Każdy cmentarz potrzebuje ducha stróża. Każdy go ma i co pogrzeb kolejna dusza przejmuje tą rolę. Co jednak jeśli jedna z dusz, nie chce stracić swojej posady? Drubble inspirowany postacią “Church grim” (nie znalazłem polskiego odpowiednika)
- Opowiadanie: Hakoręki - O duchu który nie chciał umrzeć
O duchu który nie chciał umrzeć
Oceny
O duchu który nie chciał umrzeć
Ponad dwa wieki temu dałem zakopać się żywcem. Brzmi to dziwnie, to fakt, ale właśnie tak było. Faire chlaidh, strażnik cmentarza. Tak mnie nazwali i zostawili w mokrej ziemi. Od tamtej pory strzegłem tego zmurszałego miejsca, odpędzałem demony i świętokradców. Odpędzałem również klechów i procesje pogrzebowe. Bo widzicie, po życiu spędzonym jako bandyta, nie spieszno mi na tamten świat, pod młot sędziego i topór kata. I wbrew tradycji, nie pozwoliłem, aby pochowano tu kolejnego, który miałby mnie zastąpić. Nie pozwoliłem na ani jeden pochówek. Aż do dzisiaj, kiedy to u bram mojego cmentarza stanęło piękne dziewczę w białej sukience. Już miałem je przegonić, gdy zobaczyłem, że niesie szczenię przyciśnięte do piersi. Łkała cicho, a jej łzy spadały na czarne futro, rozglądała się szukając wolnego miejsca. Coś we mnie pękło i zadrżało, jakby nić sumienia i zamiast krzyczeć i wyć, aby ją przegonić, wskazałem jej pustą mogiłę. Razem zasypaliśmy ciemny dół i odprawiliśmy krótki obrządek. Dziękowała mi przez łzy. Usiedliśmy pod konarami wielkiego grabu, który darzył cieniem mój cmentarz. Przytuliłem ją do siebie i koiłem jej łkanie. Po chwili dostrzegłem jak z cienia wychodzi szczenię. Mój następca przybiegł i wskoczył dziewczynie na kolana. Teraz płakała ze szczęścia. Nie zauważyła, kiedy zniknąłem.
Komentarze
nie pozwoliłem aby pochowano
gdy zobaczyłem że niesie
zamiast krzyczeć i wyć aby ją przegonić
Tu pominąłeś przecinki.
Historia fajna i niefajna, bo od tak krótkiego tekstu wymagałabym więcej. Nie ma tu twistu, morału lub czegoś do przemyślenia. Bandyta, który kocha pieski – słodkie, ale brakuje tu czegoś w mojej opinii. Niemniej czytało się płynnie, lekko i, że szczeniaczek zawsze łzy wyciśnie, to i rozczuliło.
Dzięki M.G.Zandra przecinki poprawione. Być może zbyt ochoczo wykorzystałem tani chwyt ze szczeniaczkiem. :)
Podobało mi się. Fajne.
Bardzo pozytywne wrażenia mam, Hakoręki. Udało ci się zbudować świetny klimat, do mnie ten drabble trafił. Osobiście nie przepadam za niepotrzebnymi sequelami, spin-offami i tak dalej, ale tutaj widzę pewien potencjał do rozwoju. Nie mówię żebyś rozwijał konkretnie tę historie, ale klimat w niej zawarty…?
Podobało mi się, pozdrawiam. :)
Jeśli Bóg z nami - któż przeciwko nam?
Mi również tekst przypadł go gustu, taki przyjemnie bodźcujący, że tak z braku lepszego określenia powiem:)
Dzięki Cezar i Rafael Sanki. Na pewno wrócę jeszcze do tych klimatów. Dużo jest irlandzko-nordyckich legend do inspiracji.
Krótka i nieskomplikowana historia ducha, który nie chciał umrzeć, ale w końcu zniknął.
Od tamtej pory strzegłem tego zmurszałego miejsca… → Miejsce nie może murszeć; murszeć może drewno.
…nie spieszno mi na tamten świat… → …niespieszno mi na tamten świat…
Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.
OK, ciekawa historyjka. Nie słyszałam wcześniej o grim church, a pomysł mieli interesujący. I pewnie często się przydawał.
Babska logika rządzi!
Czy dobrze zrozumiałem, że następcą ducha, który nie tyle nie chciał, co nie mógł umrzeć, został szczeniaczek? A co z dziewczyną, skoro zasypali pustą mogiłę?
Właśnie nie jestem pewna, czy dziewczyna w ogóle żyje.
Babska logika rządzi!
Finkla i Koala75 Nie wiem czy w ogóle powinienem przedstawiać mój zamysł bo co interpretacja to ciekawsza.
Dawaj! Może Twoja interpretacja też jest fajna. ;-)
Babska logika rządzi!
W zamyśle dziewczyna jak najbardziej żyje. Szczeniak został pochowany ale tak jak nasz narrator powrócił jako strażnik cmentarza którego od teraz musi pilnować.
Szkoda szczeniaczka. Raz, że to jego pochowali, dwa: trudne przed nim zadanie i nie wiadomo kiedy znajdzie się zmiennik. :(
Pozostaje mieć nadzieję że nie zabraknie chętnych do pochówku, i wystarczająco odważnych aby zapuścić się na stary cmentarz.
Całkiem zgrabne, lekko i przyjemnie napisane :)
Lekko i dobrze napisane, trochę mi zabrakło opisów, ale shorcik i tak na plus :)
Żegnaj! Życzę Ci powodzenia, dokądkolwiek zaniesie Cię los!
Nowa Fantastyka
