Dzień w szkole

Cześć kaper :) Jeśli masz rze­czy­wi­ście 13 lat to tekst nie jest na­pi­sa­ny jakoś bar­dzo źle. Faj­nie, że już teraz pró­bu­jesz pisać. To jest jed­nak tekst o zwy­czaj­nym dniu w szko­le. Wsta­wi­łeś go na por­tal po­świę­co­ny fan­ta­sty­ce, więc na­stęp­nym razem może spró­buj dodać do swo­je­go tek­stu jakiś ele­ment fan­ta­stycz­ny (Kulki pa­pie­ru po dro­dze do szko­ły za­po­wia­da­ły ja­kieś nie­co­dzien­ne wy­da­rze­nia, a tu nic się nie stało). Tak czy siak, po­wo­dze­nia w pi­sa­niu i pod­czas przy­szłych spraw­dzia­nów w szko­le :)

Po lek­tu­rze tego opo­wia­da­nia przy­po­mnia­ła mi się pewna znana pasta:

“Kie­dyś jesz­cze w gim­ba­zie był taki Mi­chał co za­wsze był przy­go­to­wa­ny na lek­cje, za­wsze miał za­da­nia do­mo­we, do­brze się uczył itp. Pew­ne­go dnia po­je­cha­łem na rower i koło Bie­dron­ki jak chcia­łem prze­je­chać na drugą stro­nę ulicy(je­cha­łem po ścież­ce ro­we­ro­wej przy chod­ni­ku) pa­trzę na prawo– nic nie je­dzie, na lewo też no to jadę, a że świa­tło mia­łem zie­lo­ne to ni­cze­go się nie bałem i póź­niej jesz­cze przez park je­cha­łem i w końcu do domu.”

Jako wpis do pa­mięt­ni­ka wy­star­cza­ją­co przy­zwo­ite, ale jako opo­wia­da­nie wpi­su­je się w ka­te­go­rię: “o ni­czym”. Nie bar­dzo mam się do czego od­nieść, jeśli cho­dzi o fa­bu­łę. 

Ale styl jak na te 13 lat cał­kiem przy­zwo­ity :) Jeśli chcesz go po­pra­wić, oto co mo­żesz wziąć pod uwagę w pierw­szej ko­lej­no­ści:

1. Za­miast “Yaaaaa”, na­pisz po pro­stu, że bo­ha­ter “ziew­nął” albo “ziew­nął prze­cią­gle”. Po­dob­nie rzecz bę­dzie się miała z okrzy­ka­mi. Jeśli kie­dyś Twój bo­ha­ter bę­dzie chciał krzyk­nąć z bólu, le­piej na­pisz: “Wrza­snął z bólu” ani­że­li “AAAAAAAAAAAaaaaaaaaaa – krzyk­nął”. Takie “Yaaaa”, “AAAaaaa” czy “DRYN DRYN” i po­dob­ne ono­ma­to­pe­je wy­glą­da­ją bar­dzo nie­pro­fe­sjo­nal­nie. Chyba, że pi­szesz książ­kę dla dzie­ci w wieku przed­szkol­nym, wtedy to wszyst­ko uj­dzie.

2. Spójrz pro­szę na tę kwe­stię: 

“– Dzie­ci. – za­czął – Dzi­siaj zro­bię wam nie­za­po­wie­dzia­ną kart­ków­kę z pod­mio­tu i orze­cze­nia. – kiedy tyle po­wie­dział, klasa jęk­nę­ła prze­cią­gle – Wy­cią­ga­my kar­tecz­ki i pi­sze­my za­da­nia, które za­pi­sze teraz na ta­bli­cy. – cią­gną dalej, nie zwa­ża­jąc na jęki klasy – Macie dzie­sięć minut na roz­wią­za­nie, a potem od­da­je­cie.”

Szar­pa­nie po­je­dyn­czej kwe­stii kil­ko­ma wstaw­ka­mi nie jest dobre. Łatwo się po­gu­bić w tym, co zo­sta­ło wy­po­wie­dzia­ne, a co jest opi­sem. Spójrz, o ile le­piej wy­glą­dał­by na­stę­pu­ją­cy zapis:

“– Dzie­ci, dziś zro­bię wam nie­za­po­wie­dzia­ną kart­ków­kę z pod­mio­tu i orze­cze­nia. 

Kiedy to po­wie­dział, klasa jęk­nę­ła prze­cią­gle. Na­uczy­ciel cią­gnął dalej, nie zwa­ża­jąc na jęki klasy:

– Macie dzie­sięć minut na roz­wią­za­nie, a potem od­da­je­cie.”

Czyż nie jest czy­tel­niej?

3. Gra­ma­ty­ka, ko­le­go :) wpraw­dzie “Na­uczy­ciel cią­gną” nie zo­sta­nie pod­kre­ślo­ny przez au­to­ko­rek­tę (z oczy­wi­stych wzglę­dów), ale jed­nak wła­ści­wym wy­ra­zem bę­dzie “cią­gnął”. Po­dob­nie “od gapie” → “od­ga­pię” czy też “zga­pię” i parę in­nych bycz­ków, które tu­tej­si wy­chwy­cą o wiele le­piej ode mnie. Cze­kaj cier­pli­wie na ich ko­men­ta­rze. Po­dej­rze­wam, że wska­żą Ci też błędy in­ter­punk­cyj­ne czy skła­dnio­we. 

4. Ostat­nie, naj­waż­niej­sze: zo­staw ten tekst na mie­siąc czy dwa, a jak na­bie­rzesz już do niego dy­stan­su, prze­czy­taj go po­now­nie. Wtedy zo­ba­czysz swoje dzie­ło nie okiem twór­cy, a czy­tel­ni­ka. Od razu zo­ba­czysz wszel­kie sty­lo­we nie­zręcz­nost­ki i sła­bost­ki, bę­dziesz mógł po­pra­wić swój tekst – i wy­cią­gnąć wnio­ski na przy­szłość. 

Jeden z moich naj­lep­szych tek­stów le­ża­ko­wał tak trzy lata. I słowo daję – gdyby nie dy­stans, ja­kie­go na­bra­łem, opo­wia­da­nie po­zo­sta­ło­by tylko moc­nym prze­cięt­nia­kiem. Zatem po­le­cam.

Przede wszyst­kim to cześć, Kac­per, miło wi­dzieć, że w tej Za­to­ce Sta­rych Pier­ni­ków po­ja­wił się ktoś z mło­de­go po­ko­le­nia. Jeśli wy­bra­łeś sobie pi­sa­nie za hobby, to za­czy­nasz wiel­ką przy­go­dę z wła­sną wy­obraź­nią. 

Trzy­na­ście lat mia­łem na tyle dawno, że nie pa­mię­tam, jak wtedy pi­sa­łem, ale ocena pod tym tek­stem nie jest naj­waż­niej­sza. Naj­waż­niej­sze, że pró­bu­jesz. Ktoś w twoim wieku, kto w cza­sach smart­fo­nów i kon­sol woli za­brać się za pi­sa­nie to skarb. Ćwicz, ćwicz, ćwicz, a przede wszyst­kim czy­taj. Czy­ta­nie to pod­sta­wa i druga wiel­ka przy­go­da przed Tobą. 

Po­zdra­wiam

Spo­koj­nie. Tak na­praw­dę mnie tu nie ma.