Na pomoc sarnie

Chcia­ła­bym tylko za­uwa­żyć, że w przed­mo­wie nie po­da­łaś ob­ra­zu i hasła ;) I że "Po­trze­bu­ję sko­ru­pę żół­wia." -> po­trze­bu­ję czego? Sko­ru­py, nie sko­ru­pę. I tak z dwa razy przy­naj­mniej. Ależ to sza­lo­ne! I po­my­sło­we. Choć tro­chę cięż­ko za akcją na­dą­żyć. Choć lekka cha­otycz­ność wy­ni­ka pew­nie z kon­wen­cji, w któ­rej to bo­ha­ter­ka opo­wia­da hi­sto­rię, od­po­wia­da­jąc na wścib­skie py­ta­nia :) Po­wo­dzon­ka!

Spo­dzie­waj się nie­spo­dzie­wa­ne­go

Sza­lo­na hi­sto­ria, sza­lo­ne tempo. Ab­surd goni ab­surd. Obraz obec­ny do­słow­nie. Cie­ka­wy byłem, co zro­bisz z ha­słem. Mam takie samo. 

Brawa za wy­obraź­nię i bra­wu­ro­we po­dej­ście do za­da­nia.

Hej, szyb­ko się czy­ta­ło, za­krę­co­ne to­tal­nie, myślę, że do­brze sie­dzi w za­ło­że­niach kon­kur­su. 

Fale as­fal­tu były tak duże, że nie mo­głem przejść na drugą stro­nę, pew­nie by­ło­by po mnie, gdy­bym spró­bo­wa­ła.

Mimo ca­łe­go za­krę­ce­nia, chyba miało być tam “mo­głam” :D

Na plus – pil­nu­jesz, mimo ab­sur­dal­no­ści hi­sto­rii, żeby wszyst­ko było w miarę lo­gicz­ne, co spra­wia, że czy­tel­nik nie gubi się. Mam też wra­że­nie, że bo­ha­ter­ka jest po jakiś moc­nych grzyb­kach! :D

Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie! 

Ję­zy­ko­wo to taka mała ka­ta­stro­fa i od czy­ta­nia można się na­ba­wić bruk­si­zmu, co wpły­wa ne­ga­tyw­nie na ogól­ne wra­że­nia. Na pewno jest ab­sur­dal­nie, mo­men­ta­mi za­baw­nie i kró­lu­je lo­gi­ka snu, ale tekst mnie nie­ste­ty nie prze­ko­nał.

To chyba no­stal­gia, jedna wiel­ka tę­sk­no­ta za tam­ty­mi cza­sa­mi, tamtą modą, mu­zy­ką, sty­lem, ży­ciem...

No ze­ga­ry masz mięk­kie i całą resz­tę też. Nawet ko­la­na mam mięk­kie po lek­tu­rze;)

Sza­lo­ny sen w peł­nej oka­za­ło­ści. Naj­bar­dziej po­do­ba­ła mi się część z plą­ta­niem się po mu­zeum, nieco mniej kon­wen­cja prze­słu­cha­nia, bo dia­log zro­bił się okrop­nie nie­sy­me­trycz­ny.

Humor nie­rów­ny, cza­sem w moim gu­ście, innym razem nie, ale ogól­nie na plus.

"nie mam jak po­rów­nać sa­mo­po­czu­cia bez ba­ła­ga­nu..." - Anan­ke

Szcze­rze mó­wiąc, nie czy­ta­łem jesz­cze tek­stu, który le­piej od­da­wał­by lo­gi­kę snu jako ta­kie­go ;) Je­dy­ne, gdzie kon­wen­cja mi się wy­krza­czy­ła (cho­ciaż nie jest to nic złego, kon­kurs nie po­le­ga prze­cież na pi­sa­niu snów) to ręce plą­czą­ce się w balii z wodą. Przy­naj­mniej w moich snach są­siad bez pro­ble­mu by po mnie się­gnął, ale moja śnią­ca pod­świa­do­mość ra­czej nie zro­zu­mia­ła­by, że musi się to wią­zać z jakąś fi­zycz­ną mo­dy­fi­ka­cją ;)

Poza tym czy­ta­ło się nie­źle, w kilku miej­scach uśmiech­nę­ło. Zapis ca­ło­ści jako dia­lo­gu tro­chę kar­ko­łom­ny, ale wy­szło zde­cy­do­wa­nie le­piej niż go­rzej.

