PIÓRKA ZA CZERWIEC - wyniki

Loża za czerwiec wyróżniła trzy teksty. Długaśne, jak by co, więc jest co czytać ;-) I IMO wszystkie co najmniej niezłe.

1.

RogerRedeye, "Tremo i obraz"

http://www.fantastyka.pl/4,56842471.html

Niewątpliwe plusy to klimat, wstawki historyczne, detale, pszczególne motywy (lustro stawiane w miejscach kaźni, brr; podobnie kopie obrazów lepsze niż pierwowzory). Cieszy, że pojawia się polska sceneria, bardzo fajnie pomyślana jest scena kolacji, przy której bohaterowie dowiadują się o asteroidzie. Od strony warsztatowej – to w sumie "profesjonalny" tekst (to znaczy na poziomie zdań pisany bez zgrzytów; choć wiadomo, zawsze można dążyć do tego, żeby fraza była ciekawsza, "bardziej literacka").

Co mnie nie do końca przekonuje, i poniekąd "kładzie" ten tekst – to konstrukcja. Opowiadanie jest IMO nazbyt porozciągane i przydałyby się cięcia, żeby podkręcić dynamikę (zwłaszcza w pierwszej częsci, aż do kolacji; jak dla mnie – nawet i z jedną trzecią można by wyciąć bez szkody dla calości). Sam motyw apokalipsy także jakby ograny. Ale jest co najmniej nieźle. Gratuluję.

2. krajemar, "Zapach jej czerwony"

http://www.fantastyka.pl/4,9412.html

Niby temat wyświechtany, ale bohater (bohaterowie) dość wiarygodni, fajna jest też slowianska sceneria i próba stylizacji, choć ta akurat IMO nie nie zawsze udana (ale podjęta, a to już coś ;-). Ładna scena prawie-że-erotyczna z nie-Chaberką, ciekawy motyw kata i ofiary w jednym (opiekuna doliny). Plus to zdanie (prawie jak z Sapkowskiego): "Ludzie ufali mu, bo silny był jak tur i zęby rwał tak udatnie, że z rzadka tylko ktoś umierał od tego" :-)

Nad czym można by popracować – to jednak nad tym, żeby stylizacja nie przeradzała się w manierę. I dążyć do oryginalności (z wilkołakami to jakby trudne ;-) – ale taką "złotą myśl", zdaję sobie sprawę, to można sprzedawać każdemu ;-)

3. Hanzo, "Witamy po reklamach! (Kids With Guns)"

http://www.fantastyka.pl/4,56842405.html

Technicznie, znów, tekst odrobiony jest nieźle, choć jak dla mnie świat w aż takim zwierciadle gorzkiej satyry wykrzywiony jest aż za bardzo. Ociec pijak, matka fanatyczka i zrzęda, szalony prorok łasy na kasę; wszystko to niby OK, ale człowiek cały czas ma wrażenie, jakby już to (parę razy) czytał gdzie indziej. Natomiast warsztatowo, językowo – trudno do czegoś się do tego przyczepić. (No, może do nadmiernego naturalizmu w opisach, ale rozumiem, ze opowiadanie z założenia miało budzić niesmak). Wątek syna-więźnia – mocny.

Przydałaby się jednak chyba silniejsza linia fabularna – teraz mam wrażenie, że to bardziej ciąg luźno poskładanych scen (ale czasem i taka konstrukcja ma swoje zalety, więc nie to, żebym się jakoś szczególnie czepiał ;-).

Mowiłem już, że mocny miesiąc…?

A teraz kończę, co by nie wprawiać w komplekcy DJa ;P. W sprawie nagród ksiązkowych – proszę się kontaktować własnie z nim.

--

Mam jeszcze jedno ogłoszenie parafialne – do końca lipca urlopuję i powinienem być off-line. Tak że, jak by co, proszę się uzbroić w cierpliwość, bo dopiero wtedy rozstrzygniemy konkursik na recenzję lipcowca. Co jednak nie znaczy, żeby z ich pisaniem czekać do ostatniej chwili… ;-)