- Opowiadanie: bezradnyjr93 - Kraina snów: Dzieci Rumaka

Kraina snów: Dzieci Rumaka

Autorze! To opowiadanie ma status archiwalnego tekstu ze starej strony. Aby przywrócić go do głównego spisu, wystarczy dokonać edycji. Do tego czasu możliwość komentowania będzie wyłączona.

Oceny

Kraina snów: Dzieci Rumaka

 

Poniżej zamieszczam link do 9 pierwszych rozdziałów mojego autorstwa. Wybaczcie, że nie przepisuję całego tekstu, ale trochę by to zajęło, a czas mnie goni. Przy okazji dodaję niezamieszczony tam prolog ;)

 

Prolog

 

Dawniej… Dawniej świat wyglądał inaczej. Nie było łez, nie było strachu. Nikt nie potrafił opisać tcyh odczuć, gdyż były one wszystkim. Czy potrafisz powiedzieć, drogi czytelniku, jak wygląda coś? Czemu więc myślisz, że wiesz wszystko na temat niczego? Dawniej po świecie chodziły koszmary, które możesz sobie tylko wyobrazić. Ba, może Ci się tylko wydawać, że możesz sobie wyobrazić tak je, jak i uczucia, a także emocje ze sobą niosące. Nikt tej wiedzy nigdy nie pozna, bo wraz z ich egzystencją łączył się absolutny niebyt tych drugich. Każdy z koszmarów narodził się wśród 9 ognisk, stworzony przez bogów, by w ich imieniu walczył o Ziemię, Niebo i Welę. Stamtąd ruszyły one, by powijać własne potomstwo. Jednak, pewnego dnia, Widzący świat pogodził innych bogow, zsyłając na Ziemię bóstwa, by te zwyciężyły ich pierworodne, dając znak, że czas ich się skończył. Wiedział bowiem, że noc, ani dzień, nie należą już do nich. To one stworzyły człowieka, dając mu pieczę nad światem, ich światem. Powiedziały mu, że koszmary już nigdy nie powrócą, gdyż nie zjawią się przyciągane płaczem swoich dzieci, które niegdyś na własność posiady Ziemię. Człowiek ten nauczył się hodować zwierzęta, uprawiać ziemię, kochać. To on zjednoczył wszystkich ludzi, ofiarując im tajemnicę dobrobytu tworząc państwo Kena`i. Nazywali go Badawja Wielmożny. Przed śmiercią podzielił on kraj sój między synów, by każdy z nich także mógł przyczynić się szczęściu. W każdym z herbów książęcych zaś usadowił ryciny wspominające bóstwa: Żmija, który rozprawił się z Plującym ogniem, Gryfa, który zwalczył Chimerę, Feniksa, który pokonał Mantikorę, Lwa, który pokonał Minotaura, Hipogryfa, który przegonił Hydrę, Tytana, wypędzającego Cyklopa. One symbolizowały każde z księstw Kena`i, zwanej też Krainą snów. Cóż, niektórzy do dziś uważają, że mieli okazję je widzieć. A wszystkiemu przyglądał się Widzący Świat. To czlowiek zrodził łzy i strach, ponieważ wiedział, co to uśmiech i bezpieczeństwo…

 

www.fantastyka.pl/forumfantastyki/viewtopic.php?f=16&t=4363&sid=5cefdc22e1da5eb495ff497f3c88b359

 

 

 

Zachęcam do czytania i czekam na Wasze opinie, krytyka także mile widziana. Pierwsz rozdziały mają co prawda charakter wprowadzający dopiero, ale to zawsze coś ;)

Koniec

Komentarze

Ekhm, a co byś powiedział na metodę "kopiuj – wklej"?

Mee!

Próbowałem, lecz za każdą próbą wyskakiwał komunikat, że na Mozilli nie można wycinać, kopiować, ani wklejać tekstu ;) Nie wiem, czy tylko ja tak mam ;P

Próbowałem, lecz za każdą próbą wyskakiwał komunikat, że na Mozilli nie można wycinać, kopiować, ani wklejać tekstu… A spróbuj tak: zaznacz tekst, następnie użyj kombinacji klawiszy CTRL+C i CTRL+V w miejscu, gdzie chcesz wkleić tekst.   A co do tekstu. Powiem tak, powyższy prolog niestety ani mnie nie wciągnął, ani nie zainteresował. To bardziej przypomina szkic konspektu dopiero co powstającej historii. Więc nazywanie tego fragmentu tekstu prologiem, jest nieco IMO na wyrost. Poza tym, masz w tym fragmencie sporo różnych błędów, a z uwagi, iż jest krótki, powinieneś je wyeliminować, zanim wstawiałeś tekst na portalu. Z reguły nie czytuję tu tekstów opatrzonych nazwami prolog, wstęp, rozdział, czy nawet księga lub tom, a głównie dlatego, iż większość początkujących autorów nie ma przygotowanego planu i konspektu, i w efekcie – nie kończą pisać takiej historii. Przestało mnie to już dziwić. Tak to już jest, że ludzie rozpoczynający swoją przygodę z pisaniem, zaczynają od rzeczy najtrudniejszej i do której trzeba mieć ogromne doświadczenie, czyli do pisania powieści. A biorąc pod uwagę, że to prolog i pierwsze! 9 rozdziałów, na to właśnie chyba się zapowiada. Natomiast od opowiadań – czyli krótkich form literackich, powinno się zaczynać pisanie, a potem przejść do powieści. Nawet niektóre pomysły nie nadają się na powieść, lecz na opowiadanie. Dlatego zacznij, Autorze, od napisania opowiadania z Twojego uniwersum. Wtedy zapewne zainteresujesz większe grono osób, a sam zdobędziesz doświadczenie w pisaniu.

"Wszyscy jesteśmy zwierzętami, które chcą przejść na drugą stronę ulicy, tylko coś, czego nie zauważyliśmy, rozjeżdża nas w połowie drogi." - Philip K. Dick

A więc postaram się ustosunkować do Twoich uwag, chwała Ci za nie, bo widać, że jest to przede wszystkim konstruktywna krytyka. Wiem, że prologowi czegoś brakuje, też nie jestem do konca z niego zadowolony, ale myślę, że obowiązkowo musi się znaleźć podobny fragment na początku, gdyż ma on ogromne znaczenie w odniesieniu do całej fabuły. Nie jest też tak, że rozdziały powstają ot tak sobie, zarys fabularny mam na chwilę ogólną bardzo złożony, z tworzeniem rozdziałów nie lecę więc "na żywioł". Co do opowiadania, to może być bardzo ciekawy pomysł, aczkolwiek na chwilę obecną bardzo zajmuje mnie tworzenie rozbudowanej i spójnej fabuły, aczkolwiek pomyślę nad tym ;)

Przebijam się! Mam pytanie o ten fragment:   Dawniej po świecie chodziły koszmary, które możesz sobie tylko wyobrazić. Ba, może Ci się tylko wydawać, że możesz sobie wyobrazić tak je, jak i uczucia, a także emocje ze sobą niosące. Nikt tej wiedzy nigdy nie pozna, bo wraz z ich egzystencją łączył się absolutny niebyt tych drugich.

Czy 'te drugie' to uczucia i emocje razem? Czyli nie istniały (były w absolutnym niebycie)? A wcześniej zostało napisane, że odczucia (czy dobrze je kojarzę z emocjami, uczuciami?) były wszystkim! Taka dialektyka, czy ja źle kojarzę już na początku?