Mi sty­li­za­cja ję­zy­ka bo­ha­ter­ki przy­pa­dła do gustu, cho­ciaż w kilku miej­scach się za­cią­łem:

Wzię­łam do ręki ko­mór­kę i pró­bo­wa­łam od­na­leźć go na li­ście kon­tak­tów, ale z ja­kichś przy­czyn kla­wi­sze ko­mór­ki roz­pu­ści­ły się i tak wolno spły­wa­ły mi po pal­cach tak, jak te mięk­kie ze­ga­ry na ob­ra­zie Sa­lva­do­ra Dalí.

Prze­ci­nek le­piej przed całym “tak jak”.

Nie za bar­dzo chcia­łam przez nie prze­cho­dzić, więc, za­miast tego więc za­czę­łam przy­glą­dać się twa­rzy.

To na pewno po­win­no tu być?

Sta­łam i sta­łam[,+] roz­my­śla­jąc nad nie­by­tem mu­ze­al­nych kapci, i wtedy wy­my­śli­łam, jak roz­wią­zać pro­blem.

Mu­sia­łam stam­tąd iść, bo mo­gli­by mnie jesz­cze spa­lić na sto­sie za czary.

XD

Jako ogrom­ny już-nie-za­ka­mu­flo­wa­ny fan ab­sur­du po­zwo­lę sobie klik­nąć ;)

Po­zdra­wiam :)

It's hard to light a can­dle, easy to curse the dark in­ste­ad

A ja je­stem nie­za­do­wo­lo­ny, bo nie wiem, która sko­ru­pa jest więk­sza – żół­wia błot­ne­go czy żół­wia mor­skie­go ;).

"On jest dziw­nym wir­tu­ozem – Na or­ga­nach ludz­kich gra Bu­dząc za­chwyt albo grozę, Myli się, lecz bal wciąż trwa. Po­wiedz, kogo ob­cho­dzi gra, Z któ­rej żywy nie wy­cho­dzi nigdy nikt? Tam nic nie ma! To złu­dze­nia! Na sobie te­stu­je­my Każdą praw­dę i mit."

Cześć!

Aby na­dą­żyć za (anty)lo­gi­ką snu, prze­szłaś to­tal­ną de­kon­struk­cję opo­wia­da­nia. Wszyst­ko jest w ka­wał­kach, rze­czy­wi­ście, jak we śnie, ale to spra­wia, że i ja czuję się roz­bi­ta. Nie­ste­ty, nie prze­ko­na­ła mnie taka forma tek­stu.

Po­zdra­wiam!

Cześć!

Lo­gi­ki snu zde­cy­do­wa­nie nie bra­ku­je i jest to duży plus. Ab­surd senny, po­god­ny i cał­ko­wi­cie nie­prze­wi­dy­wal­ny. Kli­mat tro­chę burzy ga­wę­dziar­ska forma ca­ło­ści, która tro­chę prze­szka­dza­ła mi wejść w świat, wi­dzia­łem go je­dy­nie oczy­ma bo­ha­ter­ki. Sama po­dróż w po­szu­ki­wa­niu męża wy­pa­dła nie­źle, chyba naj­bar­dziej spodo­ba­ło mi się wej­ście do te­le­wi­zo­ra. Nie­złe.

Z rze­czy edy­cyj­nych:

Nie za bar­dzo chcia­łam przez nie prze­cho­dzić, więc, za­miast tego więc za­czę­łam przy­glą­dać się twa­rzy.

dla­cze­go wciąż oni wszy­scy wciąż skan­du­ją

Po­zdra­wiam i Po­wo­dze­nia w kon­kur­sie!

„Po­szu­ki­wa­nie praw­dy, która, choć­by naj­gor­sza, mo­gła­by tłu­ma­czyć jakiś sens czy choć­by kon­se­kwen­cję w tym, czego je­ste­śmy świad­ka­mi wokół sie­bie, przy­no­si je­dy­ną moż­li­wą od­po­wiedź: że samo po­szu­ki­wa­nie jest, lub może stać się, ową praw­dą.” J.Kaczmar­ski

Ogól­nie mó­wiąc, nie po­de­szło. 

Tro­chę nie­zręcz­nie mi ko­men­to­wać obraz, który jest bo­ha­te­rem rów­nież mo­je­go tek­stu, w związ­ku z tym, czep­nę się tylko za­im­ko­zy, która nie­ste­ty nie po­ma­ga w od­bio­rze tek­stu. Po­le­cam prze­te­sto­wać stwo­rzo­ny przez lu­ke­na be­to­mat → https://www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/28903

Po­ni­żej ka­wa­łek tek­stu prze­pusz­czo­ny przez to na­rzę­dzie:

Jeśli komuś się wy­da­je, że mnie tu nie ma, to spie­szę po­wia­do­mić, że mu się wy­da­je.

fizyk

Wy­da­je mi się, że aku­rat tu za­im­ki są czę­ścią sty­li­za­cji, dają efekt bez­re­flek­syj­ne­go sło­wo­to­ku, biegu i pew­ne­go spłasz­cze­nia nar­ra­cji, że się tak wy­ra­żę.

@cha­la­bar­czyk

Być może tak jest, mnie, jed­nak nie czy­ta­ło się tego do­brze, co oczy­wi­ście nic nie mówi o ja­ko­ści tek­stu, bo “Ulis­se­sa” też nie czy­ta­ło mi się do­brze. 

Jeśli komuś się wy­da­je, że mnie tu nie ma, to spie­szę po­wia­do­mić, że mu się wy­da­je.

Prze­pra­szam za prze­rwę, do­pie­ro teraz mo­głam się do­rwać do kom­pu­te­ra, więc będę od­pi­sy­wać we­dług ko­lej­no­ści:

NaNA: nad­ro­bi­łam za­le­głość, jak tylko mia­łam taką moż­li­wość, dzię­ki za przy­po­mnie­nie. Sko­ru­pę chęt­nie umiesz­czam we wła­ści­wej for­mie. 

AP: Dzię­ki za dobre słowo, super, że przy­pa­dło do gustu.

Jol­kaK: Dzię­ki za wy­ła­pa­nie li­te­rów­ki, już po­pra­wio­na. Masz rację, bo­ha­ter­ka miała tam sporo grzyb­ków. Całą sko­ru­pę. 

edit: teraz do­pie­ro zo­ba­czy­łam punk­ty. Wiel­kie dzię­ki.

Fan­to­ma­sie: To twój kon­kurs, Ty da­jesz za­ło­że­nia i tekst z ga­tun­ku: taaa… za­ło­że­nia wszyst­kie speł­ni­łaś ale nie ciesz się, i tak mi sie nie po­do­ba – jest nieco… su­biek­tyw­ny. Nie uwa­żasz?

Am­bush: Faj­nie, że prze­czy­ta­łaś i oce­ni­łaś. Tak, w snach tak mamy, nie da się roz­ło­żyć hu­mo­ru ide­al­nie. 

Ostam: Nie uwie­rzysz, ale mojej przy­ja­ciół­ce naj­bar­dziej przy­padł do gustu frag­ment z ręką wła­śnie. Ja­kież te gusta są różne, nie­praw­daż?

Ze spraw tech­nicz­nych – prze­cin­ki po­pra­wio­ne.

Na ko­niec dzię­ki za klika. Taki mały kli­czek a tak po­tra­fi ucie­szyć. 

Bar­dja­skier: Za­ło­że­nie ce­lo­we. Czyż­by nie spodo­ba­ło ci się pro­fe­sjo­nal­ne wy­ja­śnie­nie pani z zoo­lo­gicz­ne­go?

edit: punk­ty za­uwa­ży­łam do­pier dzić. Ba­aaar­dzo dzię­ku­ję. 

Chal­bar­czyk: I tak dzię­ku­ję, że prze­czy­ta­łaś do końca. A z opo­wia­da­nia­mi tak już jest, że nie mogą się po­do­bać wszyst­kim, bo świat byłby nudny.

kra­r85: Dzię­ki za prze­czy­ta­nie i zna­le­zie­nie po­wtó­rzeń. A już mia­łam na­dzie­ję, że się wszyst­kich po­zby­łam. 

Fizyk 111: Szko­da, że ci nie po­de­szło, ale taki świat, wszyst­kich nie da się za­do­wo­lić. Prze­ży­ję.

Za to sko­men­tu­ję twój ko­men­tarz do­ty­czą­cy za­im­ko­zy.

Z naj­wię­szą przy­jem­no­ścią, roz­ko­szą wręcz pa­ko­wa­łam za­im­ki gdzie się da. Bo ab­surd wy­ba­cza ab­sur­dal­ną wy­po­wiedź to raz, a po dru­gie nasza bo­ha­ter­ka mi­strzy­nią ję­zy­ka pol­skie­go nie jest i nigdy nie była, czego nie ukry­wa­łam. Wiem, że do­pro­wa­dzi­łam tym fan­tho­ma­sa do bruk­si­zmu i nie mam wy­rzu­tów su­mie­nia. 

A już po­rów­na­nie do Ulis­se­sa… mniam, mniam.

chal­bar­czyk: dzię­ki, że zo­ba­czy­łeś moje opko tak, jak ja je widzę. 

Obraz świet­ny. Cze­ka­łam na takie bez ludzi, a że długo nie było – wzię­łam z czło­wie­kiem z braku laku. ;p

Za­czy­nasz tak spo­koj­nie, niby kra­dzież ob­ra­zu, a tu żona Ty­mo­te­usza mnie roz­wa­la:

kla­wi­sze ko­mór­ki roz­pu­ści­ły się i tak wolno spły­wa­ły mi po pal­cach tak, jak te mięk­kie ze­ga­ry na ob­ra­zie Sa­lva­do­ra Dalí. Po­my­śla­łam, że ko­mór­ki są bez­u­ży­tecz­ne za­wsze wtedy, kiedy się ich na­praw­dę po­trze­bu­je.

XD

Opo­wieść jest lekko za­krę­co­na, taki ab­sur­dal­ny sen, w któ­rym dzie­ją się różne dziw­ne rze­czy. Je­dy­nie prze­szka­dza­ło mi wspo­mi­na­nie ob­ra­zu, nie wiem czy za­bieg ce­lo­wy, ale jakoś… no nie wiem.

Nie pa­mię­ta­łam,

Enter

Mo­men­ta­mi na­gro­ma­dze­nie ab­sur­du przy­tła­cza aż za bar­dzo, ale po­mysł na sko­ru­pę żół­wia do ku­pie­nia w mar­ke­cie, żeby mieć kap­cie – dobre. XD

No więc wla­złam do te­le­wi­zo­ra i cze­kam.

Po­my­sło­we. :D

– Dalej była dal­sza sala. (…)bo zmie­nia rysy jak się wku­rzy.

Ten aka­pit po­trze­bu­je od­de­chu. ;p

Ko­niec tro­chę za szyb­ki, nie wiem, czy miało to sens, ale w tym kon­kur­sie nie o sens cho­dzi. Myślę, że nad­miar róż­nych dziw­nych sy­tu­acji na­mno­żo­nych bli­sko sie­bie zbyt mnie przy­tła­czał, żebym tę sza­lo­ną przy­go­dę mogła prze­czy­tać z na­le­ży­tą przy­jem­no­ścią, co nie zna­czy, że nie uśmiech­nę­łam się w kilku miej­scach. ;)

