Zbyt mało, zbyt wiele

Ku*wa jasna!

Nie masz litości człowieku, żeby takie rzeczy prezentować o tej godzinie? Ja się oblałem zimnym potem na końcówce. Brr…

Masz 6/6 i odejdź, maro nieczysta… ;)

A tak poważniej, widziałem już kilka razy podobną konstrukcję tekstu, ale jako żem wrażliwy na te “duchowe” tematy, to szarpnęło mną i teraz. Generalnie napisane fajnie, gdzieś od połowy tekstu spodziewałem się takiego końca i w związku z tym napięcie wzrastało wręcz geometrycznie. ;p

And one day, the dream shall lead the way

Dziękuję. I miłych snów życzę ;)

Look at every word in a sentence and decide if they are really needed. If not, kill them. Be ruthless. - Bob Cooper

Bardzo dobry tekst, a we mnie trafia jeszcze bardziej, bo niedawno… nie wiem, jak to określić – przeżyłam samobójstwo młodej osoby. Mam tylko nadzieję, że POTEM jest ciemność – bezcielesna, czarna, bez uczuć. W końcu po to moja Christy zrobiła ten krok.

"Czasem przypada nam rola gołębi, a czasem pomników." Hans Ch. Andersen ****************************************** 22.04.2016 r. zostałam babcią i jestem nią już na pełen etat.

Dobrze, że czytałam rano. Może końcówka nie zaskakuje, ale dzięki i tak był dreszczyk.

Debiut z przytupem, nie ma co:)

Oddaję głos na Bibliotekę, tylko pamiętaj proszę, by dodać tagi i uzupełnić fragment reprezentacyjny.

”Kto się myli w windzie, myli się na wielu poziomach (SPCh)

Rzeczywiście mocny debiut.

Świetnie napisany tekst. I niepokojący.

Emelkali, Ty mnie przyprawiasz o ból głowy. :-) Jeszcze jedna specjalizacja? Nie za wiele masz talentów? :-) (AdamKB)

Dziękuję za głos. Tagi i fragment reprezentacyjny uzupełnione.

Look at every word in a sentence and decide if they are really needed. If not, kill them. Be ruthless. - Bob Cooper

No ładne cacko, brawo. Witamy na portalu.

Kilka uwag:

Rozumiem, że stosowanie tylu powtórzeń w tekście było zabiegiem świadomym, ale moim zdaniem nie zawsze wyszło to dobrze.

Stosowanie nawiasów w narracji pierwszoosobowej, szczególnie w sytuacji, gdy jest ona praktycznie monologiem, to duże ryzyko. Nawet jeśli na upartego da się to przeczytać na głos jak monolog dla jednego aktora, to jest to właśnie na upartego. W tym akurat przypadku, gdy fragment w nawiasie nie wnosi wiele do historii – myślę, że gra nie jest warta, nomen omen, świeczki.

Jakby to była Agatha Christie to bym jeszcze uwierzył, że tak bogato i szczegółowo opisuje swój stan i to, co się stało z jej ciałem. Ale przeciętny człowiek duch nie będzie w stanie tego zrobić.

Moim zdaniem w gąszczu szczegółów ginie to, co chciałbym w takim tekście odnaleźć – uczucia i emocje. Jeśli nie czuję się emocjonalnie związany z bohaterką, jeśli nie poruszyła struny w moim sercu, to mnie ona później nie wystraszy. Ale podobać się podobało.

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Bardzo dobre.

Świetna końcówka, uniwersalna dla każdego czytelnika.

Pozdrawiam!

"Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę ażeby już rozgorzał" Łk 12,49

Dzięki za opinie i uwagi.

Nawiasem mówiąc nawias faktycznie zbędny :)

Look at every word in a sentence and decide if they are really needed. If not, kill them. Be ruthless. - Bob Cooper

Nie lubię takich opowiadań w stylu “ Cześć, jestem blbla” ale to jest fajnie napisane, nawet jeżeli końcówka jest do przewidzenia. Mi się podoba. 

Bardzo dobry pomysł. Warsztatowo też jest OK. A niech tam – do biblioteki.

...always look on the bright side of life ; )

Jestem pod wrażeniem, bardzo dobry tekst, który wywołał mały dreszczyk na plecach. A że hororry czytam do poduszki od ósmego roku życia, to nie łatwo mnie zainteresować a co dopiero przestraszyć :) Gratulacje! 

19. Leiss to jakie to ile Ty masz lat? Bo jak ktoś czyta od 8 roku życia, minimum 3 lata to jednak nie powinien się wystraszyć powyższe:P

Moim zdaniem wiele zależy od tolerancji i preferencji. Na przykład ja się bardzo łatwo wzruszam i płaczę na filmach, nawet jeśli ckliwych romansów obejrzałem setki i powinienem być uodporniony. Ale jeśli np. nie pasuje mi ścieżka dźwiękowa, to nici z płaczu, film nie wzbudzi emocji.

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

Ha ha Idaho_lowa mam więcej niż 11 :-) i zgadzam się z brajtem, że jest to kwestia klimatu a nie odporności. Interesuję się horrorem jako gatunkiem ogólnie i są takie filmy czy książki, gdzie krew się leje strumieniami a Ty zasypiasz, bo jest to przewidywalne do bólu, a są takie utwory, gdzie nie pada ani jedna kropla krwi, a włosy w nosie się kręcą ze strachu, bo autor uderzył w taką strunę, gdzieś głęboko ukrytą, że zwyczajnie się boisz. W tym opowiadaniu autor przekroczył osobistą granicę czytelnika, bo przecież większość z nas straciła kogoś bliskiego, dzięki temu zabiegowi tekst robi wrażenie, przynajmniej na mnie. Dałabym do Biblioteki, gdybym wiedziała jak lub mogła, bo jeszcze kompletnie nie ogarniam tego portalu.

Żeby mieć uprawnienia Bibliotekarza musisz najpierw zdobyć piórko. Najbliższa okazja już niedługo. ;-)

Lecą smoki pod obłoki, wiatr im kręci smocze loki

“Moim zdaniem wiele zależy od tolerancji i preferencji. Na przykład ja się bardzo łatwo wzruszam i płaczę na filmach, nawet jeśli ckliwych romansów obejrzałem setki i powinienem być uodporniony.“

Mam dokładnie tak samo, nawet gdy film lub książka z założenia nie powinny wyciskać łez.

S. Leiss, Idaho_Iowa, jacek001– dziękuję za opinie.

Przyjemne tak “zakręcić komuś włosami w nosie” ;)

Look at every word in a sentence and decide if they are really needed. If not, kill them. Be ruthless. - Bob Cooper

Dziękuję brajcie za informację, będę się starać. :-D

Ani nie przestraszyło, ani nie wywołało jakichkolwiek innych emocji, a jednak… cholera jasna, jak to jest dobrze napisane!

Gratuluję debiutu, bardzo udanego. