Cindrellpunk

Cześć Outta!

Zacna hi­sto­ryj­ka, wer­sja fi­nal­na zde­cy­do­wa­nie przy­pa­dła mi do gustu. Tak jak już pi­sa­łem w becie, nie­wiel­kie mam po­ję­cie o cy­ber­pun­ku, ale w krót­kim tek­ście zgrab­nie przed­sta­wiasz ten świat i po­ło­że­nie po­ło­że­nie bo­ha­te­ra. Bied­ny Smo­key po­wo­li wspi­na się po schod­kach wy­kre­su, dość szyb­ko po­ja­wia się też prze­czu­cie, że bo­ha­ter zo­sta­nie wy­ko­rzy­sta­ny, ale stop­nio­wo bu­du­jesz to na­pię­cie, nie jest to na­tar­czy­we. Po­zo­sta­wiasz czas na do­my­sły. W końcu od­kry­wasz karty, chip przej­mu­je kon­tro­le i Smo­key zmie­nia się w Johna Rambo (no i spada w czar­ną…). Mamy mie­szan­kę try­um­fu z oso­bi­sta tra­ge­dią w stu­mi­lio­no­wym mie­ście.

Jak dla mnie kon­wen­cja za­cho­wa­na, tekst zgod­ny z wy­kre­sem. Kawał do­brej ro­bo­ty, więc 3P dla Cie­bie: Po­zdra­wiam! Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie! No i po­le­cam do bi­blio­te­ki!

„Po­szu­ki­wa­nie praw­dy, która, choć­by naj­gor­sza, mo­gła­by tłu­ma­czyć jakiś sens czy choć­by kon­se­kwen­cję w tym, czego je­ste­śmy świad­ka­mi wokół sie­bie, przy­no­si je­dy­ną moż­li­wą od­po­wiedź: że samo po­szu­ki­wa­nie jest, lub może stać się, ową praw­dą.” J.Kaczmar­ski

Cy­ber­punk to nie mój kli­mat, więc już sam tytuł po­wi­nien mnie od­stra­szyć. Ale co tam, spró­bo­wa­łem. I nie ża­łu­ję. Zde­cy­do­wa­nie udany tekst. Na po­zio­mie kre­acji świa­ta nie ma może wiel­kich za­sko­czeń, ale bla­de­run­ne­ro­wy kli­mat od­da­łeś ide­al­nie. Hi­sto­ria an­ga­żu­je i śle­dzi się ją z przy­jem­no­ścią. Faj­nie Ci wy­szedł ten Smo­key – tę­po-cwa­ny cy­ber­pun­ko­wy Kop­ciu­szek (A, no tak, wła­śnie w tym mo­men­cie za­ła­pa­łem. Kopeć = Kop­ciuch. Dym = Dymuś. Dobre :)). Wspo­mnę też o sce­nie walki, którą przed­sta­wi­łeś bar­dzo spraw­nie. Było dy­na­micz­nie i bru­tal­nie. Za­koń­cze­nie też na plus.

Po­le­cam do bi­blio­te­ki, po­zdra­wiam!

Do­ce­niam scenę, gdy chip przej­mu­je kon­tro­lę nad bo­ha­te­rem. Czuć dy­na­mi­kę i gwał­tow­ność wy­da­rzeń.

Mam tylko dy­so­nans zwią­za­ny z na­szyj­ni­kiem:

gdzie wy­po­sa­ży­my cię w na­szyj­nik, ro­dzaj no­wo­cze­sne­go biowsz­cze­pu ze­wnętrz­ne­go. De­mon­to­wal­ny, nie za­stę­pu­je ży­wych tka­nek, ale uzu­peł­nia pewne wła­ści­wo­ści ciała, or­ga­ni­zmu. Urzą­dze­nie wpije ci się nie­znacz­nie w kark,

Biowsz­czep ze­wnętrz­ny – taki kot Schro­edin­ge­ra, ani w środ­ku, ani na ze­wnątrz?

Gdy pró­bo­wa­łem sobie zwi­zu­ali­zo­wać taki ro­dzaj urzą­dze­nia w po­sta­ci na­szyj­ni­ka, które jed­no­cze­śnie wsz­cze­pia­ne jest w kark, nie po­wstał sa­tys­fak­cjo­nu­ją­cy obraz. Na myśl przy­szedł za to choc­ker. Nawet byłby pew­ne­go ro­dza­ju sym­bo­lem.

Przy­szłość pach­ną­ca spa­li­na­mi:

Dwa pro­sto­kąt­ne cie­nie su­nę­ły we­wnątrz tu­ne­lu od­pro­wa­dza­ją­ce­go spa­li­ny. Trans­por­te­ry wy­po­sa­żo­ne w elek­tro­ma­gne­tycz­ne po­dusz­ki gra­wi­ta­cyj­ne ledwo mie­ści­ły się w szy­bie, cią­gną­cym się od ze­ro­we­go po­zio­mu w górę.

Po­dej­rze­wam, że po­dusz­ki gra­wi­ta­cyj­ne są na tyle po­pu­lar­ne, że nikt nie używa już po­jaz­dów na pa­li­wa ko­pal­ne. A być może ów tunel jest re­lik­tem prze­szło­ści?

In­te­re­su­ją­cy tekst, trzy­ma w na­pię­ciu, wart­ka akcja. W za­sa­dzie mógł­by star­to­wać w z(a)mia­nie rów­nież. :-)

Cy­ber­punk taki kla­sycz­ny, na­ło­żo­ny na fa­bu­łę “Kop­ciusz­ka”. Bez wiel­kich za­sko­czeń, ale nie będę na­rze­kać.

Też mi się wy­da­je, że plan Von­ne­gu­ta wy­peł­nio­ny bar­dzo wier­nie.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Cześć Outta:-)

tak się skła­da, że je­stem w trak­cie lek­tu­ry Sy­bir­pun­ka, więc o cy­ber­pun­ku coś tam wiem:-) 

Przede wszyst­kim za­in­te­re­so­wa­łeś mnie już pierw­szym zda­niem, jest na­praw­dę świet­ne. Akcja toczy się szyb­ko i spraw­nie, bez żad­nych dłu­żyzn, które wy­bi­jał­by z rytmu. 

Wy­kre­owa­łeś cie­ka­wy świat róż­nic kla­so­wych, świat, w któ­rym prze­trwa­ją tylko naj­bar­dziej gru­bo­skór­ni i prze­bie­gli. Dla­te­go tak po­do­ba mi się po­stać matki Smo­keya, mo­ty­wu­je syna do walki. Bar­dzo faj­nie to wy­szło:-) po­nad­to jako je­dy­na jest po­sta­cią po­zy­tyw­ną, dobrą. Oj­ciec i bra­cia przed­sta­wie­ni z od­po­wied­nią bru­tal­no­ścią, dzię­ki czemu tłu­ma­czysz chęć ze­msty Smo­keya. 

Po­mysł z na­szyj­ni­kiem dobry, cho­ciaż nazwa tro­chę zgrzy­ta. Tutaj, po­dob­nie jak Pan­Krat­zek mia­łam pro­blem, żeby wy­obra­zić sobie ten na­szyj­nik jako coś wsz­cze­pio­ne­go. 

życzę po­wo­dze­nia w kon­kur­sie

po­le­cam do bi­blio­te­ki i po­zdra­wiam:-)

edy­cja: świet­ny tytuł! :-)

Hej Outta! Po­sta­wi­łem na Twój tekst jako prze­ła­ma­nie ma­ra­zmu czy­tel­ni­cze­go i to się chyba udało, a teraz jesz­cze po­zo­sta­ło wy­zwa­nie w po­sta­ci na­pi­sa­nia ko­men­ta­rza. :P

Gdyby tekst był w bi­blio­te­ce, to pew­nie zde­cy­do­wał­bym się na ko­men­tarz za­war­ty w trzech sło­wach, co ob­ra­zu­je pust­kę w mojej gło­wie, ale wy­pa­da jakoś uar­gu­men­to­wać zgło­sze­nie.

Tekst jest na­pi­sa­ny cie­ka­wym, tro­chę wul­gar­nym sty­lem, który chyba już u cie­bie wi­dzia­łem i który pa­su­je do opo­wia­da­nej hi­sto­rii. Fa­bu­ła mnie jakoś szcze­gól­nie nie po­rwa­ła, ani nie za­sko­czy­ła, ale od­wzo­ro­wa­łeś kli­mat cy­ber­pun­ka. Po­do­bał mi się też motyw biowsz­cze­pu. 

Trosz­kę mi wa­dzi­ły te (umyśl­ne? nie­umyśl­ne?) na­wią­za­nia do Cy­ber­pun­k2077, ale ko­niec koń­ców je prze­łkną­łem. 

Spo­koj­nie. Tak na­praw­dę mnie tu nie ma.

UWAGA! Ko­men­tarz za­wie­ra spoj­le­ry!

****************************************************************************************************

Cześć Outta, prze­czy­ta­łem Twój tekst rano, ale po­sta­no­wi­łem odło­żyć ko­men­tarz i do­brze zro­bi­łem.

Po prze­czy­ta­niu nie po­tra­fi­łem sobie wy­ro­bić ja­sne­go sądu. Może było zbyt wcze­śnie. )) Po pro­stu nie wie­dzia­łem, o czym jest to opo­wia­da­nie. Ale chyba już wiem. Otóż jest to “Kop­ciu­szek” na opak.

Wszy­scy znamy tę pięk­ną baśń. W Twoim opo­wia­da­niu prze­wa­ża świa­do­mie kre­owa­na brzy­do­ta, któ­rej prze­wo­dzi cią­gną­cy się przez całą treść motyw eks­kre­men­tów. Kop­ciu­szek wpraw­dzie była tro­chę za­mo­ru­sa­na, ale to inna skala.

Po­dob­nie jak Kop­ciu­szek, tak i Smo­key drę­czo­ny jest przez ro­dzi­nę. Tylko, że bo­ha­ter­ka bajki cier­pli­wie zno­si­ła krzyw­dy i była po­słusz­na, a Smo­key po­sta­no­wił się od­wi­nąć. W bajce jest bal, a u Cie­bie roz­pier­du­cha. Bajce nie spo­sób od­mó­wić mo­ral­ne­go prze­sła­nia, choć można się z nim nie zga­dzać, zaś Ty koń­czysz swoją opo­wieść bez mo­ra­łu, przy­naj­mniej ja go nie znaj­du­ję.

Nie prze­pa­dam za świa­tem Cy­ber­punk – czym­kol­wiek on jest. Wiem o nim tyle, ile zo­ba­czy­łem w ja­kieś za­jaw­ce z gry, którą nie­ste­ty muszę choć­by po­bież­nie po­znać, gdyż za­gra­ją w nią grube mi­lio­ny i bę­dzie miała sze­ro­kie od­dzia­ły­wa­nie spo­łecz­ne. Po pro­stu nie ku­pu­ję tej wizji, choć wiem, że nie jest ona brana cał­kiem na po­waż­nie i ro­zu­miem po­pu­lar­ność tego uni­wer­sum. Nie ku­pu­ję też Two­je­go fan­ta­stycz­ne­go na­szyj­ni­ka, ale ok, prze­bo­le­ję.

Po­mi­mo wspo­mnia­ne­go wcze­śniej mo­ty­wu, który może i pa­su­je do tre­ści, ale nie pa­su­je moim zmy­słom, do­czy­ta­łem do końca i nie ża­łu­ję. Masz przy­jem­ny styl z po­zo­ru lekki, jed­nak po­tra­fisz nim za­wład­nąć i miej­sca­mi prze­kształ­cić wedle wła­snej woli. Do­brze ry­su­jesz bo­ha­te­rów, nie ma byle ja­kich po­sta­ci. Choć z głów­nym bo­ha­te­rem nie po­tra­fi­łem się utoż­sa­mić i rów­nie do­brze mógł dla mnie zgi­nąć, to muszę przy­znać, że do­brze wy­szła Ci jest jego me­ta­mor­fo­za i eks­plo­zja tłu­mio­nych emo­cji.

Nie gu­stu­ję w roz­pier­du­chach, nie li­cząc wiel­kich bitew, któ­rych opisy uwiel­biam, ale z in­nych po­wo­dów. Jed­nak nie de­ner­wo­wał mnie ten frag­ment Two­jej opo­wie­ści, co mo­żesz uwa­żać za swoje osią­gnię­cie.

Mia­łem cichą na­dzie­ję, że bo­ha­ter zgi­nie. W sumie za­słu­żył sobie swoją głu­po­tą i formą, z jaką po­sta­no­wił się roz­pra­wić z okrut­ną, ale jed­nak ro­dzi­ną. No, ale czu­łem, że bę­dzie ina­czej. Przede wszyst­kim li­czy­łem, że w koń­ców­ce znaj­dę coś wię­cej niż wy­buch tłu­mio­nych emo­cji, siłę przy­jaź­ni i spo­re­go farta. Gdy­bym nie za­strze­że­nia uzna­ła­bym tekst za bar­dzo dobry, a tak jest aż dobry.

Po­zdra­wiam, Pop Lab.

P.S. Do­pie­ro po na­pi­sa­niu ko­men­ta­rza za­po­zna­łem się z za­sa­da­mi kon­kur­su, co rzuca na fa­bu­łę tro­chę inne świa­tło, gdyż mu­sia­łeś się pod­po­rząd­ko­wać sche­ma­to­wi. Jed­nak oce­niam opo­wia­da­nie jako dzie­ło nie­za­leż­ne od wy­ma­gań kon­kur­su, bo kon­kurs odej­dzie w nie­pa­mięć, a Twoje dzie­ło być może prze­trwa. Życzę po­wo­dze­nia. ))

Hej :)

To po kolei:

@kra­r85

Jak dla mnie kon­wen­cja za­cho­wa­na, tekst zgod­ny z wy­kre­sem. Kawał do­brej ro­bo­ty, więc 3P dla Cie­bie: Po­zdra­wiam! Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie! No i po­le­cam do bi­blio­te­ki!

Cie­szę się, że tak uwa­żasz i dzię­ku­ję za po­le­ce­nie do bi­blio­te­ki oraz pomoc na becie.

@a­dam_c4

Na po­zio­mie kre­acji świa­ta nie ma może wiel­kich za­sko­czeń, ale bla­de­run­ne­ro­wy kli­mat od­da­łeś ide­al­nie.

Bo i też nie miało ich być. Pierw­szy raz zmie­rzy­łem się z kon­wen­cją cy­ber­pun­ka, nie chcia­łem więc re­de­fi­nio­wać po­ję­cia tego ga­tun­ku na żad­nym po­zio­mie. Bar­dziej chcia­łem spraw­dzić, czy się od­naj­dę w tej kon­wen­cji i po­do­łam rzu­co­ne­mu sa­me­mu sobie za­da­niu. Jeśli cho­ciaż jeden czy­tel­nik uważa, że cy­ber­pun­ka w tym opo­wia­da­niu czuć, to ja już je­stem za­do­wo­lo­ny, bo cięż­ko skła­da­ło mi się ten tekst w jedną ca­łość, co jest oczy­wi­stym zna­kiem, że ra­czej nie moja bajka ta kon­wen­cja. A co za tym idzie – na razie dru­gie­go po­dej­ścia nie pla­nu­ję.

tę­po-cwa­ny cy­ber­pun­ko­wy Kop­ciu­szek (A, no tak, wła­śnie w tym mo­men­cie za­ła­pa­łem. Kopeć = Kop­ciuch. Dym = Dymuś. Dobre :)).

Ta pro­sto­dusz­na tę­po­ta w po­łą­cze­niu z na­by­tą, na­iw­ną cwa­no­ścią to był głów­ny cel wy­kre­owa­nia tej po­sta­ci. Wiele po­mo­gli mi be­tu­ją­cy, któ­rzy za­uwa­ży­li pewne nie­spój­no­ści w wy­po­wie­dziach Smo­keya, a które po­sta­ra­łem się po­pra­wić.

Co do imien­nych ana­lo­gii, typu Smo­key – Kop­ciu­szek, to po­zo­sta­łe po­sta­cie dru­go­pla­no­we też mają imio­na na­wią­zu­ją­ce do po­sta­ci z “Kop­ciusz­ka”. No i nazwa mia­sta oraz tytuł of kors, też na­wią­zu­ją :)

Dzię­ki za ko­men­tarz i po­le­ce­nie :)

@Pan­Krat­zek

Po pierw­sze, dzię­ki za uwagi po­de­sła­ne na PW :)

Biowsz­czep ze­wnętrz­ny – taki kot Schro­edin­ge­ra, ani w środ­ku, ani na ze­wnątrz?

Gdy pró­bo­wa­łem sobie zwi­zu­ali­zo­wać taki ro­dzaj urzą­dze­nia w po­sta­ci na­szyj­ni­ka, które jed­no­cze­śnie wsz­cze­pia­ne jest w kark, nie po­wstał sa­tys­fak­cjo­nu­ją­cy obraz. Na myśl przy­szedł za to choc­ker. Nawet byłby pew­ne­go ro­dza­ju sym­bo­lem.

Taka nad­staw­ka, jak ze­wnętrz­ny roz­rusz­nik serca, albo oso­bi­sta pompa in­su­li­no­wa. Może rze­czy­wi­ście “wsz­czep” nie jest sło­wem od­da­ją­cym za­mysł urzą­dze­nia, ale ta­kie­go uży­łem i takie zo­sta­je. Bo w końcu wpusz­cza w ciało wici, łą­cząc się z no­si­cie­lem i mając wpływ na jego or­ga­nizm.

Po­dej­rze­wam, że po­dusz­ki gra­wi­ta­cyj­ne są na tyle po­pu­lar­ne, że nikt nie używa już po­jaz­dów na pa­li­wa ko­pal­ne. A być może ów tunel jest re­lik­tem prze­szło­ści?

Bingo. Tunel jest re­lik­tem prze­szło­ści, co mo­głem moc­niej za­zna­czyć w tek­ście. Choć tak na­praw­dę jego funk­cja nie ogra­ni­cza się do od­pro­wa­dza­nia spa­lin sa­mo­cho­do­wych, ale rów­nież wszyst­kich in­nych. Nie­mniej jed­nak, w mojej wizji, dolne po­zio­my są prak­tycz­nie wy­lud­nio­ne i te szyby ni­cze­mu w za­sa­dzie nie służą – w tek­ście stoi, że ścia­ny są po­rdze­wia­łe i bra­ku­je wielu nitów. Cóż, mea culpa – bar­dziej kon­kret­nie na przy­szłość :)

@Fin­kla

W za­sa­dzie mógł­by star­to­wać w z(a)mia­nie rów­nież. :-)

Zwró­co­no mi na to uwagę na becie. Ale nie chcia­łem się pchać z bu­ta­mi do tego kon­kur­su.

Cy­ber­punk taki kla­sycz­ny, na­ło­żo­ny na fa­bu­łę “Kop­ciusz­ka”. Bez wiel­kich za­sko­czeń, ale nie będę na­rze­kać.

Też mi się wy­da­je, że plan Von­ne­gu­ta wy­peł­nio­ny bar­dzo wier­nie.

Miał być kla­sycz­ny i na­ło­żo­ny na “Kop­ciusz­ka” z kil­ko­ma zmia­na­mi. Przede wszyst­kim za­wsze mnie w “Kop­ciusz­ku” mier­zi­ło, że po­mi­mo złego trak­to­wa­nia przez sio­stry i ma­co­chę, dziew­czy­na na końcu za­po­mi­na o krzyw­dach. Ja wiem, że to morał, że mi­łośc bliź­nie­go, że trze­ba być do­brym i tak dalej, ale, cho­le­ra, nie wiem, nie je­stem w sta­nie kupić ta­kie­go po­dej­ścia. Może je­stem złym czło­wie­kiem :)

Dzię­ki za lek­tu­rę, ko­men­tarz oraz klika :)

@Ol­ciat­ka

Dla­te­go tak po­do­ba mi się po­stać matki Smo­keya, mo­ty­wu­je syna do walki.

A więc znów ukło­ny muszę po­słać w stro­nę be­tu­ją­cych, bo bez ich wni­kli­wych uwag, matka chło­pa­ka nie po­ja­wi­ła­by się w ogóle, prócz wzmian­ki o tym, że umar­ła. Cie­szy mnie bar­dzo, Twój ko­men­tarz, bo te frag­men­ty o matce były ostat­ni­mi do­pi­sa­ny­mi przed pu­bli­ka­cją.

po­nad­to jako je­dy­na jest po­sta­cią po­zy­tyw­ną, dobrą.

I to, że to wy­ła­pa­łaś też mnie cie­szy. Nie chcia­łem, aby któ­ra­kol­wiek z po­sta­ci była jed­no­znacz­nie dobra, bo lu­dzie tacy nie są. A matka jest taka we wspo­mnie­niach Smo­keya – nie­win­nych, dzie­cię­cych.

Po­mysł z na­szyj­ni­kiem dobry, cho­ciaż nazwa tro­chę zgrzy­ta.

Kurde, wszyst­kim zgrzy­ta. Chyba mo­głem to ina­czej ro­ze­grać, bo po­cząt­ko­wy za­mysł był taki, że urzą­dze­nie jest bran­so­le­tą.

Dzię­ki za miłe słowa i po­le­caj­kę :)

@Ge­ki­ka­ra

Po­sta­wi­łem na Twój tekst jako prze­ła­ma­nie ma­ra­zmu czy­tel­ni­cze­go i to się chyba udało, a teraz jesz­cze po­zo­sta­ło wy­zwa­nie w po­sta­ci na­pi­sa­nia ko­men­ta­rza. :P

Hesus, Ma­ri­ja! Nie rób tak wię­cej, ja piszę pro­ste hi­sto­ryj­ki, które nie mogą speł­niać ta­kich eks­tre­mal­nych zadań.

Tekst jest na­pi­sa­ny cie­ka­wym, tro­chę wul­gar­nym sty­lem, który chyba już u cie­bie wi­dzia­łem i który pa­su­je do opo­wia­da­nej hi­sto­rii.

Moż­li­we, bo ten wul­gar­ny styl do­pa­so­wu­ję do kon­wen­cji i kilka razy go uży­łem, a do cy­ber­pun­ka mi naj­bar­dziej pa­so­wał. Cho­ciaż i tak się ha­mo­wa­łem, żeby nie pójść w stro­nę, w którą po­sze­dłem w po­przed­nim opo­wia­da­niu.

Fa­bu­ła mnie jakoś szcze­gól­nie nie po­rwa­ła, ani nie za­sko­czy­ła, ale od­wzo­ro­wa­łeś kli­mat cy­ber­pun­ka. Po­do­bał mi się też motyw biowsz­cze­pu. 

OK. Cie­szę się, że cy­ber­pun­ka było czuć. No i je­steś pierw­szym, który nie ma­ru­dzi na na­zew­nic­two w kwe­stii tego urzą­dze­nia :D

Trosz­kę mi wa­dzi­ły te (umyśl­ne? nie­umyśl­ne?) na­wią­za­nia do Cy­ber­pun­k2077, ale ko­niec koń­ców je prze­łkną­łem. 

Mu­sisz mi ko­niecz­nie na­pi­sać gdzie te na­wią­za­nia. Serio. O Cy­ber­pun­ku 2077 wiem tyle, że robią go po­la­cy i Pon­der­smith, po­ja­wia się w im Keanu Re­eves a stu­dio prze­kła­da datę pre­mie­ry raz za razem. I to tyle. A jeśli cho­dzi o wo­zr­ce z gier, to bar­dziej wzo­ro­wa­łem się na moim ulu­bio­nym “Deus Ex”.

Dzię­ki za ko­men­tarz i po­le­can­kę :)

@Po­pLab

Otóż jest to “Kop­ciu­szek” na opak.

Nie do końca na opak, ale “Kop­ciu­szek” :)

Bajce nie spo­sób od­mó­wić mo­ral­ne­go prze­sła­nia, choć można się z nim nie zga­dzać, zaś Ty koń­czysz swoją opo­wieść bez mo­ra­łu, przy­naj­mniej ja go nie znaj­du­ję.

I słusz­nie, że go nie znaj­du­jesz, bo “bądź tępym gnoj­kiem, sprze­daj ro­dzi­nę za krzyw­dy, któ­rych do­świad­cza­łeś z jej stro­ny i nie martw się, wszyst­ko i tak się ułoży” na morał zde­cy­do­wa­nie się nie na­da­je. Ale ten Kop­ciu­szek nie miesz­ka w baj­ko­wym kró­le­stwie z do­brym księ­ciem, ale w brud­nej i nie­bez­piecz­nej przy­szło­ści. Gdzie nie ma bia­łe­go i czar­ne­go, bo na bia­łym roz­lał się smar z prze­kład­ni kor­po­ra­cyj­nych ma­chin a czar­ne po­kry­ła war­stwa po­pio­łu ze spa­lo­nych ma­rzeń sza­racz­ków, pró­bu­ją­cych tylko pożyć jesz­cze tro­chę.

Po pro­stu nie ku­pu­ję tej wizji, choć wiem, że nie jest ona brana cał­kiem na po­waż­nie i ro­zu­miem po­pu­lar­ność tego uni­wer­sum. Nie ku­pu­ję też Two­je­go fan­ta­stycz­ne­go na­szyj­ni­ka, ale ok, prze­bo­le­ję.

Chil­lin, ro­zu­miem. Ja z kolei nie prze­pa­dam za fan­ta­sy. Każdy ma swoje gusta.

Choć z głów­nym bo­ha­te­rem nie po­tra­fi­łem się utoż­sa­mić i rów­nie do­brze mógł dla mnie zgi­nąć, to muszę przy­znać, że do­brze wy­szła Ci jest me­ta­mor­fo­za i eks­plo­zja tłu­mio­nych emo­cji.

Smo­key od po­cząt­ku jest przed­sta­wia­ny jako nie­roz­gar­nię­ty ma­to­łek z tra­ge­dią ro­dzin­ną w tle. To nie jest cudny, dobry, miły, mądry, tro­skli­wy i cho­le­ra wie jaki jesz­cze Kop­ciu­szek. To zwy­kły czło­wiek, pełen wad i zalet. Chcia­łem, żeby taki był i chyba jest. A jeśli cięż­ko Ci się z nim utoż­sa­mić, to do­brze :) Mnie cięż­ko jest się utoż­sa­mić z Kop­ciusz­kiem :)

Jed­nak nie de­ner­wo­wał mnie ten frag­ment Two­jej opo­wie­ści, co mo­żesz uwa­żać za swoje osią­gnię­cie.

Achie­ve­ment unloc­ked? Yay :)

Mia­łem cichą na­dzie­ję, że bo­ha­ter zgi­nie. W sumie za­słu­żył sobie swoją głu­po­tą i formą, z jaką po­sta­no­wił się roz­pra­wić z okrut­ną, ale jed­nak ro­dzi­ną. No, ale czu­łem, że bę­dzie ina­czej. Przede wszyst­kim li­czy­łem, że w koń­ców­ce znaj­dę coś wię­cej niż wy­buch tłu­mio­nych emo­cji, siłę przy­jaź­ni i spo­re­go farta. Gdy­bym nie za­strze­że­nia uzna­ła­bym tekst za bar­dzo dobry, a tak jest aż dobry.

No nie mógł zgi­nąć, bo by mi się pod za­sa­dy kon­kur­so­we opo­wia­da­nie nie za­kwa­li­fi­ko­wa­ło. Ale skoro i tak uwa­żasz, że tekst jest aż dobry, to ja się tylko cie­szę :)

Dzię­ki za lek­tu­rę i roz­bu­do­wa­ny ko­men­tarz :)

Po­zdra­wiam ser­decz­nie

Q

Known some call is air am

Hesus, Ma­ri­ja! Nie rób tak wię­cej, ja piszę pro­ste hi­sto­ryj­ki, które nie mogą speł­niać ta­kich eks­tre­mal­nych zadań.

Dla­cze­mu? 

Lubię twoje tek­sty, ten z Lokim jest jed­nym z moich ulu­bio­nych, a o ile do­my­ślam się, który tekst na­pi­sa­łeś na Rap­kon­kurs, to też za­padł w pa­mięć. 

Moż­li­we, bo ten wul­gar­ny styl do­pa­so­wu­ję do kon­wen­cji i kilka razy go uży­łem, a do cy­ber­pun­ka mi naj­bar­dziej pa­so­wał. Cho­ciaż i tak się ha­mo­wa­łem, żeby nie pójść w stro­nę, w którą po­sze­dłem w po­przed­nim opo­wia­da­niu.

Myślę, że do­brze wy­wa­ży­łeś pro­por­cje w tym tek­ście 

Cie­szę się, że cy­ber­pun­ka było czuć. No i je­steś pierw­szym, który nie ma­ru­dzi na na­zew­nic­two w kwe­stii tego urzą­dze­nia :D

Dra­gon­Fu­ry? Nie prze­szka­dza mi ta nazwa, a przy oka­zji na­wią­za­łeś do smoka, więc wię­cej punk­tów.:P

Tylko sprawdź, czy zna­ków nie masz za dużo. 

Mu­sisz mi ko­niecz­nie na­pi­sać gdzie te na­wią­za­nia. Serio. O Cy­ber­pun­ku 2077 wiem tyle, że robią go po­la­cy i Pon­der­smith, po­ja­wia się w im Keanu Re­eves a stu­dio prze­kła­da datę pre­mie­ry raz za razem

Me­ga­mia­sto po­dzie­lo­ne na po­zio­my, gangi niż­szych po­zio­mów i mafie wyż­szych po­zio­mów, lady Frey, która ko­ja­rzy się z ko­bie­tą z gam­play­ow (też była bo­ga­ta, też miesz­ka­ła w prze­py­chu, też ro­bi­ła szem­ra­ne in­te­re­sy i też miała przy­du­pa­sa), może przez te wszyst­kie ele­men­ty w ope­ra­to­rze me­cha­nicz­nej ręki wi­dzia­łem Keanu. 

Spo­koj­nie. Tak na­praw­dę mnie tu nie ma.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Dzię­ki, Tar­ni­no za prze­czy­ta­nie opo­wia­da­nia i po­zo­sta­wie­nie po sobie śladu w po­sta­ci tego zwy­cza­jo­we­go gifa :)

Known some call is air am

Nie do końca mój kli­mat, ale do­ce­niam po­mysł i opar­tą na nim hi­sto­rie o Smo­keyu-Kop­ciusz­ku. W sumie do­brze Ci ta za­mia­na wy­szła :) Akcję umie­ści­łeś w po­nu­rym, cy­ber­pun­ko­wym świe­cie, który do­sko­na­le psuje do bar­dzo do­brze wy­kre­owa­ne­go bo­ha­te­ra, cy­ber­pun­ko­we­go Kop­ciusz­ka. Po­zo­sta­łe po­sta­cie też do­brze za­ry­so­wa­ne. Do­brze mi się czy­ta­ło :)

Kli­kam bi­blio­te­kę i życzę po­wo­dze­nia w kon­kur­sie :)

Gra­tu­lu­ję bi­blio­te­ki:) Wie­dzia­łam, że to tylko kwe­stia czasu.

Hej, Outta Sewer!

Po­do­ba­ło się. Na­pi­sa­ne w takim su­ro­wym, bru­tal­nym stylu, aż czuć cy­ber­pun­ko­wy kli­mat. Jeśli miał­bym prze­czy­tać coś cy­ber­pun­ko­we­go (choć nie lubię tego kli­ma­tu), to nie miał­bym za­strze­żeń, aby było wła­śnie tak pi­sa­ne, jak u Cie­bie.

Scena akcji super. So­czy­sta i mocno ob­ra­zo­wa, tak jak lubię.

Bo­ha­te­ro­wie w po­rząd­ku, choć żaden się zbyt­nio nie wy­róż­niał. Nawet Smo­key’owi jed­no­cze­śnie bu­dził sym­pa­tię i an­ty­pa­tię, taki ośli­zgły sprze­daj­ny gno­jek. Ale w sumie pa­su­je do kon­wen­cji.

Pod­su­mo­wu­jąc miła lek­tu­ra :)

Cie­ka­wa opo­wieść ład­nie wpi­su­ją­ca się w za­ło­że­nia kon­kur­so­we. Wy­ko­rzy­stu­jesz sporo do­brze zna­nych mo­ty­wów, na pod­sta­wie któ­rych two­rzysz kla­sycz­ny cy­ber­pun­ko­wy świat i dy­na­micz­ną hi­sto­rię.

Na plus na pewno bo­ha­ter – kon­se­kwent­nie po­ka­zu­jesz jego ogra­ni­czo­ny spo­sób my­śle­nia ;)

Z mi­nu­sów – myślę, że limit tro­chę tutaj za­szko­dził. Opo­wieść chwi­la­mi pędzi, a część wąt­ków prosi się o roz­wi­nię­cie, albo cho­ciaż za­trzy­ma­nie przy nich na chwi­lę, by ru­szyć z akcją kilka frag­men­tów póź­niej.

Nie do końca ro­zu­miem też 2 kwe­stie:

1) Dla­cze­go przy ta­kiej po­ka­zo­wej akcji trans­por­ter za­wie­rał praw­dzi­wy, bar­dzo cenny ła­du­nek? Ro­zu­miem, że or­ga­ni­za­to­rzy byli pewni sie­bie, ale rzeź­nia w po­bli­żu tak cen­ne­go ła­dun­ku we­dług mnie kom­plet­nie mija się z celem i nie mogę sobie wy­obra­zić, żeby wła­ści­cie­le to­wa­ru po­sta­no­wi­li umie­ścić go w cen­trum akcji, za­miast spo­koj­nie pod­sta­wić puste skrzy­nie, a trans­por­tem ła­dun­ku zająć się w cał­ko­wi­tym spo­ko­ju.

2) Nie mo­głem sobie wy­obra­zić, jak ten na­szyj­nik wy­glą­dał. Wiem, szcze­gół, ale może cze­goś po pro­stu nie zro­zu­mia­łem i mi wy­ja­śnisz ;) Jeśli to wsz­czep, to po co w for­mie na­szyj­ni­ka? Prze­cież wszyst­ko po­win­no się trzy­mać skóry bez opla­ta­nia wokół szyi.

– Jeśli nie pój­dziesz z nimi, rdza z na­szej umowy. Mi­lion kre­dy­tów znik­nie jak pliki z za­in­fe­ko­wa­ne­go wi­ru­sem dysku.

Po­rów­na­nie spoko, ale we­dług mnie pada w nie­na­tu­ral­ny spo­sób i zde­cy­do­wa­nie nie pa­su­je w kon­tek­ście roz­ka­zu wy­da­wa­ne­go w trak­cie akcji. Zbyt dłu­gie i nie­prak­tycz­ne jak na mo­ment, w któ­rym zo­sta­je wy­po­wie­dzia­ne.

Aha, i jesz­cze frag­ment, który naj­mniej przy­padł mi do gustu: cała scena z ude­rze­niem sztucz­ną łapą obok głowy bo­ha­te­ra. Taka tro­chę sztam­po­wo-fil­mo­wa.

Poza tym ję­zy­ko­wo wy­glą­da wszyst­ko ok, czyta się szyb­ko i akcja jest dy­na­micz­na, tak jak lubię. Świat niby ty­po­wy, ale wzbu­dził we mnie za­in­te­re­so­wa­nie i chcia­ło­by się wie­dzieć o nim wię­cej. Ogó­łem: przy­jem­na lek­tu­ra :) 

A tam się będę roz­pi­sy­wać, skoro na becie na­ga­da­łam Ci całą czap­kę. Po­zwo­lę zatem mówić ge­stom. Oraz Bey­on­ce. XD

Hej :)

@Geki

Me­ga­mia­sto po­dzie­lo­ne na po­zio­my, gangi niż­szych po­zio­mów i mafie wyż­szych po­zio­mów, lady Frey, która ko­ja­rzy się z ko­bie­tą z gam­play­ow (też była bo­ga­ta, też miesz­ka­ła w prze­py­chu, też ro­bi­ła szem­ra­ne in­te­re­sy i też miała przy­du­pa­sa), może przez te wszyst­kie ele­men­ty w ope­ra­to­rze me­cha­nicz­nej ręki wi­dzia­łem Keanu. 