Po­zdra­wiam,

Anan­ke

Sza­lo­ny tekst, ab­surd gło­śny i wy­raź­ny. Senna lo­gi­ka też. Cie­ka­wam, czy bo­ha­ter­ka wcho­dzi­ła do te­le­wi­zo­ra z ki­ne­sko­pem, czy też do ta­kie­go pła­skie­go…

Czy­ta­ło się przy­jem­nie – jest jakaś oś fa­bu­lar­na. Acz do gra­ni­cy ab­sur­dal­ne­go bólu dużo Ci nie bra­ku­je.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Choć od po­cząt­ku wia­do­mo, że cała rzecz jest wy­wia­dem z żoną Ty­mo­te­usza S., to oka­zu­je się, że dzien­ni­karz ma nie­wie­le do po­wie­dze­nia, a re­la­cja pani S. prze­ra­dza się w sło­wo­tok opi­su­ją­cy masę wiel­ce ab­sur­dal­nych i nie­wia­ry­god­nych zda­rzeń, tu­dzież trud­nych do po­ję­cia sy­tu­acji, że o oso­bli­wych per­so­nach nie wspo­mnę. Bar­dzo przy­pa­dło mi do gustu, że bo­ha­ter­ka, jak sło­wo­tocz­no­ści przy­sta­ło, używa ję­zy­ka po­tocz­ne­go, do­brze od­da­ją­ce­go jej stan za­afe­ro­wa­nia sy­tu­acją, w ja­kiej się zna­la­zła.

Za­rów­no obraz jak i hasło zna­la­zły w opo­wia­da­niu wła­ści­we sobie miej­sce.

Nie prze­pa­dam za opo­wia­da­nia­mi trak­tu­ją­cy­mi o snach, ale ta hi­sto­ria zdała mi się lek­ko­straw­na, miej­sca­mi sto­sow­nie za­baw­na i ge­ne­ral­nie sza­le­nie ab­sur­dal­na. ;)

…tez za­czę­łam się wga­piać. → Li­te­rów­ka.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

A, praw­da, za­po­mnia­łam wspo­mnieć o sło­wo­to­ku. Pod ko­niec za­czął mnie mę­czyć. Ro­zu­miem, że bu­do­wa­nie po­sta­ci, że pa­su­je do kon­cep­cji, ale od­czu­łam prze­syt.

Bab­ska lo­gi­ka rzą­dzi!

Anake: Dzię­ki za ko­men­tarz. Obraz w mojej opi­nii za­słu­gi­wał na wię­cej, niż tylko wzmian­kę więc zro­biam z niego oś wy­da­rzeń. I tu obie mamy tę samą opi­nię: jest świet­ny. Enter do­da­ny. :-)

Fin­kla: Miło, że wpa­dłaś i że przy­jem­nie ci się czy­ta­ło. Co do sło­wo­to­ku, to wspo­mnia­łam o tym już w jed­nym z wcze­śniej­szych ko­men­ta­rzy. Od­sy­łam wyżej. :-) 

re­gu­la­to­rzy: Li­te­rów­kę po­pra­wiam na­tych­miast i cie­szę się bar­dzo, że się spodo­ba­ło, choć, jak za­zna­czasz, nie jest to twój ulu­bio­ny typ opo­wia­dań. 

Nova, nie­zmier­nie mi miło, że ko­men­ta­rzyk Cię ucie­szył. ;)

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Nova – tak, obraz jest nie­sa­mo­wi­ty. :)

Bar­dzo do­brze wy­pa­da lo­gi­ka snu ale chyba tro­chę bra­ku­je lep­sze­go na­pro­wa­dze­nia gdzie to wszyst­ko zmie­rza i dla­cze­go gdzie­kol­wiek zmie­rza :). Z po­cząt­ku ku­pi­łem tą for­mu­łę sza­lo­ne­go sło­wo­to­ku ale nie­ste­ty z cza­sem było coraz mniej sa­tys­fak­cjo­nu­ją­ce. W sen­sie nadal w po­rząd­ku ale jed­nak za­bra­kło cze­goś co by to moc­niej skle­iło tekst w ca­łość.

