­świad­cze­nie.

Paper is dead wi­tho­ut words; Ink idle wi­tho­ut a poem; All the world dead wi­tho­ut sto­ries; /Ni­gh­twish/

AQQ Ja bym się o to si­ka­nie nie cze­piał – jeśli star­czy­ło mu na 2 wy­cie­racz­ki przez całą noc, to już wy­czer­pu­je licz­bę mogą. To hu­ma­ni­sty­ka jest nie bę­dzie­my każ­dej kro­pli li­czyć :)

Ja się tam nie znam. Po­dob­nie jak El Lobo nie mam w tej kwe­stii do­świad­cze­nia.

Zro­zu­mia­łam, że latał po całym mie­ście i sikał na wszyst­kie wy­cie­racz­ki. A tak w ogóle, to czy oni tam mieli wy­cie­racz­ki? ;P

Edit: Macit, zde­cy­duj się, czy je­steś w końcu fa­ce­tem czy ko­bie­tą, bo jak za­uwa­ży­łam kom­cie pi­szesz raz tak a raz tak, a w pro­fi­lu stoi jak byk, że ko­bi­ta. :P

"Fajne, a nawet jakby nie było fajne to i tak po­szedł­bym no­mi­no­wać, bo Dra­ka­ina po­wie­dzia­ła, że fajne". - Ma­Skrol

Tak się za­pi­sa­ło przy re­je­stra­cji i nie po­tra­fię tego zmie­nić. AQQ czy robi Ci to róż­ni­cę czy z ko­bi­tą czy fa­ce­tem ga­dasz? Jeśli pisze z te­le­fo­nu to naj­pierw słow­nik su­ge­ru­je ro­dzaj żeń­ski i cza­sem to mogę prze­oczyć. Na mar­gi­ne­sie, czuje się przez to dys­kry­mi­no­wa­ny przez jedną ame­ry­kań­ską firmę z nie­do­je­dzo­nym jabł­kiem w logo.

W każ­dej chwi­li mo­żesz edy­to­wać pro­fil i zmie­nić płeć. ;)

"Fajne, a nawet jakby nie było fajne to i tak po­szedł­bym no­mi­no­wać, bo Dra­ka­ina po­wie­dzia­ła, że fajne". - Ma­Skrol

AQQ, cie­szę się, że opo­wia­da­nie ode­bra­łaś jako cie­ka­we i przy­jem­ne :). 

Tu parę kro­pel, tam parę i star­czy… Nie żebym miał w tej kwe­stii do­świad­cze­nie.

Umar­łem :D. Nie wiem, praw­dę po­wie­dziaw­szy, jak po­jem­ny jest pę­cherz Pupca, ale jeśli re­alizm nie zga­dza się z hu­mo­rem, to tym go­rzej dla re­ali­zmu, a zło­śli­wy bła­zen, la­ta­ją­cy po mie­ście z opusz­czo­ny­mi pan­ta­lo­na­mi i si­ka­ją­cy lu­dziom pod drzwia­mi, wy­da­je mi się za­baw­nym wła­śnie ;). 

Macit, cie­szę się, że ci się po­do­ba­ło i że zo­sta­wi­łeś ko­men­tarz. Te­le­fon su­ge­ru­je naj­pierw ro­dzaj żeń­ski? Ta po­praw­ność :). 

Wy wie­cie, jak wolno cho­dzi się z opusz­czo­ny­mi por­t­ka­mi? Nie, żebym miała w tej kwe­stii do­świad­cze­nie… ;-)

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

:D

Chyba, żeby rze­czy­wi­ście latał, wtedy nawet mo­gły­by mu po­wie­wać :P Nie tylko pan­ta­lo­ny, zresz­tą ;)

– Fin­kla -Prze­cież jak się czło­wiek orien­tu­je, że za­bra­kło pa­pie­ru, to już zwy­kle jest po wszyst­kim. Po­śpiech wtedy jest zbęd­ny ;)

Ta ja­ko­by pro­sta i za­baw­na hi­sto­ryj­ka nosi pod pod­szew­ką istot­ne prze­sła­nie:  spo­łe­czeń­stwo prze­łknie każdą ty­ra­nię, jeśli tylko tyran zadba o zor­ga­ni­zo­wa­nie od­po­wied­nio głu­pa­wej roz­ryw­ki. Do­dat­ko­we punk­ty, jeśli owo igrzy­sko szarp­nie za stru­nę za­wist­ne­go scha­den­freu­de w du­szach mo­tło­chu i obej­mie barw­ny lincz na przed­sta­wi­cie­lach elit. Gil­bert i Tulio uczy­li się od swych nie­przy­ja­ciół i jak widać w epi­lo­gu, rze­let­nie od­ro­bi­li tą lek­cję. Tak na­praw­dę opo­wia­da­nie jest dys­to­pij­ną re­flek­sją o cy­klach wła­dzy i men­tal­no­ści re­wo­lu­cyj­nej. Autor kła­mie w ty­tu­le. To smut­na hi­sto­ria.

The fair bre­eze blew, the white foam flew, The fur­row fol­lo­wed free: We were the first that ever burst Into that si­lent sea.

Wi­siel­cu, dzię­ku­ję Ci za lek­tu­rę tek­stu. Cie­szy mnie, że zna­la­złeś nie tylko za­baw­ną hi­sto­ryj­kę, ale rów­nież coś wię­cej. 

Czy­ta­ło się tę sym­pa­tycz­ną opo­wiast­kę rze­czy­wi­ście gład­ko, płyn­nie i bez zgrzy­tów. Pi­szesz lekko i ze swo­bo­dą. Za­ska­ku­jesz in plus wie­lo­ma dro­bia­zga­mi za­rów­no w fa­bu­le, opi­sach, jak i nar­ra­cji. Lek­tu­ra spra­wi­ła mi przy­jem­ność na po­zio­mie stylu i ję­zy­ka, cho­ciaż z cza­sem, pod ko­niec zwłasz­cza, i styl i język, a nawet fa­bu­ła i dow­cip nar­ra­to­ra jakby le­ciut­ko stra­ci­ły na ja­ko­ści. Taka jakby ob­niż­ka formy czy może po­zio­mu. Ale że star­to­wa­łeś z na­praw­dę sa­tys­fak­cjo­nu­ją­ce­go dla czy­tel­ni­ka le­ve­lu to ca­łość so­lid­na i robi dobre wra­że­nie.

Po­dob­nie jak Fin­kla mia­łem lekki zgryz z tym ży­dow­skim ne­ga­tyw­nym bo­ha­te­rem i cho­ciaż ro­zu­miem lo­gi­kę ta­kie­go do­bo­ru po­sta­ci (ka­ba­ła, golem), to jed­nak odro­bi­nę mi to za­zgrzy­ta­ło. Te opisy pej­sów, za­cie­ra­nia rąk itd. To już mi le­ciut­ko trą­ci­ło sa­ty­rą z dzien­ni­ka na­ro­dow­ców.

Ale sama hi­sto­ryj­ka, mimo że pro­sta i dosyć prze­wi­dy­wal­na, broni się swoją baj­ko­wą sym­pa­tycz­no­ścią, lek­ko­ścią i de­li­kat­nym hu­mo­rem. Autor mruga do czy­tel­ni­ka i bawi się za­rów­no kon­wen­cją, jak i tre­ścią. Po­sta­cie dosyć ste­reo­ty­po­we, ale wcale im to nie prze­szka­dza. Do­sko­na­le wpi­su­ją się w kli­mat i od­gry­wa­ją swoje role z gra­cją.

Po prze­czy­ta­niu spa­lić mo­ni­tor.

Faj­nie, że zaj­rza­łeś mr.marasie. Dzię­ki za ko­men­tarz i cie­szę się, że lek­tu­ra oka­za­ła się przy­jem­ną. 

Mu­sia­łam czy­tać z prze­rwa­mi, ale za każ­dym razem jak wra­ca­łam do tek­stu, od pły­nę­łam z hi­sto­rią Pupca Sie­rot­ki. Przy­znam, że bar­dzo po­do­bał mi się wstęp o na­ro­dzi­nach głów­ne­go bo­ha­te­ra – nada­ło świet­ny ton w dal­szych czę­ściach. 

De­ir­driu, cie­szę się zatem i dzię­ku­ję za ko­men­tarz :).

Bar­dzo faj­nie wsze­dłeś, Łu­ka­szu, w kli­mat opo­wie­ści so­wi­zdrzal­skiej. Do tego stop­nia że byłem prze­ko­na­ny, że gdzieś już czy­ta­łem po­dob­ną scenę na­ro­dzin. Ale przy­zna­ję – się­gną­łem na półkę i nie zna­la­złem. W ogóle w tych pierw­szych frag­men­tach po­brzmie­wa mi i “Kan­dyd” i “Kubuś Fa­ta­li­sta” i “Hi­sto­ria Toma Jo­ne­sa” i go­le­my od Prat­chet­ta i nawet “Shrek”. Bar­dzo przy­jem­ny kok­tajl.