To chyba taka stan­dar­do­wa es­te­ty­ka cu­ber­pun­ko­wa, skoro w CP2077 są takie ele­men­ty, bo w Deu­sie też takie cosie były :)

Lubię twoje tek­sty, ten z Lokim jest jed­nym z moich ulu­bio­nych, a o ile do­my­ślam się, który tekst na­pi­sa­łeś na Rap­kon­kurs, to też za­padł w pa­mięć. 

O Sza­ta­nie i He­im­dal­lu? :D Lo­kie­go tam nie było, ale po­wiem szcze­rze, że sam się łapię na tym, że myślę o Sza­ta­nie z tego opo­wia­da­nia jak o Lokim :)

@Ka­tia­72

Dzię­ki za miłe słowa i klika do bi­blio :)

@Mo­ni­que

Raz jesz­cze dzię­ki za betę i fe­ed­back :)

@Za­na­is

Nawet Smo­key’owi jed­no­cze­śnie bu­dził sym­pa­tię i an­ty­pa­tię, taki ośli­zgły sprze­daj­ny gno­jek. Ale w sumie pa­su­je do kon­wen­cji.

O to wła­śnie cho­dzi­ło. Bie­da­czy­na, ale gno­jek :)

Dzię­ki za prze­czy­ta­nie i po­zo­sta­wie­nie po sobie ko­men­ta­rza.

@Per­rux

Opo­wieść chwi­la­mi pędzi, a część wąt­ków prosi się o roz­wi­nię­cie, albo cho­ciaż za­trzy­ma­nie przy nich na chwi­lę, by ru­szyć z akcją kilka frag­men­tów póź­niej.

To nawet nie jest wina li­mi­tu, ale spo­so­bu w jaki piszę. Sta­ram się jakoś ujarz­mić moją pi­sa­ni­nę i nie za­wsze wy­cho­dzi, ale myślę, że i tak sporo sie tutaj uczę od in­nych i mam na­dzie­ję, że w końcu uda mi się kom­po­no­wać tek­sty rów­niej, bez tych prze­sko­ków.

) Dla­cze­go przy ta­kiej po­ka­zo­wej akcji trans­por­ter za­wie­rał praw­dzi­wy, bar­dzo cenny ła­du­nek? Ro­zu­miem, że or­ga­ni­za­to­rzy byli pewni sie­bie, ale rzeź­nia w po­bli­żu tak cen­ne­go ła­dun­ku we­dług mnie kom­plet­nie mija się z celem i nie mogę sobie wy­obra­zić, żeby wła­ści­cie­le to­wa­ru po­sta­no­wi­li umie­ścić go w cen­trum akcji, za­miast spo­koj­nie pod­sta­wić puste skrzy­nie, a trans­por­tem ła­dun­ku zająć się w cał­ko­wi­tym spo­ko­ju.

Bo by mi się fa­bu­ła nie do­mknę­ła ;) A tak zu­peł­nie na po­waż­nie, to w mojej gło­wie wy­glą­da to tak, że za­rów­no trans­port, miej­sce i ter­mi­ny były za­kle­pa­ne i cięż­ko by to było po­skła­dać lo­gi­stycz­nie. Im bar­dziej szem­ra­na trans­ak­cja, tym mniej zo­sta­je miej­sca na lo­gi­stycz­ne per­tur­ba­cje – a trans­port szedł z da­le­ka, bo z Fa­ra­wayu ;). Więc Feyr, pewna dzia­ła­nia swo­je­go to­wa­ru, po­sta­no­wi­ła wy­eli­mi­no­wać za­gro­że­nie ze stro­ny gangu, jed­no­cze­śnie de­mon­stru­jąc kon­tra­hen­tom z Cin­drell moż­li­wo­ści urzą­dze­nia. Nie prze­wi­dzia­ła, że trafi się mo­zli­wośc jedna na mi­lion i wszyst­ko znik­nie w wy­bu­chu. Wiem, nieco na­cią­ga­ne, ale kop­ciusz­ko­wy pan­to­fe­lek pa­su­ją­cy tylko na jedną ko­bie­cą stopę też jest na­cią­ga­ny :P ;)

Nie mo­głem sobie wy­obra­zić, jak ten na­szyj­nik wy­glą­dał. Wiem, szcze­gół, ale może cze­goś po pro­stu nie zro­zu­mia­łem i mi wy­ja­śnisz ;) Jeśli to wsz­czep, to po co w for­mie na­szyj­ni­ka? Prze­cież wszyst­ko po­win­no się trzy­mać skóry bez opla­ta­nia wokół szyi.

Tak, na­zew­nic­two. Będę mu­siał na przy­szłośc bar­dziej zwra­cać uwagę na to, przy fan­ta­stycz­nych tek­stach. Ja go widzę jako cięż­ki na­szyj­nik z ele­men­tem cen­tral­nym jako za­wiesz­ką, który wgry­za się w ciało i wpusz­cza wgłąb or­ga­ni­zmu witki, łą­czą­ce się z ukła­dem ner­wo­wym. Gdy­bym umiał ład­nie ry­so­wać, to bym Ci na­ry­so­wał, ale nie umiem :(

Po­rów­na­nie spoko, ale we­dług mnie pada w nie­na­tu­ral­ny spo­sób i zde­cy­do­wa­nie nie pa­su­je w kon­tek­ście roz­ka­zu wy­da­wa­ne­go w trak­cie akcji. Zbyt dłu­gie i nie­prak­tycz­ne jak na mo­ment, w któ­rym zo­sta­je wy­po­wie­dzia­ne.

Hmm, myślę, że masz rację. Ale nie będę juz tego zmie­niał.

Aha, i jesz­cze frag­ment, który naj­mniej przy­padł mi do gustu: cała scena z ude­rze­niem sztucz­ną łapą obok głowy bo­ha­te­ra. Taka tro­chę sztam­po­wo-fil­mo­wa.

Taka miała być, sztam­po­wo-fil­mo­wa :) Ro­zu­miem, że może sie nie po­do­bać, bo to tania sztucz­ka, ale jakoś pa­so­wa­ła mi do tej sceny.

Dzię­ki za prze­czy­ta­nie i po­dzie­le­nie się wra­że­nia­mi :)

EDIT: Siema, oidrin :)

Dzię­ki za Be­jon­ce i uwagi be­tu­jon­ce ;)

Po­zdra­wiam

Q

Known some call is air am

Hey, mr. Q. 

Za każ­dym razem, jak czy­tam jakiś cy­ber­pun­ko­wy tekst, mam na­dzie­ję, że tym razem po­lu­bię ten ga­tu­nek, bo jest w nim tyle do­bre­go. No ale chyba jed­nak je­stem ste­am­pun­ko­wą dziew­czy­ną i tak zo­sta­nie. Jak więc wi­dzisz – nie moja para im­plan­tów.

Oce­nię tekst czy­sto obiek­tyw­nie. Jest bar­dzo dobry. Może nie świet­ny, bo cze­goś mi w tej fa­bu­le bra­ko­wa­ło, ale faj­nie ope­ru­jesz ję­zy­kiem (by­wasz bar­dzo praw­dzi­wy co pi­sa­łam ci już w So­lu­sie). Nie znamy się co praw­da, ale mam po­czu­cie, że zo­sta­wiasz w tek­ście dużo sie­bie. Tro­chę tylko po­zrzę­dzę, że znowu w cy­ber­pun­ku taka wul­gar­ność, no ale ok ;)

Bo­wiem tego ranka Smo­key­owi dane było zo­ba­czyć pa­no­ra­mę ogrom­nej me­tro­po­lii z wy­so­ko­ści ga­bi­ne­tu Lady Feyr (…)

“Tego ranka bo­wiem”/”Tego ranka S. dane było bo­wiem zo­ba­czyć”

 

– Ale ja­kiejś kon­kret­nej za­pła­ty rów­nież ocze­ku­jesz. – Bar­dziej stwier­dzi­ła, niż za­py­ta­ła.

To mnie in­te­re­su­je. Czy zapis z dużej li­te­ry jest po­praw­ny, czy po­wi­nien być z małej? Jest co praw­da naj­pierw słowo “bar­dziej”, ale póź­niej jest “stwier­dzi­ła”, czyli czyn­ność gę­bo­wa. Hm, hm. Nie wiem. Ja bym pew­nie dała z małej.

Bra­cia śmia­li się z niego, że od mo­men­tu po­czu­cia par­cia na pę­cherz do chwi­li pod­ję­cia de­cy­zji[+,] aby udać się do to­a­le­ty, mija taki czas, że zwie­ra­cze mu nie wy­trzy­mu­ją i zlewa się w spodnie.

– Więk­szość stra­ci­ła za­in­te­re­so­wa­nie, bo nie­spo­dzie­wa­na oj­cow­ska re­pry­men­da oka­za­ła się być je­dy­nie pre­lu­dium do zgnę­bie­nia naj­młod­sze­go dziec­ka.  – A skoro już je­ste­śmy przy sra­niu…

Zbęd­na spa­cja.

– Na­szyj­ni­ki? – Za­py­tał z nie­do­wie­rza­niem Smo­key.

“za­py­tał”

To zda­nie jest mio­ood­ne. Po pro­stu wow:

 

Jed­nak chło­pak nie był naj­ostrzej­szym nożem w szu­fla­dzie po­dej­rza­nych in­dy­wi­du­ów za­miesz­ku­ją­cych mia­sto, więc ma­ją­cy to­wa­rzy­szyć jego par­szy­we­mu życiu przez ko­lej­ne kil­ka­dzie­siąt go­dzin smród, nie zo­stał za­uwa­żo­ny wtedy, gdy jesz­cze można go było roz­go­nić.

Ge­ne­ral­nie po­do­ba­ło mi się, ale zo­sta­nę przy So­lu­sie, ha ha! Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie :)

Nie wy­sy­łaj kra­sno­lu­da do ro­bo­ty dla elfa!

Dobre. Męski Kop­ciu­szek w me­ga­ci­ty przy­szło­ści wy­padł bar­dzo faj­nie i prze­ko­nu­ją­co. Akcja toczy się wart­ko, świat przed­sta­wi­łeś tak, że się w nim nie gubię i ro­zu­miem, gdzie je­stem. Bo­ha­te­ra po­lu­bić nie­ła­two. Z jed­nej stro­ny nie chce zabić kum­pla, ale już nie ma pro­ble­mu z tym, że kum­pel wpad­nie w ręce po­li­cji. Ro­zu­miem jed­nak, że taki to świat i bo­ha­ter do­brze się w niego wpi­su­je. A przy tym udało Ci się unik­nąć mo­ra­li­zo­wa­nia.

Czyta się świet­nie, łyk­nę­łam na jeden raz. Ni­g­dzie się nie po­ty­ka­łam.

Mi się :)

Chcia­ła­bym w końcu prze­czy­tać coś opty­mi­stycz­ne­go!

Świet­ne! Ma wszyst­ko, czego po­trze­bu­je dobry cp a nawet wię­cej! Akcja, zwro­ty, psy­cho­lo­gia… No i przede wszyst­kim dy­na­mi­ka, która moim zda­niem jest jedną z naj­waż­niej­szych cech tego stylu! Do­sko­na­le czu­jesz “saj­ber”!

www.popetersburgu.pl

Bar­dzo dobry tekst, nawet moja słaba zna­jo­mość cy­ber­pun­ko­wych dzieł nie prze­szko­dzi­ła mi w od­bio­rze two­je­go opo­wia­da­nia. Na plus zde­cy­do­wa­nie wple­cie­nie w fa­bu­łę oso­bi­ste­go wątku Smo­keya oraz to, jak za­ska­ku­ją­ca oka­za­ła się sama koń­ców­ka, po­mi­mo, że tekst pi­sa­ny jest pod sche­mat (zgod­nie z za­sa­da­mi kon­kur­su). Scena prze­ję­cia umy­słu przez na­szyj­nik opi­sa­na świet­nie – nie­sa­mo­wi­cie dy­na­micz­na, a jed­no­cze­śnie za­wie­ra­ją­ca wiele szcze­gó­łów na temat krzyw­dy wy­rzą­dza­nej przez głów­ne­go bo­ha­te­ra. No i te cy­ber­pun­ko­we wy­ra­że­nia wple­cio­ne w opo­wia­da­nie, szcze­gól­nie to jest świet­ne:

Je­zu­sie Chro­mo­wa­ny

Po­zdra­wiam

All in all, it was all just bricks in the wall

Opo­wia­da­nie na­pi­sa­ne lekko, barw­nie, ze swadą. Już pierw­szy aka­pit za­po­wia­da, że nie bę­dzie to pu­cha­ta opo­wiast­ka o jed­no­roż­cach. Zde­cy­do­wa­nie naj­lep­sze spo­śród kilku tek­stów, które w ostat­nich dniach prze­czy­ta­łem (lub po­rzu­ci­łem) na por­ta­lu.