Fajny motyw z kap­cia­mi i w ogóle do­brze od­da­na senna lo­gicz­ność gdzie nie­praw­do­po­dob­ne które wła­śnie się zmie­ni­ło przy­ję­te jest jako coś nor­mal­ne­go w ko­lej­nej se­kun­dzie.

Czyli było nie­źle choć tro­chę mi za­bra­kło do bycia usa­tys­fak­cjo­no­wa­nym.

Kilka dro­bia­zgów do po­pra­wy/roz­wa­że­nia:

– Za­czę­ło się od tego, że za­dzwo­nił do mnie mąż, że jest w mu­zeum. Oglą­da jakiś

– Za­czę­ło się od tego, że za­dzwo­nił do mnie mąż, mó­wiąc że jest w mu­zeum. Oglą­dał jakiś

imie­niu męża po­ja­wił się naj­lep­szy obraz Sa­lva­do­ra Dalí, jakim jest „Trwa­łość pa­mię­ci”. Nie­ste­ty, nie po­mo­gło mi to w skon­tak­to­wa­niu się z mężem.

Po­wtó­rze­nie męża mężem

twarz. Twarz za­czę­ła puch­nąć, po­więk­szać się i zmie­nia­ła rysy tak szyb­ko, że pod­da­łam się z iden­ty­fi­ka­cją. Trud­no jest zi­den­ty­fi­ko­wać

Po­wtó­rze­nia twarz i iden­ty­fi­ka­cją zi­den­ty­fi­ko­wać

– Bierz-ten-ob­raz! Bierz-ten-ob­raz! Aż w końcu pod­da­łam

Tu by się przy­da­ło wrzu­cić zna­czek "– " albo za­cząć od nowej li­nij­ki.

Po­zdra­wiam i po­wo­dze­nia w kon­kur­sie!

Edwar­dzie, po­zwo­li­ła­bym bo­ha­ter­ce na po­wtó­rze­nia i wy­ra­że­nia nie za­wsze po­praw­ne – wszak ona „sło­wo­to­czy”, a to ra­czej nie pod­le­ga kon­tro­li.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Hej Reg!

No tak oczy­wi­ście ma to sens. Nie­mniej te aku­rat wspo­mnia­ne po­wtó­rze­nie mnie wy­jąt­ko­wo za­ku­ły (EDIT: za­kłu­ły oczy­wi­ście :)) pod­czas czy­ta­nia więc po­zwo­li­łem sobie o nich wspo­mnieć. :)

Po­zdra­wiam!

Bar­dzo Cię ro­zu­miem, Edwar­dzie, zda­rza się bo­wiem, że naj­pierw widzę po­wtó­rze­nie lub inną uster­kę, a po chwi­li do­strze­gam, że są one cał­kiem uza­sad­nio­ne.

Po­zwo­lę sobie jesz­cze wy­ra­zić przy­pusz­cze­nie, że rze­czo­ne po­wtó­rze­nia pew­nie za­kłu­ły Cię, nie za­ku­ły, bo chyba zakuć nie mogły. ;)

Ser­decz­no­ści.

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Oczy­wi­ście masz rację Reg. Po­zwo­li­łem sobie na­nieść po­praw­kę w ko­men­ta­rzu :). Dzię­ku­ję!

Bar­dzo pro­szę, Edwar­dzie. ;)

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Edward Pi­tow­ski: Spra­wa sie wy­ja­śni­ła więc nie trze­ba już nic tłum­czyć. :-)

Re­gu­la­to­rzy: Dzię­ki za ko­men­tarz.

Anake: czy­ta­łaś może inne opko z tym samym ob­ra­zem w tle?

Nova, tak, czy­ta­łam. ;)

Bar­dzo pro­szę, Nova. :)

Gdyby ci, któ­rzy źle o mnie myślą, wie­dzie­li co ja o nich myślę, my­śle­li­by o mnie jesz­cze go­rzej.

