Baba kulawa o dębowej lasce

To nie opowiadanie tylko szort.

Całkiem przyjemny tekst, szkoda tylko, że raczej nieporywający wierszyk umieszczony przed opowieścią, zdradza puentę, przez co psuje zabawę. :c

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Rzeczywiście wierszyk zdradza puentę…

Podobało mi się jęczenie baby :-) Długość odpowiednia do treści. Jakichś szczególnym emocji nie wzbudziło, ale czytało się przyjemnie.

It's ok not to.

Całkiem ładne, całkiem interesujący koncept na szorcik. A co do wierszyka – dałabym pierwszą strofę na początku, a drugą na końcu, żeby tego spojlera nie było. Fajna stylizacja wypowiedzi baby.

Napisane nieźle, ale można się przyczepić do paru drobiazgów, żeby było fajniej:

Wspierała się przy tym na sękatej, dębowej lasce

Opuściłabym tu przecinek, bo raczej dookreślasz dębową laskę, a nie wymieniasz jej cechy

Chociaż baba owinięta była z góry na dół zszarzałą suknią, cały materiał już dawno zdążył przemoknąć do ostatniej nitki.

Tu jest lekkie non sequitur, bo to, że materiał przemókł, nijak się nie ma do tego, że baba była owinięta, no i zmoknąć do suchej nitki może raczej człowiek, a nie materiał. To “z góry na dół” też jakieś trochę dziwne. Podobnie jak owijanie suknią. Może po prostu np.: “Baba była szczelnie owinięta zszarzałą szatą, ale materiał już dawno zdążył całkowicie przemoknąć.”

“skulona głowa” też niespecjalna, kulić może się człowiek

“zaćma” bardzo technicznie brzmi, może bielmo byłoby lepsze? to niby nie to samo, ale chyba nie ma znaczenia?

co by jej widać ze środka nie można było

do “nie można” musiałoby być “widzieć”, ale brzmiałoby to nieszczególnie

Chwyciła nieco mocniej swoją dębową laskę

Zaimek “swój” w większości przypadków jest słowem śmieciem

Gospodarze mili, teraz wy, a właśnie żeście od tej chwili, biedę pod swój dach przyjęli.

Tu coś się pokićkało składniowo i z sensem wypowiedzi ;)

Ha, ha, ha – zapiszczała z uciechy

Tu po wypowiedzi prosi się o wykrzyknik

Wtedy właśnie zaskrzypiały

“właśnie” zbędne, podobnie jak “też” w następnym akapicie – tam zresztą, jeśli już, zastąpiłabym to “też” słówkiem “właśnie”, bo ono emfatycznie bardziej pasuje

Jak dla mnie tekścik biblioteczny, więc jeśli jakoś odniesiesz się do sugestii redakcyjnych, chętnie kliknę.

http://altronapoleone.home.blog

drakaina, dziękuję ślicznie za uwagi, odniosłam się do wszystkich ;). 

No to klikam, aczkolwiek z wierszykiem bym nadal sugerowała podzielenie go na dwie części :)

Powodzenia w dalszym pisaniu!

http://altronapoleone.home.blog

Dobre, podobało mi się. :)

Chciałabym w końcu przeczytać coś optymistycznego!

Aż się rozlistopadowiłam, czytając to. Kończy się lato, idzie bida… 

Wyszła klimatyczna, ludowa przypowiastka. Podobały mi się teksty baby. Szkoda trochę, że wierszyk zdradza puentę, ja to w ogóle dałabym go na koniec :D

Krótkie i przyjemne w czytaniu :) Sugerując się na szybko przejrzanymi komentarzami przeczytałem najpierw tekst, a dopiero potem wierszyk – i zgadzam się z przedmówcami. Wiersz faktycznie można by podzielić na dwie części, umieszczając drugą część po reszcie tekstu, choć moim skromnym zdaniem, gdyby cały wiersz znajdował się za główną częścią tekstu, szort również nie utraciłby na uroku. 

Podsumowując jednak: podobało mi się, dobra robota! :p

Nie czytałam wiersza przed prozą, więc nie zepsuło mi to odbioru, choć fabularnie czy w ogóle pod względem treści nie było to szczególnie odkrywcze. Niemniej to w sumie bez znaczenia, bo w tym tekście liczy się forma. Ciekawa stylizacja baśniowa. Klikam bibliotekę.

wlekąc się krok za krokiem

Nie powinno być “wlokąc”? Nie wiem, pytam się.

"Bądź spokojny: za sto lat wszystko minie!" ~Ralph Waldo Emerson

Ot, taka sobie opowiastka, niestety, nie ujęła mnie niczym szczególnym. A stara baba, jako personifikacja biedy, wydała mi się raczej mało fantastyczna.

Wykonanie pozostawia nieco do życzenia.

Otu­lo­na była szczel­nie zsza­rza­łą szatą, jed­nak jej ma­te­riał już dawno zdą­żył do cna prze­mok­nąć. –> Skoro przemókł materiał, to zrozumiałe, że cała szata z niego uszyta była mokra.

Proponuję: Otu­lo­na była szczel­nie zsza­rza­łą szatą, od dawna już do cna prze­mokniętą/ przemoczoną.

Pa­da­ło więc babie za koł­nierz po gar­bie, który wy­sta­wał jej hen ponad skry­tą pod chu­s­tą si­wiu­teń­ką głowę. –> Czy dobrze rozumiem, że w miejscu gdzie baba kiedyś miała garb, teraz nosiła wysoki kołnierz, za który jej padało?