Na plus: język, kom­po­zy­cja, po­pro­wa­dze­nie nar­ra­cji, świat przed­sta­wio­ny. Wszyst­ko tutaj ład­nie leży na swoim miej­scu, sam tekst ni­g­dzie nie zgrzy­ta, a w nie­któ­rych miej­scach po­tra­fi, je­że­li nie za­chwy­cić, to przy­naj­mniej za­im­po­no­wać.

Z ne­ga­ty­wów wła­ści­wie drob­nost­ki: Prze­szka­dzał mi nieco nad­miar fe­kal­nych po­rów­nań, choć ro­zu­miem, że chcia­łeś po­ka­zać pa­skudz­two naj­niż­szych warstw spo­łecz­nych i dać czy­tel­ni­ko­wi po­czuć ten smród. To są już kwe­stie es­te­tycz­ne i tutaj trud­no zna­leźć złoty śro­dek, by uzy­skać za­mie­rzo­ny efekt, a jed­no­cze­śnie nie prze­sa­dzić. Nie do końca prze­ko­na­ła mnie po­stać głów­ne­go bo­ha­te­ra. Znowu, po­trze­bo­wa­łeś ta­kie­go mię­ki­szo­na, więc go stwo­rzy­łeś. Czy wy­szedł wia­ry­god­ny? Nie wiem. Wydał mi się prze­ry­so­wa­ny, zbyt ułom­ny, mo­men­ta­mi się ocie­ra­ło to o kpiny z ludzi men­tal­nie nie­peł­no­spraw­nych. Z dru­giej stro­ny po­trze­bo­wa­łeś ta­kie­go bo­ha­te­ra, by iry­to­wał swoją bez­rad­no­ścią, więc rów­nie do­brze może to być za­le­tą tego tek­stu.

W pierw­szej sce­nie z Lady Feyrą ku­le­je jej pierw­sza kwe­stia dia­lo­go­wa. Jest trosz­kę nie­na­tu­ral­na. Dla­cze­go ta ko­bie­ta się na wstę­pie się tłu­ma­czy ze swo­ich po­bu­dek przed go­ściem, któ­rym gar­dzi?

Pod­su­mo­wu­jąc, atrak­cyj­na lek­tu­ra, od­waż­nie po­pro­wa­dzo­na. Sty­li­stycz­nie to już jest po­ziom taki, za który piór­ko by mnie nie zdzi­wi­ło. Py­ta­nie, czy war­tość opo­wia­da­nia rów­nież do tego po­zio­mu sięga? Czy treść nie­sie w sobie coś, co zo­sta­nie w gło­wie na dłu­żej?

"Wol­ność po­le­ga na tym, że mo­że­my czy­nić wszyst­ko, co nie przy­no­si szko­dy bliź­nie­mu na­sze­mu". Paryż, 1789 r.

W końcu do­tar­łem.

Za­cznę od tra­dy­cyj­nej w przy­pad­ku cy­ber­pun­ku for­muł­ki: cy­ber­punk mi nie leży. Nic do niego nie mam, trud­no pisać, żebym go nie lubił, ale cza­sem cięż­ko mi się w nim od­na­leźć. Dla­te­go czę­sto istot­niej­sze niż sam bieg danej hi­sto­rii jest dla mnie to, na ile się w niej od­naj­du­ję. Czy się nie motam, nie gubię, itd. Tutaj pod tym wzglę­dem czu­łem się do­brze, to chyba cy­ber­punk z ga­tun­ku tych przy­stęp­niej­szych, stąd i fraj­da z lek­tu­ry więk­sza.

Ale sku­pia­jąc się już na samym tek­ście. Dobry. Na­praw­dę dobry, so­lid­ny tekst.

Po­do­bał mi się język. Ani prze­sad­nie efek­tow­ny, ani to­por­ny. Bar­dzo do­brze do­bra­ny do opo­wia­da­nia i przede wszyst­kim miej­sca akcji. Re­alia, jakie przed­sta­wiasz w swoim opo­wia­da­niu, są ra­czej po­nu­re, stąd i kwie­ci­stość ję­zy­ka tutaj nie pa­su­je. Z dru­giej jed­nak stro­ny, co w mojej oce­nie jest na­praw­dę silną stro­ną tek­stu, nie brniesz w drugą stro­nę. Jasne, po­ka­zu­jesz pa­skudz­two świa­ta, czę­sto bez­po­śred­nio, rów­nie bez­po­śred­nim ję­zy­kiem, ale nie brniesz w taką głu­pią ma­nie­rę usil­ne­go za­le­wa­nia czy­tel­ni­ka rzy­go­wi­na­mi, szczy­na­mi, fe­ka­lia­mi aż po sam czu­bek głowy. Opo­wia­dasz o świe­cie do­bit­nie i wprost, ale z za­cho­wa­niem ja­kie­goś dy­stan­su, odro­bi­ny sub­tel­no­ści. Dro­biazg, ale w moim po­czu­ciu bar­dzo ważny.

Język więc umie­jęt­nie do­bra­ny i to już na dzień dobry za­chę­ca do lek­tu­ry (co w wcale nie jest takie oczy­wi­ste, bo tek­stów po­nu­rych jest na por­ta­lu od groma i, co tu dużo ukry­wać, tro­chę już mam ich cza­sem dość). Po­do­ba mi się rów­nież tempo. Wła­ści­wie nie wiem, kiedy ta hi­sto­ria mi zle­cia­ła. Nawet się tro­chę dzi­wi­łem na końcu, że tekst ma ponad 30 000 zna­ków.

Bo­ha­te­ro­wie? Strasz­nie trud­ni do oceny. Bo z jed­nej stro­ny trze­ba Ci oddać, że do hi­sto­rii do­bra­łeś ich bar­dzo do­brze. Każdy pa­su­je, każdy jakoś speł­nia swoją rolę. Z dru­giej… no jed­nak każdy pa­su­je. :D

Wiem, to brzmi idio­tycz­nie, ale jakoś tak bra­kło mi ta­kie­go bo­ha­te­ra, który swoim cha­rak­te­rem po­zor­nie by nie pa­so­wał, a jed­nak zo­stał umie­jęt­nie za­adap­to­wa­ny do hi­sto­rii. Bo to naj­czę­ściej tacy za­pa­da­ją nam na dłu­żej w pa­mięć. To nie jest wada tek­stu. Ra­czej wska­zu­ję miej­sce, gdzie można było po­szu­kać do­dat­ko­wych zalet. ;)

Tutaj jest tro­chę tak, że głów­ny bo­ha­ter ma być bez­rad­ny i bier­ny. I taki jest. Czy mógł być inny? Przy tym po­my­śle chyba nie. Oj­ciec ma być podły, człon­ko­wie grupy/gangu zło­śli­wi i bez­dusz­ni. Przy­ja­ciel ciut roz­dar­ty. I wszy­scy są tacy, jacy po­win­ni być. Nie ma się o co cze­piać. Jed­no­cze­śnie, czy któ­ryś z nich, przy ta­kiej cha­rak­te­ry­sty­ce, może za­paść w pa­mięć na dłu­żej? Chyba bra­ku­je im ar­gu­men­tów. Sło­wem, każdy z bo­ha­te­rów bar­dzo rze­tel­nie pra­cu­je na po­zy­tyw­ny od­biór hi­sto­rii, ale żaden nie wy­szar­pie ni­cze­go dla sie­bie, jeśli cho­dzi o pa­mięć czy­tel­ni­ka. Piszę ko­men­tarz kilka dni po lek­tu­rze, i tak, jak mam dalej w pa­mię­ci jako taki obraz tych bo­ha­te­rów, tak żaden z tych ob­ra­zów na dłu­żej się nie utrzy­ma.

Sama hi­sto­ria? Znów bar­dzo rze­tel­na. Wszyst­ko na swoim miej­scu. Taka która i przed­sta­wi ka­wa­łek hi­sto­rii i czy­tel­ni­ka nie zgubi i wy­eks­po­nu­je świat. Sło­wem, znów to jest taki przy­kład, gdzie wszyt­ko pra­cu­je na po­zy­tyw­ny od­biór, ale nic do końca na sie­bie.

Przy­szło mi do głowy takie głu­pie po­rów­na­nie, że Twój tekst to taki nie­by­wa­le so­lid­ny, dobry ze­spół, ale bez so­li­stów. Po co o tym piszę? Z lek­tu­ry je­stem za­do­wo­lo­ny. Przed­sta­wio­ne prze­ze mnie “mi­ni­cze­py” są nie­po­trzeb­ne i na siłę. Po­ja­wią się tro­chę tak, jakby CM chciał na siłę coś Two­je­mu opo­wia­da­niu ująć. Czy chce? Wręcz prze­ciw­nie. Gdzieś tam czuje się przy lek­tu­rze, że wy­ro­bi­łeś sobie pe­wien styl, wiesz, co chcesz na­pi­sać i ge­ne­ral­nie do tej no­mi­na­cji piór­ko­wej za­pew­ne jest Ci już bli­żej niż dalej. W ta­kich przy­pad­kach za­wsze sta­ram się tro­chę po­zrzę­dzić, żeby stwo­rzyć au­to­ro­wi jakiś szer­szy ma­te­riał po­glą­do­wy. Żeby dać mu szan­sę po­szu­ka­nia tego, ostat­nie­go być może, kroku. I jeśli z ja­kie­goś po­wo­du zrzę­dzę, to tylko z ta­kie­go, bo z lek­tu­ry na­praw­dę je­stem za­do­wo­lo­ny. :)

Sa­mo­zwań­czy Lotny Dy­żur­ny-Par­ty­zant; Nie­ofi­cjal­ny czło­nek sto­wa­rzy­sze­nia Mal­kon­ten­tów i Hi­po­chon­dry­ków

Hej :)

Wy­bacz­cie, że tak późno od­po­wia­dam na Wasz fe­ed­back, ale jakoś mnie pro­kra­sty­na­cja do­pa­dła ostat­nio i pewne rze­czy od­kła­dam na póź­niej. A potem na jesz­cze póź­niej. I jesz­cze póź­niej. Nie chcę, że­by­ście my­śle­li, że Was lek­ce­wa­żę, o nie! Po pro­stu cięż­ko mi się ostat­nio za­brać do pew­nych rze­czy.

@Lana

No ale chyba jed­nak je­stem ste­am­pun­ko­wą dziew­czy­ną i tak zo­sta­nie. Jak więc wi­dzisz – nie moja para im­plan­tów.

Moja chyba też nie ;) Wy­mę­czy­łem ten tekst, bo go za­czą­łem. A ja za­wsze koń­czę to co za­czy­nam :)

Nie znamy się co praw­da, ale mam po­czu­cie, że zo­sta­wiasz w tek­ście dużo sie­bie. Tro­chę tylko po­zrzę­dzę, że znowu w cy­ber­pun­ku taka wul­gar­ność, no ale ok ;)

Tro­chę sie­bie za­wsze zo­sta­wiam. To chyba nor­mal­ne, bo prze­cież pi­sze­my na pod­sa­twie wła­snych do­świad­czeń, prze­my­śleń, za­adap­to­wa­nych pod sie­bie in­spi­ra­cji. Ale z tą wul­gar­no­ścią to mnie za­bi­łaś, bo na­praw­dę sta­ra­łem się ją ogra­ni­czyć do nie­zbęd­ne­go mi­ni­mum, żeby oddać bru­tal­ność tej rze­czy­wi­sto­ści. Nie uży­łem w tek­ście żad­ne­go moc­niej­sze­go wul­ga­ry­zmu ani prze­kleń­stwa, ale ro­zu­miem, że nawet ta nie­wiel­ka dawka może razić.

