Chór zapomnianych głosów

Okręt ba­daw­czy „Ac­ci­pi­ter” prze­mie­rza bez­kres ko­smicz­nej próż­ni, a jego za­ło­ga po­grą­żo­na jest w głę­bo­kiej krio­sta­zie. Nie­licz­ni świa­do­mi są dra­ma­tu, który roz­gry­wa się na po­kła­dzie.

Astro­che­mik Håkon Lind­berg budzi się przed­wcze­śnie z krio­ge­nicz­ne­go snu i widzi, jak ginie jeden z ostat­nich za­ło­gan­tów. Prócz niego, rzeź prze­trwał tylko na­wi­ga­tor, Dija Udin Al­has­san. Czy to on jest od­po­wie­dzial­ny za fia­sko misji? A może stoi za tym jakaś nie­wy­po­wie­dzia­na siła? Obca cy­wi­li­za­cja? Nie­okre­ślo­ny byt? Ludz­kość po­dró­żu­je mię­dzy gwiaz­da­mi, od­kry­wa mi­ria­dy świa­tów, ale nigdy nie na­po­tka­ła żad­nych oznak życia.

"Chór za­po­mnia­nych gło­sów" to SF z tem­pem wła­ści­wym po­wie­ściom sen­sa­cyj­nym, in­try­gą iście kry­mi­nal­ną i kli­ma­tem rodem z hor­ro­rów. Za­koń­cze­nie po­win­no za­sko­czyć nawet naj­bar­dziej prze­wi­du­ją­ce­go czy­tel­ni­ka.