Proponuję: Pa­da­ło więc babie za koł­nierz, a woda spływała po gar­bie, który wy­sta­wał hen ponad skry­tą pod chu­s­tą si­wiu­teń­ką głowę.

…i skraj spód­ni­cy coraz wyżej zie­mią był ubru­dzo­ny. –> Skraj to sam brzeg, więc jeśli spódnica była brudna wyżej, to już nie można mówić o jej skraju.

Raczej: …a spód­ni­ca była ubłocona coraz wyżej/ coraz bardziej.

…kilka to było domów drew­nia­nych, gęsto strze­chą po­kry­tych, gdzie w jed­nej izbie lu­dzie miesz­ka­li, a w dru­giej urzę­do­wa­ły zwie­rzę­ta. –> O wiejskich domostwach powiedziałabym raczej: …kilka to było chat/ chałup drew­nia­nych, strze­chą po­kry­tych, w których w jed­nej izbie lu­dzie miesz­ka­li, a w dru­giej żyły zwie­rzę­ta.

Sko­czy­ła więc sta­ru­cha do przo­du, jakby jej nagle sił do­da­ło. –> Sko­czy­ła więc sta­ru­cha do przo­du, jakby jej nagle sił przybyło.

I tak łap­czy­wie ku pierw­sze­mu przy dro­dze do­mo­stwu pręd­ko do­szła… –> Na czym polega łapczywość prędkiego dochodzenia?

Proponuję: Ku pierw­sze­mu przy dro­dze do­mo­stwu całkiem żwawo do­szła…

…pod oknem znów przy­sta­nę­ła, byle tak, co by jej widać ze środ­ka nie było. –> Dlaczego znów? Czy już wcześniej przystawała pod oknem?

Proponuję: …pod oknem przy­sta­nę­ła, ale tak, coby jej widać ze środ­ka nie było.

…jak nie rąb­nie kijem w próg ku sieni… –> Co to jest próg ku sieni?

…aż od drew­na gęsto drza­zgi po­le­cia­ły. –> Drzazgi mogą lecieć z drewna, ale chyba nie od niego.

…a to go­spo­da­rzo­wi krowa za­cho­ro­wa­ła. –> A krowa gospodyni pozostała zdrowa?

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Się dziewczyny zachwycają, to i ja wpadnę, co tam.

Lało bowiem, jakby kto z góry chlusnął z impetem wodą z ogromnego wiadra.

To powinno być na początku – zaczynaj opis od tego, co najbardziej widać.

 wystawał jej hen ponad

Nie dam głowy za to "hen" – zdaje mi się, że ono oznacza odległości geograficzne.

 Co by

Łącznie.

 skraj spódnicy coraz wyżej ziemią był ubrudzony

Hmm. Od kiedy to przestaje być skraj?

 bardziej niż

Bardziej, niż.

Trochę dużo "się" i fonetycznie jeszcze nieidealnie. Ale sympatycznie i sensownie, choć to na razie obrazek, nie opowiadanie. Kroczek, choć mały, w dobrym kierunku postawiony. Masz tu coś na drogę i idź dalej. Reg daje dobre wskazówki.

 Nie powinno być “wlokąc”? Nie wiem, pytam się.

Też tak myślałam, ale PWN dopuszcza obie formy.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Po przeczytaniu tego tekstu miałam dylemat. Z jednej strony – ciekawa, dobrze napisana opowiastka, trochę bajka. Jeśli się nie mylę, pojawiła się też stylizacja. Podobał mi się sposób opisu. Najpierw poznajemy babę w sposób wzbudzający w czytelniku pozytywne emocje i współczucie , a w zakończeniu nagle okazuje się, że biedna babcia to personifikacja licha (biedy).

Z drugiej strony – wierszyk na początku psuje efekt, bo zdradza puentę. Chociaż dostrzegam więcej rzeczy na plus, więc klik do biblioteki.

Aj, tyle jest głosów o ten wierszyk, że go usunę! ;)

I zapewne wyjdzie to tekstowi na dobre, bo zwyczajnie nie jest mu potrzebny :) Sam się broni. Zgrabnością wykonania, fajną, baśniową stylizacją i puentą na koniec wystarczająco jasną, by nie wymagała wyjaśnienia we wstępie do właściwej lektury :)

Ode mnie ostatni kliczek. Fajne, dobrze napisane, oparte na ciekawym pomyśle, zakończenie też na plus. :)

Ładne, bardzo baśniowe. Kliknęłabym, gdyby jeszcze było trzeba :)  

ninedin.home.blog

Ładne, baśniowe. Podoba mi się, jak długo unikasz ujawnienia informacji o tym, kim jest w rzeczywistości “baba”. Tempo tekstu dobre, a i rymowanie mi przypadło do gustu.

Tak więc bardzo ładny koncert fajerwerków. Taki idealny szort do obiadu.

Won't somebody tell me, answer if you can; I want someone to tell me, what is the soul of a man?

A ten znowu z obiadem :D

"Taki idealny wyluzowywacz do obiadu." NWM

Ładna bajka do podusi :)

Hmmm. Napisane w porządku, ale już znałam bajeczkę o przyjmowaniu biedy pod swój dach, nawet z dalszym ciągiem, w którym zazdrosny sąsiad złośliwie biedę uwalnia. Więc nic nowego pod słońcem.

Babska logika rządzi!

Nie porywa, ale nie czytało się źle ;)

Przynoszę radość :)