Anonim nie wie, czy to nadal jest śmieszne, ale jak się skubany Widar do niego przyczepił, tak się, cholera, nie chce odczepić. ;)
Anonim dziękuje Baskerville i Drakainie za inspirację. :)
Widary po kolei:
1. Zemsta Widara
2. Zemsta wiadra
3. Inspiracja: Ostateczne rozwiązanie...
4. Zemsta Widara. Wysłannicy ministerstwa
5. Zemsta Widara. Sto lat później
Gdzieś w Bieszczadach
Hojotoho! hojotoho! heiaha! heiaha!
hojotoho! hojotoho! heiaha! heiaha!
hojotoho! hojotoho! hojotoho! hojotoho!
heiaha ha! hojoho!
Widar siedział w fotelu, ze spojrzeniem utkwionym w ścianie. Jodłowanie sopranistki działało mu na nerwy, ale nie miał siły wstać i wyłączyć CD z operą Wagnera. Nie, żeby lubił operę. Z muzyki tolerował jedynie tę relaksacyjną, z ptaszkami, szemrzącymi strumykami, względnie flecikiem w tle i koniecznie bez udziału skrzypiec, bo te wywoływały u niego gęsią skórkę. Wagnera kupił kiedyś, bo chciał wiedzieć, co kompozytor miał do powiedzenia o jego rodzinie i znajomych. Same brednie, jak się okazało, wszystko poprzekręcał.
Teraz katował się sopranem, wykonującym partie Brunhildy, bo miał dziwne wrażenie, że jego stan ma coś wspólnego właśnie z jakąś sopranistką. A był w stanie pożałowania godnym. Nie mógł jeść, ani spać, nie potrafił się do niczego zabrać i uznał, że życie jest do dupy. Odkąd ludzkość ucichła i żyła w harmonii, nie miał się na kogo i na co wkurzać. A właśnie te wybuchy złości dodawały jego życiu smaczku i zapewniały względną równowagę psychiczną. Bowiem kontakt z innymi miał jedynie wtedy, gdy wahadło jego nastroju znajdowało się w polu skopać komuś tyłek, ku czemu od dawna nie miało okazji. Skutkiem była deprywacja zmysłowa, mówiąc po ludzku, Widar nudził się tak bardzo, że gdyby nie był nieśmiertelny, dawno by umarł.
Diwa jodłowała w najlepsze, kiedy potraktowane kopniakiem skrzydło drzwi walnęło z impetem w ścianę. Futrynę wypełniła w całości postać potężnej kobiety w skrzydlatym hełmie.
– Tu się schowałeś, stary capie! – zahuczała basem, ochrypłym od wojennych okrzyków i litrów piwa.
– Witaj, Brunhildo. Wcale się nie ukrywałem – odparł bezbarwnym głosem.
Walkiria wkroczyła do środka, zatrzasnęła drzwi i kichnęła potężnie, bo zalegający w chacie od dziesięcioleci kurz zaatakował jej nozdrza. Spojrzała na boga. Skołtuniona broda sięgała mu do pasa, niemyte od dawna włosy były jeszcze dłuższe, spojrzenie miał tępe i zrezygnowane. A na dodatek w chacie śmierdziało niemiłosiernie.
– O, widzę, że ciebie też wzięło – powiedziała już łagodniej.
Widar wzruszył wychudzonymi ramionami.
– Cz-czego chcesz?
– Idziesz ze mną. Tylko najpierw musimy doprowadzić cię do porządku – oznajmiła.
– Dokąd? – zapytał apatycznie.
– A jak, do cholery, myślisz!
Walhalla
Ostrzyżony i wypucowany Widar pchnął olbrzymie drzwi, prowadzące do głównej sali, zrobił krok, by wejść do środka i zastygł, oniemiały. Gdyby Brunhilda nie przytrzymała powracających ciężkich drewnianych skrzydeł, walnęłyby w boga.
– Co, na wykałaczkę Lokiego, się tutaj stało? – zapytał wstrząśnięty.
Zwykle gwarna i pełna tłukących się wojowników sala była teraz cicha i pusta. Koronkowe serwetki i bieżniki, wespół z ręcznie malowanymi wazonikami zdobiły stoły, na dodatek na ścianach wisiały makramy i słodkie obrazki.
– Twój durny pomysł się stał – mruknęła Hlokk, a szydełko w jej ręku zaczęło się poruszać szybciej.