Maniacka perseweracja ambiwalencji niekongruentnych epifenomenów

Tak, chodzi o emocje i odczucia. Chodzi o to, że ludziom może się wydawać, że mogą sobie wyobrazić uczucia i emocje towarzyszące chodzeniu po świecie sprzed ich powstania. Strach, czy inne pobudki targajace ludzkim ciałem i umysłem byłyby tak wielkie, że przeciętny człowiek nie jest w stanie ich pojąć, a co dopiero sobie wyobrazić. Jeśli chodzi o fragment odnośnie niebytu, już wyjaśniam: Były one wszystkim, więc zarazem tak, jakby nie istniały. Popatrz, taki przykład mi teraz do głowy przyszedł: Jeśli absolutnie wszyscy są innowiercami, tak na prawdę nikt nim nie jest. Żeby istniało, nazwijmy to, pogaństwo, musi być inna, "prawdziwa" wiara. Żeby istniał więc strach, musi pojawić się poczucie bezpieczeństwa, którego wtedy wgl nie było, a początek dało mu dopiero stworzenie człowieka ;) Nie można więc definiować strachu, skoro nie można go z niczym porównać, ani postawić w opozycji do niego. Dlatego wcześniej ma miejsce fragment: "Czy potrafisz powiedzieć, drogi czytelniku, jak wygląda coś? Czemu więc myślisz, że wiesz wszystko na temat niczego?" Mam nadzieję, że wyjaśniłem, choć jak już podkreślałem, wiem, że wstęp wymaga porządnego szlifu, aczkolwiek mimo wielu usilnych prób nie udało mi się do tej pory rozwiązać w pełni tego problemu ;)

Jeżeli dziewięć rozdziałów, do których link nie działa, dodam na marginesie, napisanych jest równie klarownym stylem, to ja najzwyczajniej w świecie dziękuję, rezygnuję, nie ryzykuję.   Nikt nie potrafił opisać tcyh odczuć, gdyż były one wszystkim.  ---> to znaczy?   Czy potrafisz powiedzieć, drogi czytelniku, jak wygląda coś?  ---> jeśli potrafię "coś" sobie wyobrazić, to i opisać potrafię.Tym bardziej, jeśli owo "coś" znam. Czemu więc myślisz, że wiesz wszystko na temat niczego?   ---> wiedzieć wszystko na temat niczego to przywilej tak zwanych ekspertów i specjalistów  :-)    Sztuczne – zamierzone zresztą także – komplikowanie wypowiedzi, stawianie pytań retorycznych i pozbawionych sensownej odpowiedzi bynajmniej nie podnosi rangi ani poziomu tekstu.

Reszta tekstu nie jest napisana tak "klarownym" stylem, na szczęście, bo jak podkreślłem już kilka razy, wstęp nie jest udany. Jeśli zaś chcesz rozwiązania odnośnie tego, co chciałem zawrzeć, pisząc wyróżnione przez Ciebie fragmenty, zapraszam do komentarza wyżej ;) A na koniec proszę mi podać definicję słowa "coś" :P

Autorze, odnoszę wrażenie, iż Bojaźń i drżenie to przy Twoim tekście dziecięca igraszka. Póki co, to czuję się jak lekarz w poniższej rozmowie:   Przychodzi baba z dzieckiem do lekarza. – Czy dziecko przechodzilo odrę? – pyta lekarz. – Ta gdzie tam, panie, my zza Buga…

Maniacka perseweracja ambiwalencji niekongruentnych epifenomenów

Yhymmm, rozumiem, w sumie mogłem spodziewać się jakże słusznej krytyki, wstawiając wstęp, do którego sam nie byłem przekonany, a który wieloma fragmentami zajeżdżał makaronizmem ;D A kawał stary, ale jary :P

Proszę bardzo. Słownik języka polskiego PWN pod redakcją naukową M. Szymczaka, nieznacznie skrócone wydanie "komputerowe".    coś D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm

zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia.

Coś mu jest.

Coś tam majstrował.

Znaleźć coś ciekawego.

Coś by trzeba zrobić.

Bać się czegoś.

Przyglądać się czemuś.

Zapłacił sto złotych z czymś.