Potem jest sła­biej, bo od­cho­dzisz od tej za­ba­wy kon­wen­cją i na­wią­za­nia­mi i prze­cho­dzisz do zwy­kłej przy­go­dów­ki. Też zwró­ci­łem uwagę na ka­ry­ka­tu­ral­ne przed­sta­wie­nie Jo­na­sza. Ja ro­zu­miem, że twór­ca go­le­ma po­wi­nien mieć pejsy, ale to chci­we za­cie­ra­nie rąk, zwie­lo­krot­nio­ne na ob­ra­zach i grube nosy to już fak­tycz­nie trąci “Pro­to­ko­ła­mi mę­dr­ców Sy­jo­nu”. Nie spodo­bał mi się też frag­ment ujaw­nia­ją­cy wła­ści­wo­ści stro­ju Pupca – nosi zna­mio­na in­fo­dum­pu, tyleż nie­zręcz­ne­go, co zbęd­ne­go. No i cały czas nie da­wa­ło mi spo­ko­ju, jak on się skra­dał z tymi brzę­czą­cy­mi dzwo­necz­ka­mi na czap­ce?

Sam po­mysł na upu­pie­nie go­le­ma może nie naj­wyż­szych lotów, ale na­wią­zu­ją­cy do ży­cio­we­go motta głów­ne­go bo­ha­te­ra. Ostat­nia scena nawet fajna, choć ni­g­dzie wcze­śnie nie sy­gna­li­zo­wa­łeś, co jest ży­cio­wym ma­rze­niem Pupca.

Bar­dzo faj­nie wsze­dłeś, Łu­ka­szu

Ale przy­zna­ję – się­gną­łem na półkę i nie zna­la­złem.

No wiesz Co­bol­dzie, o pla­giat mnie po­są­dzasz :D. Za­smu­ci­łeś mnie. 

Potem jest sła­biej, bo od­cho­dzisz od tej za­ba­wy kon­wen­cją i na­wią­za­nia­mi i prze­cho­dzisz do zwy­kłej przy­go­dów­ki.

Rze­czy­wi­ście, może być to za­rzut, z któ­rym się po czę­ści zgo­dzę. Lecz ja lubię przy­go­do­we opo­wie­ści, dla­te­go czuję, że gdy­bym sam był czy­tel­ni­kiem tego tek­stu, nie miał bym au­to­ro­wi za złe po­dob­ne­go za­bie­gu. Co kto lubi, jak sądzę. Ale ro­zu­miem. 

Też zwró­ci­łem uwagę na ka­ry­ka­tu­ral­ne przed­sta­wie­nie Jo­na­sza.

Prze­wraż­li­wie­nie. Gdy­bym po­ka­zał w opo­wia­da­niu, bo ja wiem, pi­ja­ne­go sar­ma­tę, co rzyga pod sto­łem, nikt by się nie za­jąk­nął. Gdyby ten sar­ma­ta był tłu­sty – zero re­ak­cji, no może by się ktoś za­śmiał. Ale Żyd?! Aj waj, nie­do­brze. Gdyby był to Polak w klap­kach? Chiń­ski tu­ry­sta z apa­ra­tem? Śmiesz­ne. Ale np. gej, który stra­szy ludzi na uli­cach bie­ga­jąc w skó­rza­nych sli­pach? Ho­mo­fo­bia. 

Ja się wzo­rem mo­je­go bo­ha­te­ra, wy­pi­nam na po­dob­ne my­śle­nie. 

Klap­ka­mi też bym się zra­ził, na Sar­ma­tę po­na­rze­kal­bym, że mało ory­gi­nal­ny, ale Chin­czyk już by mnie za­in­try­go­wał – za­wsze my­śla­łem, że ci z apa­ra­ta­mi to Ja­poń­czy­cy;)

Też bym ob­sta­wia­ła Ja­poń­czy­ków. ;-)

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Gdy­bym po­ka­zał w opo­wia­da­niu, bo ja wiem, pi­ja­ne­go sar­ma­tę, co rzyga pod sto­łem, nikt by się nie za­jąk­nął. Gdyby ten sar­ma­ta był tłu­sty – zero re­ak­cji, no może by się ktoś za­śmiał.