– No! – warknęła Gudr, szczękając drutami.
Widar aż się zachwiał pod ciężarem nienawiści w jej głosie. Dopiero teraz zauważył, że wszystkie walkirie noszą wełniane, najwyraźniej ręcznie robione szaliki, czapki i swetry ze wzorem w jelenie. Bóg wodził wzrokiem od jednej wojowniczki do drugiej.
Olrun pracowała skupiona, z wysuniętym koniuszkiem języka. Podniosła pęsetą kwiatek, wycięty z papierowej serwetki i przykleiła go na butelkę. Wzdrygnęła się pod spojrzeniem Widara, przygryzła sobie język i splunęła krwią na podłogę.
– Decoupage – wysyczała wściekle.
Thrud walczyła z długimi kawałkami włóczki, wiążąc je w misterne węzły.
– Makrama – poinformowała, krzywiąc się z niechęcią.
Pozostałe walkirie też oddawały się różnym rodzajom rękodzieła. Oszołomiony Widar osunął się na najbliższą ławę.
– G-gdzie są wszyscy? – Bezradnie zatoczył ręką.
– Musiałyśmy ich uśpić – wyjaśniła Brunhilda.
– Co?!
Walkirie zaczęły gadać jedna przez drugą. Z tego zgiełku wyłoniła się opowieść o buncie znudzonych wojowników.
– Właściwie nudzili się od zawsze, ale wcześniej mogli przynajmniej popatrzeć, jak ludzie skaczą sobie do gardeł. A teraz! Ech, spójrz tylko na nas – nawijała Hlokk, a szydełko w jej dłoni śmigało coraz szybciej.
– N-no dobrze, a gdzie o-oni są? – dopytywał się Widar.
– Tradycyjnie, śpią pod jakąś górą – odpowiedziała Thrud.
– A wierz mi, nie było łatwo o wolne miejsce dla nich. Wszystko zajęte! Giewont, Czantoria… Pod byle pagórkiem śpią jacyś rycerze. W końcu udało nam się znaleźć pusty Stożek – dorzuciła Brunhilda.
– Ale da się ich o-obudzić?
– Jasne, wystarczy, że ktoś zawoła: pomocy, kurwa, pomocy – odparła z przekąsem Hlokk.
– No, to sobie chłopcy pośpią – westchnął Widar.
Walkirie zamilkły i patrzyły na niego wyczekująco. Bóg wiercił się niespokojnie pod ich spojrzeniami.
– N-no co? – zapytał w końcu.
– Musisz coś z tym zrobić, jakoś to odkręcić! – palnęła Hlokk.
Uśpione do tej pory wahadło nastroju Widara zaczęło się wolniutko przesuwać w stronę pola: skopać komuś tyłek. Nikt nie będzie mówił bogu, że musi coś zrobić!
– Musimy coś z tym zrobić – doprecyzowała Brunhilda, zanim doszło do wybuchu.
Widar westchnął, walkirie miały rację, problem polegał tylko na tym, że nie miał zielonego pojęcia, jak wyjść z tego bajzlu.
– A może… – zaczęła nieśmiało Olrun.
Jej pomysł nikomu się nie spodobał, ale zainicjował prawdziwą burzę mózgów. Kobiety porzuciły robótki ręczne, na stole pojawiły się nie wiadomo skąd kufle piwa, a atmosfera zaczęła nieco przypominać tę sprzed stu lat. I w tym rozgardiaszu wykluła się w końcu idea, którą postanowili wprowadzić w życie.
Epilog
Kilka dni później w najważniejszych gazetach świata ukazało się ogłoszenie:
Komando Uciszających Rwetes Wikingów
informuje, że z dniem 1 sierpnia 2119 roku zawiesiło swoją działalność.
Od tego momentu każdy może wrzeszczeć do woli, wyżywać się na innych i czynić wszelki hałas bez obaw o konsekwencje.
Przez kilka dni nic się nie działo. Walkirie nerwowo obgryzały paznokcie, a Widar popadł w katatonię. Aż któregoś dnia…
Drobny, pryszczaty chłopak szedł chodnikiem ze wzrokiem utkwionym w kolumnie cyfr, którą wyświetlały jego okulary. Był tak zajęty obliczeniami, że nie zauważył czerwonego światła. Obły poduszkowiec zahamował w ostatnim momencie.
– Jak łazisz, kretynie! – wrzasnął otyły pasażer pojazdu.
Przechodnie zatrzymali się zdumieni i zszokowani.
– No, i co się gapicie! Żaden pieprzony wiking tu nie przylezie! – wydzierał się dalej grubas.
Okularnik wpatrywał się w przestrzeń, a przynajmniej tak wyglądał, bo w istocie gorączkowo przeszukiwał strony historyczne internetu. W końcu odnalazł tę dawno zapomnianą informację.
– Cisza, k-kurwa – wyjęczał i cisnął w pasażera lewym sandałem.
Gapie wstrzymali oddech, wstrzymywali go tak długo, jak się dało, ale nic się nie stało.
– Ha! – wykrzyknął triumfalnie grubas.
I zaczęło się mordobicie.
W Walhalli walkirie i Widar podskakiwali z radości i klepali się po plecach. Byli pewni, że teraz wszystko wróci do normy. Ludzie zaczną się żreć, awanturować, wdawać w kłótnie, dojdzie do rękoczynów i może nawet jakiejś wojny. I nie mylili się. Wypadki potoczyły się lawinowo. Wystarczyło ledwie kilka miesięcy, by kobyła historii wróciła na stary, dobrze sobie znany trakt. Choć w tym przypadku należałoby raczej mówić nie o kobyle, a o ośle.
Pierwszy!!!!111!jedenJeden!jeden!!!111
Czekam na papierową wersję zbioru opowiadań “Zemsta Widara: Zemsta wiadra”. Poprowadzę także dystrybucję oraz przetłumaczę zbiór na esperanto. W skład cyklu wchodzą również niedokończone opowiadania “Zemsta Wiadra sto lat później”, “Star Widar: Wojny wiadra” oraz “Bogowie z Valhalli: Wiadro Widara”. Ktoś chętny na przedsprzedaż??
Bardzo sympatyczne jak zawsze. Trochę mniej śmiechu niż w dwóch poprzednich, ale wciąż bardzo mi się podobało.
Teraz katował się sopranem
A nie pasowałoby bardziej “wysokim piskliwym głosem”?
Kocham żarty tworzące się wokół kilku tekstów.
Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do biedronki na lody, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.
Nadal cudne :) Choć oczywiście wolałabym świat z pierwszej zemsty Widara :) Za twórcze wykorzystanie Wagnera – ode mnie dodatkowy plusik!
http://altronapoleone.home.blog
MaSkrolu, skoro zajmiesz się dystrybucją papierowej wersji opowiadań o Widarz, to Anonim dorzuci jeszcze Zemstę Widara – przebudzenie wikingów. ;)
Fajnie, że Ci się podobało. :D
Drakaino, Anonim dziękuje za kliczka, kurcze, klik od Ciebie, to naprawdę coś. :D
Yupi!!
Anonim ma klika od Drakainy!
ANONIM MA KLIKA OD DRAKAINY!!!
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Omg. Czym ja sobie na to zasłużyłam?
http://altronapoleone.home.blog
Wykańczając trylogię ;)
Nie żeby
Nie, żeby.
postać potężnej kobiety
Hmm.
zlegający
Zalegający. Zległ, to ogar przed kominkiem.
kurz, zaatakował
Bez przecinka między podmiotem, a orzeczeniem. Luuuudzie.
Widar wzruszył wychudzonymi
Wiele "w" wystąpiło…
zastygł oniemiały
Dałabym przecinek: zastygł, oniemiały.
powracających
Zbędne, jasne z kontekstu.
zapytał wstrząśnięty
Tu też przecinek.
sala, była
Oooj…
serwetki i bieżniki zdobiły stoły, wespół z ręcznie malowanymi wazonikami
Stoły z wazonikami?
słodkie obrazki
Z kotkami? ^^
szydełko w jej ręku zaczęło się poruszać szybciej.
Oj, ale na szydełkowaniu to się nie znasz :P
aż zachwiał się
Aż się zachwiał.
kwiatek, wycięty z papierowej serwetki
Nie dawałabym przecinka.
pincetą
Nie "pęsetą"?
– Makrama – poinformowała, krzywiąc się z niechęcią.
Ej, to bardzo żeglarskie zajęcie :D Te węzły :)
przynajmnie
"J" smakowało?
Jak łazisz kretynie!
Jak łazisz, kretynie!
No i co się gapicie!
No, i co się gapicie!
wyjęczał
Hmm. Wiesz, że nie lubię tego słowa.
Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.
Tarnino, Anonim dziękuje za łapankę. Większość poprawiona. :D
powracających
Zbędne, jasne z kontekstu.
Anonim nie może tego znaleźć.
szydełko w jej ręku zaczęło się poruszać szybciej.
Oj, ale na szydełkowaniu to się nie znasz :P
To, co robi szybełko? ;)
pincetą
Nie "pęsetą"?
Może być tak i tak.
https://sjp.pwn.pl/sjp/peseta;2499610.html
Ale niech będzie po twojemu. :)
A wrażenia ogólne, coś w rodzaju: podobało się, było fantastyczne? :)
Drakaino, no jakżesz czym – kliczkiem. :D
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Gdyby Brunhilda nie przytrzymała powracających ciężkich drewnianych skrzydeł, walnęłyby w boga.
O, tu.
To, co robi szybełko? ;)
Nic nie robi :) To ja nim dłubię.
Może być tak i tak.
Patrz, jak się człowiek całe życie uczy (i głupi umrze :D)
A wrażenia ogólne, coś w rodzaju: podobało się, było fantastyczne? :)
Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
A dla mnie, takie małe rozczarowanie.
Po pierwsze, zakończenie przewidywalne, chociaż droga do niego ciekawa.
Po drugie, mniej śmieszne – ale w trzecim odcinku zawsze jest kryzys.
Czekam na “Przebudzenie wikingów”.
Jeśli komuś się wydaje, że mnie tu nie ma, to spieszę powiadomić, że mu się wydaje.
Ach, Fizyku 
Klątwa trzeciej części mówisz, Anonim musi sprawdzić. ;)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Z przyjemnością śledzę następstwa zemsty Widara i nie ukrywam, że czekam na kolejne odcinki dzieła, mam nadzieję, jeszcze ciekawsze i jeszcze zabawniejsze. ;)
…szemrzącymi strumkami, względnie flecikiem w tle… –> Literówka.
Pod byle pogórkiem śpią jacyś rycerze. –> Chyba miało być: Pod byle pagórkiem śpią jacyś rycerze.
…że nie nie miał zielonego pojęcia… –> Dwa grzybki w barszczyku.
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Reg, babole oczywiście poprawione. Specjalnie dla Ciebie Anonim tworzy kolejne opko. ;)
Choć wcześnie będzie chyba musiał napisać sprostowanie, bo ktoś tu jakąś dezinformację na temat Widara szerzy. ;)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Oczom nie wierzę, uszom nie słyszę!!! Możliwe to, Anonimie???
Ciekawość mnie zżera i drżenie niecierpliwości targa. ;D
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Hmmm. Może być, ale pierwsze części były lepsze. Ten smak świeżości… Niniejsza już trochę wymuszona.
Babska logika rządzi!
Fajne, zabawne i nieźle wykonane.
Problem w tym, że nie bardzo wiem, co jeszcze napisać. Ostatnio czytam całe mnóstwo tekstów na Fun-tastykę, gdzie roi się od fajnych, zabawnych i nieźle napisanych opowiadań, więc kolejne fajne, zabawne i nieźle wykonane opowiadanie przechodzi bokiem, jak obrażony cumulonimbus.
Chyba muszę strzelić sobie jakąś depresyjkę. Idę zobaczyć ostatni tekst Katii.
Dla podkreślenia wagi moich słów, Siłacz palnie pięścią w stół!
Finklo, Anonim przyznaje, że na operze zna się średnio i stąd może Twoje wrażenie. ;)
Thargone, w sumie masz rację, jeden kawałek czekolady smakuje świetnie, dwa, nawet trzy też, ale kiedy człowiek zaczyna jeść na całe tabliczki… ;) Tylko, że Widar się do Anonima faktycznie przyczepił, jak rzep do psiego ogona i za cholerę nie chce puścić. Jak Anonim próbuje się migać i napisać coś depresyjnego, to tylko siedzi i gapi się tępo w monitor, a w głowie szaleją mu widarowskie tłisty. ;)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
A czemuż to Anonim w ogóle się anonimi, skoro w konkursie udziału nie bierze? Wszak Widara wstydzić się nie należy.
Dla podkreślenia wagi moich słów, Siłacz palnie pięścią w stół!
A, bo “Zemsta Widara” jest w konkursie. Opuściłeś, Thargone, już dwa teksty Anonima: “Zemstę Widara” i “Zemstę wiadra”. :)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Aaa… Bom już myślał, że Anonim, na podobieństwo Upiora w operze, fizys swą wybrakowaną przed okrutnym wzrokiem Świata skrywać musi, tudzież płochy jest, jako ta Zosia, co w negliżu po kwietnym ogrodzie za motylkami goniła…
Dla podkreślenia wagi moich słów, Siłacz palnie pięścią w stół!
Anonim płochy?! Nie ten w każdym razie. Dumnie przed publiką stanie i lico swe odkryje. W stosownym czasie, rzecz jasna. A Ty, zacny Thargone biegnij zaległości odrobić, bo dziś jeszcze nowe opko przybędzie. Anonim musi bowiem honoru Widara bronić.
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Dalej sympatyczne. Nadal lekkie. Tyle że trzecia część już jednak trochę “wiezie się” na pozytywnym odbiorze poprzednich. Jeśli mają powstać kolejne, potrzeba w mojej opinii choćby lekkiego odświeżenia.
Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków
Anonimie, ja też się zbytnio nie znam na operze. Podejrzewam, że nie na tym polega problem.
Babska logika rządzi!
A tak na marginesie, to masz zajebistego awatara, CM :-)
Sorki za offtop ;-)
Dla podkreślenia wagi moich słów, Siłacz palnie pięścią w stół!
Finklo, Anonim przyznaje, że może za bardzo starał się odpowiedzieć Drakainie. Opko nie płynęło mu samo, jak poprzednie. Ale jest nowy tekścik, zajrzyj i orzeknij, czy forma Anonimowi wrócila. ;)
Thargone, a offtopuj, zawsze to jakiś ruch pod tekstem. :) A awatar rzeczywiście fajny.
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Czy Anonim wie, jakie Finkla ma zaległości? Konkursowe i nie tylko?
Babska logika rządzi!
Rewelacja! Jeszcze lepsze niż Zemsta. A ostatnie zdanie… Zazdraszczam.:)
A tak na marginesie, to masz zajebistego awatara, CM :-)
Mogę polecić Ci autora. :-)
EDIT: I ja przepraszam za offtop.
Samozwańczy Lotny Dyżurny-Partyzant; Nieoficjalny członek stowarzyszenia Malkontentów i Hipochondryków
Paczpan, komentarz uleciał, niezamieszczony:( , więc jeszcze raz skrótowo.
Szkoda, że świat na oślą ścieżkę powrócił, ale tak realniej. Sprawnie napisane i dobre te zwariowane pomysły. Walkirie zajmujące się robótkami ręcznymi :))). Rozbroił mnie kwiatek z decoupage.
A cóż tam nie zgadzało się Widarowi z przodkami według Wagnera?
Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.
Asylum, Anonim cieszy się, że Widar nadal się podoba i dziękuje za klika. :)
Szkoda, że świat na oślą ścieżkę powrócił, ale tak realniej
Powrócił, ale dopiero za sto lat, więc nam już wszystko jedno. ;)
A cóż tam nie zgadzało się Widarowi z przodkami według Wagnera?
No, na przykład sopran Brunhildy. ;)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Aaa, tylko sopran, szkoda, bo pomyślałam sobie, że nieprawdziwa jest końcówka o zostaniu zwykłą kobietą, swoją drogą, bogowie są niesprawiedliwi, zwłaszcza Odyn.
Tak Ci się Anonimie tylko wydaje, z tym powrotem po stu latach, skróci się na pewno. Choćby dzisiaj słyszam "rewelacje”, że za trzydzieści lat naszymi partnerami będą roboty. Pewna psycholożka wypowiadała się na temat szczęścia i relacji. Brrr! Będziemy szczęśliwi – człowiek, będę miała Zygmunta, zamykała go w szafie i wyciągała go z niej, kiedy kiedy będę chciała pogadać. No, zdefiniujmy szczęście? Nie za mądra ta pani. Eh.
Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia zaprowadzi cię wszędzie. A.E.
będę miała Zygmunta, zamykała go w szafie i wyciągała go z niej, kiedy kiedy będę chciała pogadać.
Tja, niestety to znam. Eh.
Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.
Och, dziewczyny, skąd ten depresyjny nastrój. To opko miało rozbawić. ;)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Nie Twoja wina, cny Anonimie, że mnie świat połknął, wymemłał i wypluł.
Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.