 Coś niecoś mała ilość, liczba czegoś; trochę, cokolwiek, nieco

 Coś w rodzaju, coś na kształt czegoś rzecz bliżej nieokreślona, ale przypominająca inną rzecz

 Coś podobnego; coś takiego; także coś! wykrzyknienia wyrażające zdumienie i oburzenie z jakiegoś powodu

 Coś w tym jest, coś w tym musi być; mam w tym coś istnieje w tym jakaś przyczyna, jakiś ukryty powód, cel

 Coś znaczyć, coś reprezentować, przedstawiać przedstawiać pewną wartość, być kimś znacznym, cenionym

 Być czymś; dojść do czegoś zdobyć pozycję w świecie, majątek, sławę, wysokie stanowisko; wybić się; osiągnąć zamierzony cel

 Mieć coś do kogoś lub przeciw komuś mieć pretensję, żywić urazę, niechęć do kogoś

 Mieć w sobie coś być interesującym, pociągającym; mieć swoisty wdzięk, urodę

 Mieć coś z kogoś, czegoś odznaczać się cechą właściwą komuś, czemuś; przypominać kogoś, coś

 Mieć coś na sercu, na wątrobie; coś leży komuś na sercu martwić się, trapić się czymś; ktoś trapi się czymś, jest stale zaprzątnięty jakąś przykrą myślą

coś ndm

partykuła oznaczająca niezupełną dokładność, przybliżenie, niepewność, niedokładne zdawanie sobie sprawy z czegoś; chyba, trochę, prawie, jakoś, zdaje się, jak gdyby

Coś małe to mieszkanie.

Coś mnie ząb boli.

Coś długo go nie widać.

Coś źle z jej sercem.

czegoś pot. z jakiegoś nieokreślonego, nieznanego powodu; w jakimś celu

Czegoś mi smutno.

Czegoś się tu kręcą między nami.    Tak pojemne, że może oznaczać niemal wszystko, gdy zręcznie użyte, i dlatego rozmyte, mętne, gdy nie odnosi się do niczego konkretnego.    Po raz któryś powtarzasz, że wstęp niedopracowany i że o tym wiesz. Zapytam wprost: po co wstawiasz coś, co do czego sam masz wątpliwości, więcej niż wątpliwości, bo jasno stwierdzasz brak "szlifu"? Żeby zebrać wyłącznie krytyczne opinie? Takie pisuję z niechęcią, dodam dla jasności…

PS. Google, po poleceniu z menu kontekstowego "szukaj przez Google", kieruje do tego tutaj wstępu…

Czyli, jeśli dziecko zada Ci pytanie: "Co to jest coś?", powiesz mu, że jest to zaimek nieokreślony zastępujący rzeczowik?:P Dobra, wiem, nagrabiłem sobie tym wstępem, definitywnie powinienem był go zmienić i poprawić, zamiast wrzucać tutaj. Ma bene! :)

Okrężnymi drogami odnalazłem Twój tekst na starym forum. Odpisałeś Lady Black, że będziesz jeszcze poprawiał, nawet tysiąc razy. Bez przesady – wystarczy raz, a dobrze, dokładnie… Szybkie "skanowanie" nie pozostawia wątpliwości: jest co poprawiać.

Wiem, ale jak też napisałem tam, jestem po prostu zbyt niecierpliwy, by czekać z całkowitym poprawieniem wstępnego tekstu przed możliwością przekonania się, jakie odczucia mają względem niego inni ;)

Szybkie skanowanie całego tekstu, tego niepoprawionego, czy tylko prologu?

