“(...) A kiedy już przyj­dzie igrać z ogniem, wysuń ostrze swe na skra­ju dłoni, aż  brzy­twa za­lśni tar­czą słoń­ca, zsy­ła­jąc boską siłę ku mrocz­nej po­żo­dze. Po­żo­ga zaś za­drwi z mie­cza do­by­te­go, i rzuci w chwa­le swej za­śle­pio­nej, by jeno runąć w ot­chłań za­po­mnie­nia, by łba swego nie unieść zza głę­bin ciem­no­ści.”

ko­men­ta­rze: 0, w dzia­le opo­wia­dań: 0, opo­wia­da­nia: 0