To mi się dwa Widary trafiły na dyżurze…
Nadal tak trochę na pół gwizdka, ogólnie sympatycznie, fajowo, niby wesoło, przy tym dobrze i sprawnie (warsztatowo) napisane, ale jednak nie śmieszy mnie niestety.
Historyjka utrzymana w konwencji "takie-nijakie, ale niby wesołe przygody bohatera, który spodobał się w pierwszej odsłonie, więc idziemy za ciosem i ciągniemy gumę chociaż nawet nie mamy żadnego rewelacyjnego pomysłu".
No bo jaki tutaj jest pomysł? Ogłoszenie w gazecie? To nawet nie trzyma się kupy. Skoro w pierwszym Widarze to bożek z walkiriami zarządził powstanie KURWA, to dlaczego do jego odwołania potrzebne jest ogłoszenie w gazecie w świecie ludzi? Dlaczego niby anons w prasie zdziałał cuda i Wikingowie z Walkiriami przestali uciszać ludzi? Ludzie przestali mówic kurwa i walić butem? Nie kupuję tego albo głupi jestem.
Mamy więc przydługi wstęp o operze i wyjącej Brunhildzie, mamy kilka "skeczy" w Walhalli, a potem szybkie i mało pomysłowe, jakby wymuszone zakończenie.
Irytowało mnie poza tym to powtarzane wahadło. A zdanie "Bowiem kontakt z innymi miał jedynie wtedy, gdy wahadło jego nastroju znajdowało się w polu skopać komuś tyłek, ku czemu od dawna nie miało okazji" jest bez sensu. Wynika z niego, że to wahadło miało komuś skopać tyłek? I kto nie miał okazji? Widar? Pole? A może nastrój? Bo przecież nie wahadło.
Po przeczytaniu spalić monitor.
Anonim przyznaje, że to chyba najsłabszy Widar w całym cyklu, co nie znaczy, że nie miał na niego pomysłu, a raczej, że powinien opko na trochę zostawić i pomyśleć jeszcze.
dlaczego do jego odwołania potrzebne jest ogłoszenie w gazecie w świecie ludzi?
Anons w gazetach nie był potrzebny wikingom, ale ludziom. Tak ich skutecznie wikingowie uciszyli, że im wrzaski przez gardło nie przechodziły, ale skoro znowu można bezkarnie wrzeszczeć…
A tak w ogóle, Anonim uwielbia czytać Twoje komentarze, nawet pod swoimi opkami. ;)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Mnie rozbawiło. Przy walkiriach z robótkami nawet zachichotałam. Pewnie, że oparty na (pop)kulturowych raczej niż mitologicznych schematach, ale przy tekście humorystycznym to nic złego. Sympatyczny tekst. Klik ode mnie.
ninedin.home.blog
Ninedin, Anonim bardzo się cieszy, że się sposobało i bardzo dziękuje za klika. :)
Reg, Anonim widzi także klika od Ciebie i również dziękuje. :)
A przy okazji, czy ktoś może Anonimowi wyjaśnić, dlaczego u góry wyświetla mu się pięć klików, a w poczekalni, obok opka widać tylko cztery?
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Bardzo proszę, Anonimie. ;D.
Jestem zdumiona, a nawet bardzo zdumiona, bo pierwszy raz widzę pasek z pięcioma kilkami! ;D
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
To proste. Masz klika od Rybaka, teraz już Rybaka nie ma na portalu bo wyleciał, a do Biblioteki wprowadził Ciebie piąty klika Reg. Tylko że tam już klika Rybaka nie widać.
Po przeczytaniu spalić monitor.
Czy to znaczy, że musi kliknąć ktoś jeszcze?
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
Hmmm. Dziwne. Raczej klika powinno zaliczać, nawet po zbanowaniu użytkownika. Tutejsze liczniki rzadko się cofają.
Babska logika rządzi!
Tajemnicza sprawa…
Po przeczytaniu spalić monitor.
No, tajemnicza. ;)
Anonim dziękuje równie tajemniczemu Ktosiowi, który wysłał jego opko do Biblioteki. :)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Sympatyczne :)
Przynoszę radość :)
:)
No, przynosisz :)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
Czytałem przed rejestracją na portalu. Dzisiaj przeczytałem powtórnie i znowu mnie rozbawiło. :)
Cieszę się, zdecydowanie bardziej wolę rozbawiać, niż dołować :)
Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!