Dzię­ku­ję za prze­czy­ta­nie opka i po­zo­sta­wie­nie po sobie śladu.

@Irka

Z jed­nej stro­ny nie chce zabić kum­pla, ale już nie ma pro­ble­mu z tym, że kum­pel wpad­nie w ręce po­li­cji. Ro­zu­miem jed­nak, że taki to świat i bo­ha­ter do­brze się w niego wpi­su­je.

Su­rvi­val of the fit­test, rzec by można. Ale nie chcia­łem robić ze Smo­keya bez­dusz­ne­go dupka, je­dy­nie zwy­kłe­go dupka :)

Dzię­ki za miłe słowa i czas po­świę­co­ny na czy­ta­nie :)

@Krzysz­to­f85

Dzię­ki, stary. Ro­bi­łem co mo­głem, wzo­ru­jąc się na tym, co łyk­ną­łem Cy­ber­pun­ko­we­go (głów­nie Gib­son) oraz na grze Deus Ex. Czy ja czuję tego saj­be­ra? Może. Ale czuję też, że to nie jest moja para ka­lo­szy, tylko taka, w któ­rej spró­bo­wa­łem chwi­lę po­bie­gać, żeby zo­ba­czyć czy dam radę :)

Dzię­ki za prze­czy­ta­nie i ko­men­tarz :)

@Si­me­one

Cie­szę się, że Tobie rów­nież się po­do­ba­ło. Jezus Chro­mo­wa­ny sam jakoś wpadł, a potem po­my­śla­łem, że wy­pi­szę sobie ja­kieś po­wie­dzon­ka od­no­szą­ce się do re­li­gii, za­adap­tu­ję je do kli­ma­tu i spró­bu­ję wpleść w opo­wia­da­nie.

Dzię­ki bar­dzo za czas i ko­men­tarz :)

@Chro

Prze­szka­dzał mi nieco nad­miar fe­kal­nych po­rów­nań, choć ro­zu­miem, że chcia­łeś po­ka­zać pa­skudz­two naj­niż­szych warstw spo­łecz­nych i dać czy­tel­ni­ko­wi po­czuć ten smród.

Chcesz praw­dy, Chro? :) Czy­ta­łem kilka opo­wia­dań na por­ta­lu, które ope­ro­wa­ły wra­że­nia­mi zmy­sło­wy­mi, ba­zu­ją­cy­mi na wzro­ku i ko­lo­rach. Chcia­łem po­dob­nie, ale potem przy­szło mi do głowy, że mógł­bym spró­bo­wać w za­pa­chy. W sumie to mi nie wy­szło, bo smród g*wna to je­dy­ne co dałem, ale jak już mi pierw­sze zda­nie tak we­szło, to po­sta­no­wi­łem czy­tel­ni­ko­wi o tym przy­po­mnieć gdzieś dalej ze dwa/trzy razy. No i masz ci babo pla­cek (krowi ;)), bo to rze­czy­wi­ście może razić.

Znowu, po­trze­bo­wa­łeś ta­kie­go mię­ki­szo­na, więc go stwo­rzy­łeś. Czy wy­szedł wia­ry­god­ny? Nie wiem. Wydał mi się prze­ry­so­wa­ny, zbyt ułom­ny, mo­men­ta­mi się ocie­ra­ło to o kpiny z ludzi men­tal­nie nie­peł­no­spraw­nych. Z dru­giej stro­ny po­trze­bo­wa­łeś ta­kie­go bo­ha­te­ra, by iry­to­wał swoją bez­rad­no­ścią, więc rów­nie do­brze może to być za­le­tą tego tek­stu.

Niech mnie Wisz­nu chro­ni, nie chcia­łem w żadne spo­sób kpić z ja­kiej­kol­wiek nie­peł­no­spraw­no­ści! Mam nie do końca spraw­ne dziec­ko, więc to chyba ostat­nie co by mi do głowy przy­szło. Po­trze­bo­wa­łem mięk­kie­go dupka, który, gdyby do­ra­stał w innym śro­do­wi­sku, był nie dup­kiem, ale po­czci­wym ma­toł­kiem, świa­do­mym swych bra­ków, tro­chę wy­co­fa­nym – znam ta­kie­go jed­ne­go i to bar­dzo do­brze. Fajny chło­pak, po­czci­wy, uczyn­ny, lubię go, ale roz­mo­wa z nim jest dość trud­na i szyb­ko mnie męczy. Na końcu opo­wia­da­nia trosz­kę zmie­ni­łem Smo­keya, do­da­łem mu pew­no­ści sie­bie, choć może tego nie widać, bo sobie to do­pi­sa­łem w swo­jej gło­wie, za­miast moc­niej za­zna­czyć w tek­ście. To cenna uwaga, do za­pa­mię­ta­nia na przy­szłość, dzię­ku­ję Chro.

W pierw­szej sce­nie z Lady Feyrą ku­le­je jej pierw­sza kwe­stia dia­lo­go­wa. Jest trosz­kę nie­na­tu­ral­na. Dla­cze­go ta ko­bie­ta się na wstę­pie się tłu­ma­czy ze swo­ich po­bu­dek przed go­ściem, któ­rym gar­dzi?

Można to tak ode­brać, dzię­ki za zwró­ce­nie uwagi. Kiedy wi­zu­ali­zo­wa­łem sobie te po­sta­cie i wcho­dzi­łem w ich skóry, by mię­dzy sobą po­roz­ma­wia­ły, Lady w mojej gło­wie po­wie­dzia­ła to zmę­czo­nym gło­sem osoby, która nie tyle się tłu­ma­czy, ale po­ka­zu­je Smo­key­owi jego miej­sce w sze­re­gu. To też mo­głem wy­eks­po­no­wać, ale jesz­cze nie do końca łapię te wszyst­kie niu­an­se i za­po­mi­nam, że to co jest w mojej wy­obraź­ni muszę w jak naj­bar­dziej do­sad­ny spo­sób prze­nieść do tek­stu.

Sty­li­stycz­nie to już jest po­ziom taki, za który piór­ko by mnie nie zdzi­wi­ło. Py­ta­nie, czy war­tość opo­wia­da­nia rów­nież do tego po­zio­mu sięga? Czy treść nie­sie w sobie coś, co zo­sta­nie w gło­wie na dłu­żej?

Tak wy­so­ko jesz­cze nie ce­lu­ję. Uczę się i je­stem świa­dom tego, że mam sporo do ogar­nię­cia, a każdy ko­men­tarz, zwra­ca­ją­cy uwagę na ko­lej­ny jakiś aspekt mojej pi­sa­ni­ny po­zwa­la mi się roz­wi­jać. Na razie je­stem za­do­wo­lo­ny, że nikt nie za­rzu­ca mi gra­fo­ma­nii i lu­dzie piszą, że się nie­czę­sto po­ty­ka­ją na tek­ście. Na coś wię­cej przyj­dzie może jesz­cze czas. Albo nie. Dla mnie naj­waż­niej­sze jest to, że pi­sa­nie spra­wia mi fraj­dę i zwal­nia mi miej­sce w mózgu, bo te kłę­bią­ce się pod czasz­ką myśli po­wo­do­wa­ły duże ci­śnie­nie i by­wa­łem ner­wo­wy. Odkąd za­czą­łem pisać widzę u sie­bie więk­szy spo­kój i to jest jedna z tych rze­czy, które sta­no­wią dla mnie o dużej war­to­ści pi­sa­nia. A czy coś zo­sta­nie na dłu­żej w czy­jejś gło­wie? Nawet się nad tym nie za­sta­na­wia­łem pi­sząc to opo­wia­da­nie, ale teraz, gdy o tym wspo­mi­nasz, to uczci­wie przy­znam, że chyba nie. Nie taki był cel. Tutaj chcia­łem się spraw­dzić w cy­ber­pun­ku i pi­sa­niu pod za­da­ny temat. Są­dząc po ko­men­ta­rzach, to chyba nawet nie wy­szło źle :)

Dzię­ku­ję za miłe słowa, czas po­świę­co­ny na prze­czy­ta­nie i po­zo­sta­wie­nie po sobie ob­szer­ne­go ko­men­ta­rza :)

@So­na­ta

Dzię­ki za wi­zy­tę i prze­czy­ta­nie :) Fajny ob­ra­zek, ale ja je­stem fanem kotów. Choć w domu mam i kota i psa (ale ten drugi jest żony i dzie­ci).

@CM

Nie ob­ra­zisz się, jeśli Tobie od­pi­szę w innym ter­mi­nie? Bo muszę ucie­kać – żona mnie wzywa ;)

Po­zdra­wiam ser­decz­nie

Q

Known some call is air am

@CM

Jasne, po­ka­zu­jesz pa­skudz­two świa­ta, czę­sto bez­po­śred­nio, rów­nie bez­po­śred­nim ję­zy­kiem, ale nie brniesz w taką głu­pią ma­nie­rę usil­ne­go za­le­wa­nia czy­tel­ni­ka rzy­go­wi­na­mi, szczy­na­mi, fe­ka­lia­mi aż po sam czu­bek głowy. Opo­wia­dasz o świe­cie do­bit­nie i wprost, ale z za­cho­wa­niem ja­kie­goś dy­stan­su, odro­bi­ny sub­tel­no­ści. Dro­biazg, ale w moim po­czu­ciu bar­dzo ważny.

Cie­szę się, że tak to od­bie­rasz. Nie chcia­łem prze­sa­dzić w żadną stro­nę, ale naj­bar­dziej w tę, która za­miast po­ka­zać ten brud i po­zwo­lić oswo­ić się z nim czy­tel­ni­ko­wi, spo­wo­do­wa­ła­by, że obraz od­rzu­cał­by swoją szpe­to­tą. Pro­sto, do­bit­nie, ale bez prze­sa­dy.

Po­do­ba mi się rów­nież tempo. Wła­ści­wie nie wiem, kiedy ta hi­sto­ria mi zle­cia­ła. Nawet się tro­chę dzi­wi­łem na końcu, że tekst ma ponad 30 000 zna­ków.

A tu mnie za­sko­czy­łeś i to po­zy­tyw­nie. Za­wsze mam wra­że­nie, że od pew­ne­go mo­men­tu za­czy­nam pę­dzić ku koń­co­wi. Tak jak­bym chciał jak naj­szyb­ciej ukoń­czyć tekst i czu­jąc, że meta jest już bli­sko, na­krę­cał się obiet­ni­cą jej prze­kro­cze­nia. W pełni świa­do­mie sta­ra­łem się przy­spie­szyć akcję w tym frag­men­cie pi­sa­nym w cza­sie te­raź­niej­szym.

Wiem, to brzmi idio­tycz­nie, ale jakoś tak bra­kło mi ta­kie­go bo­ha­te­ra, który swoim cha­rak­te­rem po­zor­nie by nie pa­so­wał, a jed­nak zo­stał umie­jęt­nie za­adap­to­wa­ny do hi­sto­rii. Bo to naj­czę­ściej tacy za­pa­da­ją nam na dłu­żej w pa­mięć.

Wcale nie brzmi idio­tycz­nie i wiem o co Ci cho­dzi. To jak po­łą­cze­nie, na przy­kład, ko­tle­ta z ana­na­sem (jesli ktoś lubi :)). Niby nie pa­su­je, a jed­nak w jakiś spo­sób nie tylko pa­su­je, ale rów­nież sma­ku­je. My­śla­łem nad tym i zo­rien­to­wa­łem się, że nigdy świa­do­mie nie od­bie­ra­łem pew­nych po­sta­ci li­te­rac­kich, pa­trząc na nie pod za­su­ge­ro­wa­nym przez Cie­bie kątem. I do­sze­dłem do wnio­sku, że masz ab­so­lut­ną rację. Dzię­ki za zwró­ce­nie na to uwagi, po­sta­ram się w przy­szło­ści bu­do­wać ja­kieś po­sta­cie w ten pa­su­ją­co-nie­pa­su­ją­cy spo­sób.

Cie­szę się, że nie uwa­żasz czasu spę­dzo­ne­go przy czy­ta­niu mo­je­go opo­wa­da­nia, za czas stra­co­ny.

Czy ja sobie wy­ro­bi­łem jakiś styl? Cięż­ko mi to oce­niać. Szu­kam i eks­pe­ry­men­tu­ję, ma­ły­mi krocz­ka­mi, bez dzi­kich szarż, bez sta­ra­nia się na coś, co bę­dzie uwzględ­nia­ło wszyst­kie Wasze uwagi. Tylko kilka z nich, żeby spró­bo­wać czy się uda i ewen­tu­al­nie oswo­ić z przy­swa­ja­ną wie­dzą. A potem znów parę i tak dalej, i tak dalej. Widzę u sie­bie pewne po­stę­py i spra­wia mi to ogrom­ną fraj­dę, ale ja­kie­goś kon­kret­ne­go stylu, no nie wiem, nie widzę, ale pew­nie nie je­stem obiek­tyw­ny :)

Dzię­ki za ob­szer­ny ko­men­tarz i kilka cen­nych uwag :)

Po­zdra­wiam ser­decz­nie

Q

Known some call is air am

Przy­jem­na lek­tu­ra. Na­pi­sa­na po­rząd­nie, czy­ta­ło się płyn­nie. Po­do­ba­ła mi się prze­mia­na głów­ne­go bo­ha­te­ra nawet jeśli jest wy­mu­szo­na wsz­cze­pem. Co po­do­ba­ło mi się jesz­cze bar­dziej to ze­msta ja­kiej do­ko­nu­je. I znowu może nie robi tego sam, ale z dru­giej stro­ny, ktoś go zmu­sił może do cze­goś o czym ma­rzył, choć pew­nie nie w tak osta­tecz­nym wy­da­niu.

Nie do końca ku­pi­łem mo­ty­wu z prze­mia­ną i prze­zwy­cię­że­niem wsz­cze­pu. Bar­dziej pa­so­wa­ło­by mi chyba gdyby im­plant zo­stał uszko­dzo­ny i stąd od­zy­skał by czę­ścio­wo kon­tro­lę. Ale z dru­giej stro­ny tak jest bar­dziej ba­śnio­wo :)

Kilka uwag do Two­je­go roz­wa­że­nia:

Winda za­trzy­ma­ła się, drzwi otwar­ły,

Jakoś bar­dziej pa­so­wa­ło­by mi:

Winda się za­trzy­ma­ła, drzwi otwar­ły,

Jeśli nie pój­dziesz z nimi, rdza z na­szej umowy.

Nie zro­zu­mia­łem czemu rdza? To ja­kieś ma­po­wa­nie na no­wo­mo­wę nici? :)

Trzy razy P: prze­gryw, pa­ta­łach, po­py­cha­dło! Tak o mnie mó­wi­łeś!

Czy to nie jest po­czą­tek dia­lo­gu?

zwięk­sza­ją­ce się wraz na­ci­skiem

Chyba zgu­bi­ło się z

zwięk­sza­ją­ce się wraz z na­ci­skiem

Smo­key błaga, drze się, za­mknię­ty we­wnątrz umy­słu.

Może le­piej dodać, że wła­sne­go?

Smo­key błaga, drze się, za­mknię­ty we­wnątrz wła­sne­go umy­słu.

me­trów be­to­nu i stali, za­sko­czy­ło go.

Nie by­ło­by le­piej tak? I co praw­da na prze­cin­kach się nie znam, ale może jest on zbęd­ny w tym wy­pad­ku?

me­trów be­to­nu i stali go za­sko­czy­ło.

Cześc Edwar­dzie :)

Dzię­ku­ję za od­wie­dzi­ny, czas po­świę­co­ny na prze­czy­ta­nie oraz za cenne uwagi, które są nie­wąt­pli­wie słusz­ne i tekst zo­sta­nie po­dług nich zup­gra­de­owa­ny :)

Co po­do­ba­ło mi się jesz­cze bar­dziej to ze­msta ja­kiej do­ko­nu­je. I znowu może nie robi tego sam, ale z dru­giej stro­ny, ktoś go zmu­sił może do cze­goś o czym ma­rzył, choć pew­nie nie w tak osta­tecz­nym wy­da­niu.

Cho­ler­nie mnie cie­szy to, że po­do­ba Ci się ze­msta ja­kiej do­ko­nu­je Smo­key :) Serio! Za­wsze mnie mier­zi­ło słod­kie za­koń­cze­nie Kop­ciusz­ka, to wy­ba­cze­nie win i tak dalej. Bo w życiu tak nie bywa.

Nie do końca ku­pi­łem mo­ty­wu z prze­mia­ną i prze­zwy­cię­że­niem wsz­cze­pu. Bar­dziej pa­so­wa­ło­by mi chyba gdyby im­plant zo­stał uszko­dzo­ny i stąd od­zy­skał by czę­ścio­wo kon­tro­lę. Ale z dru­giej stro­ny tak jest bar­dziej ba­śnio­wo :)

Wy­da­je mi się, że masz rację i tutaj. Uszko­dze­nie wsz­cze­pu by­ło­by bar­dziej re­ali­stycz­ne. Po­sta­wi­łem jed­nak na prze­ła­ma­nie wpły­wu wsz­cze­pu po­przez pa­mięć o uko­cha­nej matce i jej sło­wach. To, że po­sia­da­ny przez Smo­keya wsz­czep jest pro­to­ty­pem, też miało wpływ na osta­tecz­ne od­zy­ska­nie kon­tro­li przez chło­pa­ka.

Nie zro­zu­mia­łem czemu rdza? To ja­kieś ma­po­wa­nie na no­wo­mo­wę nici? :)

Niby tak, bo to w końcu cy­ber­punk ;) Cy­ber­ne­tycz­ne pro­te­zy sa me­ta­lo­we, więc ta rdza, za­miast nici, mi tutaj za­gra­ła, choć mia­łem co do niej wąt­pli­wo­ści i do ostat­nie chwi­li przed pu­bli­ka­cją wa­ha­łem się, czy tego nie usu­nąć. Ale zo­sta­wi­łem, co może było błę­dem. Niech jed­nak jest, jak jest.

Czy to nie jest po­czą­tek dia­lo­gu?

To ra­czej wy­krzy­ki­wa­na we­wnatrz umy­słu pre­ten­sja pod ad­re­sem za­bi­ja­ne­go wła­śnie brata.

Jesz­cze raz dzię­ku­ję ser­decz­nie za od­wie­dzi­ny i po­zo­sta­wie­nie po sobie śladu.

Po­zdra­wiam

Q

Known some call is air am

No cóż, Outto Se­we­rze, wcze­śniej ko­men­tu­ją­cy po­wie­dzie­li o opo­wia­da­niu chyba wszyst­ko, więc od sie­bie dodam, że to bar­dzo zacne i po­rząd­nie na­pi­sa­ne dzieł­ko czy­ta­ło mi się świet­nie i nawet nie mam za­strze­żeń do na­szyj­ni­ka. ;)

Dzień za­po­wia­dał się do­brze. Bo­wiem tego ranka… ―> Czy tu aby nie miało być: Dzień za­po­wia­dał się do­brze, bo­wiem tego ranka…

…i umo­zli­wi nada­wanie ko­mu­ni­ka­tów… ―> Li­te­rów­ka.

Smo­key zła­pał za szczot­kę oraz prze­py­chacz. ―> Smo­key zła­pał szczot­kę oraz prze­py­chacz.

– …S…Smo­key… ―> Brak spa­cji przed dru­gim wie­lo­krop­kiem.

Łań­cuch re­ak­cji, wy­kwi­ta­ją­cy czer­wo­no żół­ty­mi kwia­ta­mi eks­plo­zji… ―> Łań­cuch re­ak­cji, wy­kwi­ta­ją­cy czer­wo­no-żół­ty­mi kwia­ta­mi eks­plo­zji…

…że chło­pak wzdry­gnął się, in­stynk­tow­nie otu­la­jąc ra­mio­na­mi. ―> Co otu­lał ra­mio­na­mi?

A może: …że chło­pak za­drżał, in­stynk­tow­nie otu­la­jąc się ra­mio­na­mi.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

O! Dzię­ki, Reg, za wi­zy­tę. Cie­szę się, że uwa­żasz ten tekst za zacny i na­pi­sa­ny po­rząd­nie. Faj­nie za­wsze Cię wi­dziec pod swoim tek­stem, a to, że Twój post jest tak krót­ki mo­ty­wu­je do dal­sze­go pi­sa­nia po­praw­ną pol­sz­czy­zną ;-)

Po­zdra­wiam ser­decz­nie

Q

Known some call is air am

Bar­dzo pro­sze, Outto i nie­zmier­ni mi miło, że ta wi­zy­ta Cię ucie­szy­ła. ;D

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Bar­dzo przy­jem­ny tekst. Świet­nie mi się go czy­ta­ło, sym­pa­ty­zo­wa­łam z bo­ha­te­rem i zde­cy­do­wa­nie przy­pa­dło mi w związ­ku z tym do gustu za­koń­cze­nie. Udany cy­ber­pun­ko­wy Kop­ciu­szek bez pro­ste­go ro­man­su ci wy­szedł.  

ninedin.home.blog

Cześć, ni­ne­din :)

Cie­szę się, że bo­ha­ter przy­padł Ci do gustu, po­mi­mo jego nie­po­rad­no­ści i cwa­niac­twa. Co zaś do ro­man­su, to przy­znam, że gdzieś na po­cząt­ku pi­sa­nia świ­ta­ła mi myśl, żeby coś w tym gu­ście wpleść, ale osta­tecz­nie zde­cy­do­wa­łem się na za­stą­pie­nie go przy­jaź­nią.

Dzię­ki za miłe słowa i od­wie­dzi­ny.

Po­zdra­wiam ser­decz­nie

Q

Known some call is air am

[Prze­czy­ta­ne]

"Taki ide­al­ny wy­lu­zo­wy­wacz do obia­du." NWM

Przy­jem­ne :)

Przy­no­szę ra­dość :)

Dzię­ki za od­wie­dzi­ny, Anet :)

Known some call is air am

Niby za­wsze za­rze­kam się, że takie np sf-y i cy­ber-co­sie to nie moje kli­ma­ty, ale tek­sty tego typu na NF co i rusz prze­ko­nu­ją, że po­win­nam tro­chę zre­wi­do­wać po­glą­dy, bo i w ich czy­ta­niu od­naj­du­ję przy­jem­ność.

No więc tak: jest bar­dzo do­brze tech­nicz­nie (jak zwy­kle wy­ła­pa­łam może ja­kieś po­je­dyn­cze po­tknię­cia – ale ja je­stem ma­szy­ną od wy­ła­py­wa­nia po­tknięć, więc nie zwra­caj­my uwagi; w isto­cie nie bar­dzo jest się czego cze­piać). Spraw­nie po­pro­wa­dzo­na fa­bu­ła, tam, gdzie trze­ba, akcja przy­spie­sza i jest od­po­wied­nio dy­na­micz­nie. Czy­ta­łam z za­in­te­re­so­wa­niem od sa­me­go po­cząt­ku, za­koń­cze­nie było sa­tys­fak­cjo­nu­ją­ce.

Nie będę się nad­mier­nie roz­pi­sy­wać, bo za­czy­na mi bra­ko­wać czasu… Po­wiem krót­ko: po­do­ba­ło mi się.

Po­zdra­wiam!

Spo­dzie­waj się nie­spo­dzie­wa­ne­go

Cześć NaNa :)

Cie­szę się, że opo­wia­da­nia takie jak to przy­bli­ża­ją Cię do zre­wi­do­wa­nia po­glą­dów na cy­ber­pun­ki, to chyba dla mnie naj­więk­szy kom­ple­ment :) Nie­zmier­nie mi miło, że zna­la­złaś opo­wia­da­nie in­te­re­su­ją­cym i ze­chcia­łaś zo­sta­wić po sobie ślad w po­sta­ci opi­nii.

Po­zdra­wiam

Q

Known some call is air am

Chło­piec, który wy­pa­lał trzy pacz­ki dzien­nie

Ano, cy­ber­punk. Z całą gamą ty­po­wych dla ga­tun­ku wad i zalet. Za­cznij­my od po­zio­mu kwan­tów: in­ter­punk­cja nie jest naj­gor­sza, ale bra­ku­je sporo prze­cin­ków. Tra­fił się i taki wtry­nio­ny mię­dzy pod­miot, a orze­cze­nie. Zgu­bi­łeś tu i ów­dzie pod­miot, zna­lazł się i błąd or­to­gra­ficz­ny ("czer­wo­no-żół­ty" pi­sze­my z myśl­ni­kiem). Cią­gle wsta­wiasz „jaki” za­miast „który”, prze­sa­dzasz też z za­im­ka­mi – wiele z nich jest cał­kiem zbęd­nych.

W ogóle słowa wy­da­ją się przej­mo­wać nad Tobą kon­tro­lę – kilku z nich uży­łeś nie­zgod­nie ze zna­cze­niem, ogól­ny ton tek­stu jest pur­pu­ro­wy i taki chyba ma być, to też cecha cy­ber­pun­ka – nie­ste­ty, Neo, tego pro­gra­mu jesz­cze nie za­ła­do­wa­łeś. Co rusz się po­ty­ka­łam. A szko­da, bo świat ma swoje mrocz­ne, dymne uroki. Ale w ich do­ce­nie­niu prze­szka­dza­ją błęd­nie użyte słowa, an­giel­skie kon­struk­cje, licz­ne nie­zręcz­no­ści, zeug­my ("w jego oczach widać nie­do­wie­rza­nie, zwięk­sza­ją­ce się wraz na­ci­skiem opla­ta­ją­cych szyję pal­ców") i non­sen­sy typu „Wbrew zdro­we­mu roz­sąd­ko­wi, no­szą­ce­mu w tym przy­pad­ku imię me­za­lians” (roz­są­dek nie jest me­za­lian­sem, nie?) Myśli bo­ha­te­ra od­ci­na­ją się dość mocno od jego stylu mó­wie­nia, co dez­orien­tu­je.

Po­waż­ną wadą są in­fo­dum­py: tłu­ma­cze­nie jak kro­wie na rowie tego, czego bo­ha­ter nie wie, a czy­tel­ni­ka mo­gło­by za­sko­czyć, ale nie za­ska­ku­je, bo zo­sta­ło wy­tłu­ma­czo­ne jak kro­wie na rowie. Po­ło­wa su­spen­su idzie się chę­do­żyć.

Szcze­gó­ły z życia oso­bi­ste­go bo­ha­te­ra są co naj­mniej nie­smacz­ne – niby pa­su­ją do pur­pu­ro­wo-obrzy­dli­wej sty­li­sty­ki cy­ber­pun­ka, ale mam wra­że­nie, że jed­nak tro­chę prze­sa­dzi­łeś.

Przejdź­my do fa­bu­ły. Nie spo­dzie­wa­łam się, że Smo­key przej­mie kon­tro­lę, ale to nie jest or­ga­nicz­ny zwrot. Tak samo wy­pad­nię­cie za ze­wnątrz jest nie­spo­dzie­wa­ne, ale tro­chę z su­fi­tu. Nie mogę za­li­czyć zgod­no­ści z za­da­nym sche­ma­tem, bo „coś, co zro­bił wcze­śniej” bar­dzo na­cią­ga­ne – tym czymś mia­ło­by być obe­rwa­nie, żeby mama go opa­trzy­ła i dała dobrą radę? I czy Smo­key fak­tycz­nie wy­szedł na swoje? Niby zdo­był ma­ją­tek, a jed­nak… Za to funk­cja kon­tro­li na­stro­ju w re­je­stra­to­rze jest za­po­wie­dzia­na sub­tel­nie, plu­sik. Ca­łość w miarę spój­na, ale bo­ha­ter w sumie nie­wie­le robi. Nie prze­ko­nu­je mnie też psy­cho­lo­gia.

Punk­tów za do­dat­ko­we ele­men­ty zdo­by­łeś 6: "ma­gicz­na" (w końcu wy­so­ce roz­wi­nię­ta tech­no­lo­gia nie różni się od magii) bi­żu­te­ria jest nie­odzow­nym ele­men­tem fa­bu­ły, po­ja­wia się też smok, choć tylko w na­zwie.

Jeśli nie masz dość po tej syn­te­tycz­nej chło­ście i chcesz znać szcze­gó­ły, pro­szę o adres na priv, żebym mogła Ci prze­słać plik pod­da­ny prze­ze mnie tor­tu­rom.

Gdzie nie ma zasad, tam są kwasy.

Hm, cy­ber­punk to nie moje kli­ma­ty, ale muszę po­wie­dzieć, że mi się po­do­ba­ło. Plan jest dość wy­raź­nie za­ry­so­wa­ny z tym sta­wia­niem wa­run­ku itp. – nie wiem, czy wręcz nie za wy­raź­nie :P – ale ogól­nie jest okej, choć w za­sa­dzie (może to wina tych cy­ber­pun­ko­wych kli­ma­tów) naj­bar­dziej po­do­bał mi się styl, taki zgrab­ny i roz­ryw­ko­wy, szyb­ko się czy­ta­ło. Choć nie ide­al­nie, to spraw­nie po­słu­gu­jesz się ję­zy­kiem, jest w tym pewna lek­kość. Może tro­chę miej­sca­mi da­jesz zbyt dłu­gie zda­nia i widać ja­kieś mniej­sze nie­zgrab­no­ści warsz­ta­to­we, ale ten styl na­praw­dę ma po­ten­cjał. 

Nie po­do­ba­ło mi się jed­nak ni­czym nie­uza­sad­nio­ne prze­ska­ki­wa­nie w nar­ra­cji z punk­tu wi­dze­nia głów­ne­go bo­ha­te­ra na inne punk­ty w ob­rę­bie jed­ne­go frag­men­tu tek­stu. W za­sa­dzie może i kwe­stia gustu, ale ja mam serio na to aler­gię i już pró­bu­ję wy­ja­śnić, dla­cze­go: to za­wsze dla mnie takie pój­ście na ła­twi­znę, prze­sko­czyć na inny punkt wi­dze­nia za­miast np. spró­bo­wać opi­sać to, co widzi głów­ny bo­ha­ter i na tej pod­sta­wie wy­wnio­sko­wać, jak się czuje inny, albo co myśli inny. Albo pro­ściej – głów­ny bo­ha­ter, któ­re­go nar­ra­cja jest w całym tek­ście, może się cze­goś po pro­stu do­my­ślać. 

Przy­kład tu: 

Z kolei Roy Dent po­my­ślał, że chło­pak to wy­jąt­ko­wy kre­tyn, skoro łyka takie, gru­by­mi nićmi szyte, bzdu­ry. 

Myśli głów­ne­go bo­ha­te­ra na po­cząt­ku frag­men­tu, a tu nagle nar­ra­cja od stro­ny Roy Denta 

Skoro ten frag­ment w więk­szo­ści jest o Roy Den­cie, można by go zro­bić cały o nim, a nie na po­cząt­ku myśli Smo­keya. Można by było to, co na po­cząt­ku czuje Smo­key, opi­sać tak, jak widzi to Roy Dent, ob­ser­wu­jąc go, albo po pro­stu prze­bu­do­wać aka­pit tak, by od­czu­cia Smo­keya z tego aka­pi­tu znaj­do­wa­ły się w tym pierw­szym, a ten był w ca­ło­ści po­świę­co­ny Roy­owi. 

Tro­chę też wy­bi­ła nar­ra­cja w pew­nym mo­men­cie prze­ska­ku­ją­ca na czas te­raź­niej­szy, cho­ciaż tu jesz­cze ro­zu­miem, że było to, by bar­dziej udy­na­micz­nić i zdra­ma­ty­zo­wać scenę. 

Ostat­ni po­cisk z pre­me­dy­ta­cją prze­la­tu­je cal od głowy ojca, wy­ry­wa­jąc dziu­rę w czole trze­cie­go pi­lo­ta, szwa­gra Hanka. Jego żona do­sta­nie dziś dwie złe wia­do­mo­ści. 

To po­do­ba mi się. Ogól­nie bar­dzo do­kład­ne i ob­ra­zo­we opisy za­bi­ja­nia, na­praw­dę mocne i wy­wo­łu­ją­ce emo­cje. Dobre opisy walki, tego za­bi­ja­nia, z pre­me­dy­ta­cją wy­ko­ny­wa­nia czyn­no­ści po sobie. No i jak usu­wał sobie wsz­czep, brr…! 

Co do głów­ne­go bo­ha­te­ra, tro­chę to za pro­ste – zgo­dził się na wa­ru­nek, cho­ciaż mu nie pa­so­wał, a potem po pro­stu zmie­nił zda­nie, bo tak każe sche­mat? Za mało na­pi­sa­ne o jego po­bud­kach do de­cy­zji, moim zda­niem. Inna rzecz, tro­chę zdzi­wi­ło mnie, że Smo­key taki spo­koj­ny chło­pak i nie był prze­ra­żo­ny tym, co się dzia­ło, kiedy wsz­czep objął nad nim kon­tro­lę, tylko się wręcz cie­szył z tego za­bi­ja­nia. Można by było uznać, że to ta sztucz­na nie­na­wiść mie­sza­ła mu w gło­wie, ale skoro pi­szesz o nim “ciało” i “ten Smo­key w środ­ku”, to od­nio­słam wra­ża­nie, że te ele­men­ty są od sie­bie od­dzie­lo­ne i każdy z nich ma inne cele i chęci.

Po­do­ba­ło mi się na­wią­zy­wa­nie do słów matki, zresz­tą cała sy­tu­acja prze­ję­cia kon­tro­li nad cia­łem do nich na­wią­zu­je, i po­do­bał mi się spo­sób, w jaki dzię­ki tym sło­wom bo­ha­ter sobie po­ra­dził, by nie zabić przy­ja­cie­la. 

Cie­ka­wy spo­sób na “od­zy­ska­nie wszyst­kie­go z na­wiąz­ką” przez bo­ha­te­ra i w ogóle na fa­bu­łę. Po­my­sło­wo “ude­ko­ro­wa­łeś” opo­wia­da­nie smro­dem i umie­ści­łeś klam­rę, gdzie opko się nim za­czy­na, a koń­czy “za­pa­chem przy­szło­ści”. 

Tech­ni­ka­lia, a zwłasz­cza in­ter­punk­cja, w nie­któ­rych miej­scach do po­pra­wy, tu nie­któ­re przy­kła­dy: 

i czuć wszyst­ko to(+,) co ty. 

a na do­miar złego nie wie­dział(+,) czego się spo­dzie­wać po wsz­cze­pie, po­nie­waż do­tych­czas nie miał żad­ne­go. 

skoro łyka takie, gru­by­mi nićmi szyte, bzdu­ry. 

Dwie spa­cje po łyka. 

Na ustach ojca od­ma­lo­wał się uśmiech, kiedy kon­ty­nu­ował te­atral­nym szep­tem 

Skąd bo­ha­ter wie­dział, że oj­ciec się uśmiech­nął, skoro tylko go pod­słu­chi­wał? 

Witaj, Outta Sewer!

Po­ni­żej wrzu­cam swoje ju­ror­skie no­tat­ki:

Cin­drel­l­punk (32458 zna­ków)

Bar­dzo dobre,

Je­dy­ne za­strze­że­nia: na­szyj­nik, nie­bez­piecz­na akcja obok cen­ne­go to­wa­ru (może żeby po­ka­zać, że tech­no­lo­gia jest nie­za­wod­na? A ry­zy­ko nie ist­nie­je?).

Poza za­strze­że­nia­mi ko­ne­kwent­ne jest tu prak­tycz­nie wszyst­ko i to wy­ko­na­ne so­lid­nie.

Po­zdra­wiam!

"Taki ide­al­ny wy­lu­zo­wy­wacz do obia­du." NWM