Samotna Róża

Tworzysz plastyczny opis, niestety tekst jest zbyt krótki, by dowiedzieć się czegokolwiek o świecie i postaciach. To raczej krótki wstęp do czegoś dłuższego. Widzę, że jesteś nowym użytkownikiem – w dobrym guście jest odczekać kilka dni między publikacjami. Przynajmniej mi tak mówili bardziej doświadczeni użytkownicy. Powodzenia w pisaniu. Pozdrawiam.

Stały również świeczniki ale tylko złote świeczki po mojej stronie stołu były zapalone.

Przecinek przed “ale”.

 

Stół z zastawą był stał pośrodku lasu.

Niepotrzebne “był”.

 

po prawej od miejsca w którym siedziałem było małe jeziorko z wyspą

“W którym siedziałem” należy wyróżnić przecinkami.

 

Po prostu słyszało się ją w uszach jakby sam las ją grał.

Przecinek przed “jakby”.

 

Czekałem na kogoś ze świadomością że nikt nie przyjdzie.

Przecinek przed “że”.

 

Obym tylko się tej osoby nie wystraszył… obym jej tylko nie przegonił, nie wystraszył.

2x “wystraszył” → powtórzenie.

 

Podłużne włosy

Włosy zawsze są podłużne. Przecież nie poprzeczne.

 

– Nie ma mowy aby ktoś tutaj wszedł. Jak tylko mnie zobaczy, ucieknie – Powiedziałem głownie do siebie Spójrz na mnie, na to miejsce.

“Powiedziałem” małą literą. Brakuje kropki i myślnika po “siebie”.

 

Spacerowałem leśną wydeptaną przeze mnie ścieżką.

Daj przecinek po “leśną” albo lepiej, przenieś “leśną” przed “ścieżką”.

 

Niebieska mgła dalej wisiała na wysokości kolan a las dalej otaczał mrok

Brakuje przecinka przed “a”.

 

W lesie było cicho i oprócz mnie i czarnej kotki, która opiekowała się tym miejscem nie było nikogo.

Brakuje przecinka po “miejscem”.

 

Delikatny wiatr i chłodne powietrze lekko dmuchało w moją twarz, sprawiało to że odczuwam przyjemny chłód na moim pysku.

“Odczuwam” → dlaczego nagle czas teraźniejszy?

 

Jeśli wpuszczę tu niewłaściwego człowieka to zniszczy ten las i jego piękno…

Przecinek przed “to”.

 

Wziąłem głęboki oddech i usiadłem opierając się plecami o to drzewo.

Przecinek przed “opierając”.

 

Ile minęło od kiedy brama została ostatni raz otwarta?

Przecinek przed “od kiedy”.

 

Nie wiem co czeka na zewnątrz…

Przecinek po “nie wiem”.

 

Nie wiem nawet jak ani kiedy tu trafiłem.

Przecinek po “nawet”.

 

Tak długo jak tu będę nic mi się nie stanie.

Przecinki przed i po “jak tu będę”.

 

Skoro rozmawiam sam ze sobą to może już popadłem w obłęd?

Przecinek przed “to”.

 

Jestem pewny, że kiedy siadałem to było tu ani jednego kwiatka.

Brak przecinka po “siadałem” i “nie” po “to”.

 

Oświetlały delikatną mgłę nad nimi co dawało wręcz magiczny efekt.

Przecinek przed “co”.

 

To tyle, jeśli chodzi o technikalia. Treści niestety nie zrozumiałem, dotarło do mnie tylko tyle, że tekst traktuje o samotności. Niestety, w moim odczuciu słabo sprawdza się jako samodzielne opowiadanie i sprawia wrażenie fragmentu wyrwanego z czegoś większego.

Rozdzióbią nas kruki, wrony i ptaki ciernistych krzewów.

Nie bardzo wiem, Aleksandrze, co miałeś nadzieję opowiedzieć i doszłam do wniosku, że to chyba taka mała wprawka, traktująca o samotności smutnego smoka.

Wykonanie pozostawia bardzo wiele do życzenia, ale przypuszczam, że łapanka na nic Ci się nie przyda, skoro do dziś nie poprawiłeś usterek, które wskazał Bolly.

A może zainteresuje Cię ten wątek: http://www.fantastyka.pl/loza/17

 

– Dalej cze­kasz? – Ode­zwał się mały czar­ny kot, który leżał kilka me­trów obok mo­je­go krze­sła. → Didaskalia małą literą: – Dalej cze­kasz? – ode­zwał się mały czar­ny kot, który leżał kilka me­trów obok mo­je­go krze­sła.

Tu znajdziesz wskazówki jak zapisywać dialogi.

 

Po dru­giej były zga­szo­ne, nie miały dla kogo świe­cić. Stół z za­sta­wą był stał po­środ­ku lasu. Lekka nie­bie­ska­wa mgła wi­sia­ła na wy­so­ko­ści kolan, był późny wie­czór i tylko księ­życ oświe­tlał las. Wokół stołu rosły wszę­dzie czer­wo­ne róże, po pra­wej od miej­sca w któ­rym sie­dzia­łem było małe… → Lekka byłoza.

 

W tle przy­gry­wa na pia­ni­nie de­li­kat­na po­wol­na mu­zy­ka… → Muzyka nie umie grać ani na pianinie, ani na żadnym innym instrumencie.

 

…że ktoś z ze­wnątrz otwo­rzy tą bramę… → …że ktoś z ze­wnątrz otwo­rzy tę bramę…

 

Wsta­łem od stołu i pod­sze­dłem po­wol­nym kro­kiem do tafli wody je­zio­ra. → A może zwyczajnie; Wsta­łem od stołu i wolno pod­sze­dłem do je­zio­ra.

 

Przy­kuc­ną­łem i przyj­rza­łem się swo­je­mu od­bi­ciu. Po­dłuż­ne włosy le­ża­ły na tyle głowy… → W jaki sposób dojrzał w odbiciu włosy na tyle głowy??? Czy poza podłużnymi miał także włosy poprzeczne lub skośne???

 

Z tyłu głowy wy­ra­sta­ły dwa małe rogi które wy­gi­na­ły się tyłem od głowy. → Na czym polega wygięcie się rogów tyłem do głowy???

 

Ciem­ne słupy drzew pięły się wy­so­ko… → Drzewa to nie słupy, drzewa mają pnie.

 

…las dalej ota­czał mrok… → Czy las otaczał mrok, czy mrok otaczał las?

 

…od­czu­wam przy­jem­ny chłód na moim pysku. → Czy zaimek jest konieczny? Czy odczuwałby chłód  na cudzym pysku?

 

…po dru­giej stro­nie też by się pa­li­ły świecz­ki…. → Zbędna kropka po wielokropku – po wielokropku nie stawia się kropki.

 

Tak długo tu spę­dzi­łem czasu, że boję się wyjść. → Nie bardzo wiem, co to znaczy spędzić gdzieś długo czasu.

A może miało być: Spę­dzi­łem tu tyle czasu, że boję się wyjść. Lub: Jestem tu już tak długo, że boję się wyjść.

 

Je­stem pewny, że kiedy sia­da­łem to było tu ani jed­ne­go kwiat­ka. → Pewnie miało być: Je­stem pewny, że kiedy sia­da­łem, nie było tu ani jed­ne­go kwiat­ka. → Nieprawda. Na początku tekstu powiedział: Wokół stołu rosły wszędzie czerwone róże…

 

…płat­ki tych róż de­li­kat­nie tliły się na czer­wo­no. Oświe­tla­ły de­li­kat­ną mgłę… → Czy to celowe powtórzenie?

 

…jedną sa­mot­ną białą róże… → Literówka.

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Jako wprawka ciekawe, ale wymaga wprowadzenia poprawek i powinno być wstępem do większej historii, nie samo. :)