Tekstu. Skoro go odnalazłem, skoro znam Twój komentarz z tamtego forum, skoro piszę o "skanowaniu"… Nie ma sensu "skanowanie" circa czterdziestu linijek tekstu; nieprawdaż?    Przypomnę Tobie, w charakterze odpowiedzi na słowa o niecierpliwości, że pospiech jest wskazany w trzech przypadkach: przy łapaniu pcheł, biegunce, na co sama jej nazwa wskazuje, oraz podczas ucieczki przed człowiekiem z dużym nożem. Nagromadzenie drobnych i poważniejszych błędów z reguły silnie obniża ocenę tekstu, oczywiście w oczach bardziej wymagających czytelników.   Na zakończenie tej praktycznie nie prowadzącej do niczego wymiany zdań napiszę krótko, szczerze i, wbrew pozorom, życzliwie: obłóż się słownikami i dobrze napisaną literaturą klasyczną; w pierwszych sprawdzaj najmniejszą wątpliwość co do interpunkcji, co do jakiegoś słowa, co do składni, konstrukcji zdania, a z drugiej czerp dobre wzory. To na początku bywa trudne i żmudne, ale bardzo pomaga. Bardzo.   Powodzenia i do zobaczenia pod tekstem. który zbierze same pozytywne opinie.

Dodam, mając na uwadze tekst, do którego odsyłasz linkiem, iż przed Tobą sporo pracy z posługiwaniem się słowem, logiką przekazu. Oczywiście także praca nad budową zdań, interpunkcją, lecz przede wszystkim sposobem komunikowania myśli w sposób zrozumiały, lecz także literacki. Już pierwsze zdania 'rozdziału I' nie pozostawiają zludzeń:   Konie stępa poruszały się polną dróżką. Z wszystkich stron otaczał ich niekończący się ocean lnu, maków i jeżyny.

– daleko jeszcze, Hajtarze?

– toć to za winklem panie, z 10 minut przez ten gaik i na miejscu jesteśmy. I już nawet tutaj: Dysonans, gdyż pasuje bardziej otaczał je, a nie ich (gdyby było: Niespiesznie zbliżali się do celu. Konie stępa…, itd., to wtedy 'ich' jest bardziej na miejscu, a tutaj nieco kłuje w oczęta) przed grupą spółgłoskową, z uwagi na ułatwienie wymowy, piszemy 'ze': ze wszystkich stron, a tak poza tym, skoro 'otaczał', to 'ze wszystkich stron' jest nadmiarowe otaczał […] ocean lnu, maków i jeżyny (???) – coś nie gra z jeżynami, raczej ocean jeżyn, jeżeli już!   Dialogi z małej litery? Winkiel na łące z gaikiem, bez zabudowań? To jakiś inny winkiel.   Następująca 'staropolszczyzna' jest, delikatnie mówiąc, niezbyt udana. Dalsze wywody – niestety także.   Uwagi do Ciebie są, w gruncie rzeczy, podobne do tych, skierowanych do Shizuku, która zamieściła poniżej swój tekst "Potteromania"!  

Maniacka perseweracja ambiwalencji niekongruentnych epifenomenów

Jjerzy, słuszne uwagi, już zaraz poprawiam, z interpunkcją mam taki problem, że używam jej przede wszystkim za dużo. Z drugiej strony odsyłam jednak do tekstu poniżej pierwszego posta, ten, który przeczytałeś, to tylko pierwotna wersja, następny jest (w miarę) poprawiony ;D

W pierwszej chwili myślałam, że ktoś postanowił powalić grafomanię na kolana. Brak dopiska zauważyłam dopiero potem. :/ Przykro mi, ale nawet nie wiem, od czego zacząć krytykę, bo nie łapię, o co w tym tekście chodzi. Aha, i jest literówka. Tych, a nie tcyh.

And the world began when I was born/ And the world is mine to win.

Interpunkcja swoją drogą. Jej Najupierdliwszość Interpunkcja daje się we znaki każdemu. Będę czytał w miarę wolniejszego czasu. Swoją drogą – zapału to Ty masz pod dostatkiem. Pozazdrościć! :)

Maniacka perseweracja ambiwalencji niekongruentnych epifenomenów

Carewna, wiem, niepotrzebnie wrzucałem ten beznadziejny prolog, którym tylko zniechęciłem do czytania właściwego tekstu, ale w koncu dziś doznałem olśnienia odnośnie tego, w jaki sposób go przekształcić. jjerzy, to naprawdę bardzo drobna częśc tego, co mam w głowie i na dysku. Reszta w fazie krystalizacji ;)

Nowa Fantastyka