Hej, nie macie takiego wrażenia, że Dukaj się wypala? Moim zdaniem świetnie było to widać w “Starości Aksolotla”. Miał tam pełno ciekawych motywów, które nie zostały do końca rozpisane i wykrozystane, przez co książka sprawaia jak dla mnie wrażenie nie do końca napisanej. I jest jeszcze problem z językiem, który Dukajowi… jak dla mnie spada (ale mogę mieć zakrzywiony obraz przez pewne względy). Tak czy siak, autor “Lodu” ma jak dla mnie takie skoki – raz pisze świetnie, raz popada w totalny banał (ale i to może być moje wypaczenie, bo patrze tylko na przekazywane treści i możliwość refleksji nad dziełem).

Nie ma jednak wątpliwości, że do kanonu wjedzie – jako jedyny pisarz, obok Lema, który ma jako takie preferencje do tego.