komentarze: 1, w dziale opowiadań: 1, opowiadania: 1

Jestem rozdarty. Bo nie wiem, czy na początku powinienem podziękować, czy może przeprosić. Na coś trzeba się jednak zdecydować.

Dość intensywnie dające się we znaki życie osobiste nie pozwoliło mi ostatnimi czasy zaglądać tu tak regularnie, jak bym chciał. Wszystkich, którzy przeczytali i pozostawili po sobie ślad, z całego serca przepraszam za brak odzewu z mojej strony.

Jednocześnie chciałbym też podziękować. Przyznaję się bez bicia, ze spuszczoną głową, że schrzaniłem kwestię oznaczeń. Ludzki błąd, ale też spore niedopatrzenie. Mea culpa, pozostaje mi powiedzieć i jak najszybciej usunąć wskazaną przez wielu z Was pomyłkę.

Przyznam jednak szczerze, że nie spodziewałem się aż tak pozytywnego odzewu. Tekst powstał pod wpływem chwili, zainspirowany zarówno grafiką, jak i sporą dawką emocji, które towarzyszyły mi tamtego pamiętnego wieczoru. Nie sądziłem, że wyjdzie z tego coś, co w jakimkolwiek stopniu będzie można uznać za dobre na tle konkurencji, co w ogóle przykuje czyjąś uwagę. Dlatego chciałbym skierować ten komentarz do każdego z Was.

Dziękuję za odzew. Dziękuję za wszelkie komentarze, za konstruktywną krytykę, za zarówno pozytywny, jak i negatywny odbiór mojego małego debiutu. Jednocześnie przepraszam, że na odpowiedź z mojej strony tak długo trzeba było czekać. Kolejny błąd, który w przyszłości trzeba będzie za wszelką cenę naprawić.