Bar­dzo do­brze tu wkle­iłaś lo­gi­kę snu. Wiele razy mia­łam sen, w któ­rym chcia­łam gdzieś za­dzwo­nić, ale te­le­fon był jakiś dziw­ny i nie chciał współ­pra­co­wać. Wiele razy mia­łam też sen o tym, że cze­goś usil­nie szu­ka­łam albo spie­szy­łam się gdzieś i nie mo­głam tam do­trzeć. Czy­ta­jąc to opo­wia­da­nie, kiedy bo­ha­ter­ka usil­nie szu­ka­ła męża, mia­łam wra­że­nie ta­kiej nie­cier­pli­wo­ści ze snu i tylko cze­ka­łam, aż wresz­cie go od­naj­dzie, bo prze­cież po­trze­bo­wał po­mo­cy! Ogó­łem nie­złe opko, do­bi­jam do bi­blio­te­ki.

Ab­surd goni ab­surd, choć sam ra­tu­nek Sarny jakoś spe­cjal­nie ne za­po­wia­dał aż ta­kie­go na­tło­ku mo­ty­wów spod sali w psy­chia­try­ku ;) Hi­sto­ria jest za­baw­na, lo­gi­ka snu i biz­za­rycz­nosć po­zwo­li­ła na nie­złe fi­koł­ki fa­bu­lar­ne. Po­do­ba­ło mi się :) 

Po­zdra­wiam ser­decz­nie 

Q 

Known some call is air am

Widzę tutaj i plusy, i mi­nu­sy. Na plus na pewno wpi­su­jesz się w kon­wen­cję, na kilka tek­stów, które czy­ta­łam jest chyba naj­moc­niej lo­gicz­no-sen­ny. Kilka razy też uśmiech­nę­ło, bo wpla­ta­łaś nie­na­chal­ny i lek­ko­straw­ny humor.

Na minus są dłu­ży­zny, bo opo­wieść zdo­mi­no­wa­ła ca­łość, oso­bi­ście chęt­nie bym prze­czy­ta­ła częst­sze kon­try dzien­ni­ka­rza. Ogól­nie w pew­nym mo­men­cie ca­łość za­czę­ła mi się dłu­żyć, ale to może być aku­rat naj­mniej istot­ne, bo czy­ta­łam to wie­czo­rem z mniej śwież­szym umy­słem :P 

So­na­ta: 

Cie­szę się, że nie ja jedna nie po­tra­fię w moich snach uru­cho­mić ko­mór­ki. Tutaj przy­zna­ję się do pla­gia­tu. Ze­rżnę­łam motyw z moich wła­sn­hych, pry­wat­nych snów. 

Outta Sewer:

Bar­dzo się cie­szę, że tra­fi­łam w gust. Jak wia­do­mo gust czy­tel­ni­ków na pstrym koniu jeź­dzi. 

Old Guard:

Nie do­pusz­cze­nie dzien­ni­ka­rza do glosu było za­bie­giem ce­lo­wym, pod­kre­śla­ją­cym ab­surd roz­mo­wy. Faj­nie, że dłu­ży­zny nine za­trzy­ma­ły cię i do­brnę­łaś szczę­śli­wie do końca. 

Przy­jem­nie się czy­ta­ło :)

Przy­no­szę ra­dość :)

Anet: Dzię­ki że wpa­dłaś i prze­czy­ta­łaś. A jak dodać do tego, że się spodo­ba­ło, to już mam miły wie­czór. 

Po kilku tek­stach z “Obłęd­ni” nie dałem rady czy­tać na­stęp­nych. Dzi­siaj wpa­dłem na Twój, Au­tor­ko, i spodo­bał mi się. Co wię­cej, uśmiech­nął, może wła­śnie dzię­ki sło­wo­to­ko­wi bo­ha­ter­ki. Do­brze, że jest w Bi­blio­te­ce.

Taki był cel tego opka. Wy­wo­łać uśmiech na twa­rzy ssa­ków: ludzi, mi­siów itp.