Tak. Po­nie­waż sko­ja­rzy­ło­by mu się z Za­gło­bą czyli z memem o wy­dźwię­ku po­zy­tyw­nym. To, jak dziś od­bie­ra­my ste­reo­ty­py, za­le­ży po czę­ści od ich ory­gi­nal­ne­go kon­tek­stu, po czę­ści od tego, jak były hi­sto­rycz­nie wy­ko­rzy­sty­wa­ne, a po czę­ści od tego, jaki jest kli­mat hic et nunc.

Ską­d­inąd ja na przy­kład sar­ma­ty­zmu nie zno­szę jak mało czego, za Sien­kie­wi­czem też nie prze­pa­dam, a jed­nak sama po­stać Za­gło­by lo­ku­je mi się w spek­trum po­zy­tyw­nym, oczy­wi­ście po czę­ści przez inne kul­tu­ro­we po­wią­za­nia, ale jed­nak.

http://altronapoleone.home.blog

Opo­wia­da­nie jest po pro­stu sym­pa­tycz­ne. Ale nic wię­cej. 

Ocze­ki­wa­łem tro­chę wię­cej magii dzie­ciń­stwa po baj­ko­wej otocz­ce. Jak w np fil­mie “Hook” Spiel­ber­ga. Gdy­bym miał nada­wać temu ka­te­go­rię wie­ko­wą, to miał­bym pro­blem. To nie jest ani dla dzie­ci, ani dla do­ro­słych. 

Fa­bu­ła jest ba­nal­na, choć uśmie­cha się po­mysł ma­gicz­ne­go ko­stiu­mu. Wła­ści­wie to po­stać Pupca Sie­rot­ki jest głów­nym atu­tem opo­wia­da­nia i two­rzy jego at­mos­fe­rę. 

Po­zdra­wiam!

https://www.facebook.com/Bridge-to-the-Neverland-239233060209763/

Masz rację Dra­ka­ino, ale nie o to mi cho­dzi­ło. Może sar­ma­ta nie był naj­szczę­śliw­szym przy­kła­dem. Cho­dzi­ło mi o to, że taki mamy kli­mat, żeby nie do­ty­kać te­ma­tu Żydów czy gejów ina­czej niż po­zy­tyw­nie, a le­piej – to­le­ran­cyj­nie. I na ten stan rze­czy wy­pi­nam się jak Pu­piec. 

Pietr­ku, jest to jed­nak opo­wia­da­nie dla do­ro­słych. Świad­czy o tym cho­ciaż­by po­wyż­sza dys­ku­sja. Dzię­ki ser­decz­ne za wi­zy­tę i ko­men­tarz. 

Cał­kiem sym­pa­tycz­ny i lekki tekst. Nie po­czu­łem się roz­ba­wio­ny, po­sta­cie są dość ste­reo­ty­po­we, a sama fa­bu­ła też nie na­le­ży do naj­bar­dziej wcią­ga­ją­cych. Opko jak naj­bar­dziej do prze­czy­ta­nia, ale też do za­po­mnie­nia. 

Przede mną ugnie się każdy smok, bo w moich ży­łach po­ma­rań­czo­wy sok!

Bar­dzo sym­pa­tycz­ne opo­wia­da­nie, Łu­ka­szu. Na­pi­sa­ne ład­nie i z lekką nutą hu­mo­ry­stycz­ną. Pierw­sza część, bę­dą­ca przed­sta­wie­niem Pupca, naj­bar­dziej mnie urze­kła. Fi­na­ło­wy dow­cip z go­le­mem, choć do­brze wpa­so­wu­ję się w ca­łość, to jed­nak tro­chę za mało za­ska­ku­ją­cy.

Re­asu­mu­jąc – cał­kiem przy­jem­ne opo­wia­dan­ko. :-)

Soku, Teo­fi­lu, dzię­ki za nowe ko­men­ta­rze. 

Nad­cho­dzę z uzu­peł­nie­niem/pod­su­mo­wa­niem swo­je­go ko­men­ta­rza: do­brze na­pi­sa­ne, barw­ne, świet­na ksywa bo­ha­te­ra. Jest to tekst, ow­szem, ty­po­wo roz­ryw­ko­wy, no ale w końcu głów­na przy­wo­ła­na po­stać to Dyl So­wi­zdrzał, a ten miał głów­nie figle w gło­wie :) Nie ma się tu do czego przy­cze­pić (dro­bia­zgi już wy­tknę­łam za po­przed­nim tutaj po­by­tem). Miało być roz­ryw­ko­wo i nie chy­bi­ło celu, a też i ro­dzaj za­ba­wy przy­padł mi oso­bi­ście do gustu. Czy­ta­łam z dużą przy­jem­no­ścią, od po­cząt­ku do końca. Kla­row­ny, we­so­ły “przy­go­do­wiec” ;)

Jest taki mu­zycz­ny utwór Ri­char­da Straus­sa (nie­miec­ki post­ro­man­tyzm) “Uciesz­ne figle Dyla So­wi­zdrza­ła” – po­le­cam po­słu­chać! :)

Dzię­ku­ję, Blu­e_I­ce :).

Będę z tobą cał­ko­wi­cie szcze­ra: z po­cząt­ku czy­ta­łam, bo kon­kur­so­we opko to cho­ciaż zer­k­nę. Tak do pierw­szej gwiazd­ki tro­chę mi się nie chcia­ło i jak­bym nie była aku­rat w pracy, to chyba bym je po­rzu­ci­ła. Jed­nak cie­szę się, że tego nie zro­bi­łam, bo jak przy­wy­kłam do całej tej “pupy”, czy­ta­ło się smacz­nie. Sama lubię pisać ra­czej emo­cjo­nal­nie i smut­no, ale czy­tać wolę za to tek­sty lek­kie i przy­jem­ne, więc do­brze spę­dzi­łam te kilka minut i serio bar­dzo mi się po­do­ba­ło. Taki tro­chę Don Ki­chot. 

Przy­cze­pić mogę się tylko do za­koń­cze­nia, a kon­kret­nie do ostat­nie­go aka­pi­tu. Nie wiem, jak ina­czej mo­gło­by się skoń­czyć, ale czu­łam jakby za­bra­kło ci zna­ków – takie na­pręd­ce, byle jak naj­kró­cej. Nie roz­cza­ro­wu­je, ale też nie pod­trzy­mu­je tego mi­łe­go uczu­cia to­wa­rzy­szą­ce­go pod­czas lek­tu­ry. 

No ale bądź co bądź tekst świet­ny. Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie, drogi Łu­ka­szu! ;)

Nie wy­sy­łaj kra­sno­lu­da do ro­bo­ty dla elfa!

Dzię­ku­ję La­na­Val­len. Cie­szę się, że tekst jed­nak cię do sie­bie prze­ko­nał :).

Po­do­ba­ło mi się, bo takie lek­kie, ga­wę­dziar­skie, ko­ja­rzy­ło mi się z Prat­chet­tem, zanim nie za­po­mniał, jak się pisze.

Nawet wy­do­by­ło ze mnie sen­si­ble chuc­kle w któ­rymś mo­men­cie.

Po­do­bał mi się por­tret i jego re­la­cje z żoną, ale prze­ry­so­wa­nie Żydów już mniej.

Wo­la­ła­bym wi­dzieć wy­raź­niej­szą cha­rak­te­ry­za­cję Pupca – by­strzej­sze­go lub bar­dziej na­iw­ne­go, bo teraz jest taki letni tro­chę, ale swój urok ma ;)

Sama koń­ców­ka też bez szału – jakby nie-don-ki­cho­te po ko­ro­na­cji wy­my­ślił dru­gie­go, więk­sze­go go­le­ma, to by miał Pu­piec pole do po­pi­su!

Fajne wie­lo­po­zio­mo­we uży­cie le­gen­dy – i jej braku w wy­pad­ku kró­le­stwa.

I would pre­fer not to. // https://www.facebook.com/anmariwybraniec/

ko­ja­rzy­ło mi się z Prat­chet­tem, zanim nie za­po­mniał, jak się pisze.

Przy­znam bez wsty­du, że mocno mi ten ko­men­tarz schle­bił. 

Dzię­ku­ję za miły ko­men­tarz oraz no­mi­na­cję w gło­so­wa­niu :). 

Fajne :) (na lic. Anet) 

Mą­drość mi­sio­wa: Bła­zen może być mę­dr­cem, trud­niej mę­dr­co­wi zo­stać bła­znem.

Fajne :) (na lic. Anet) 

Roz­ba­wi­ło mnie to ;). Dzię­ki, Koalo!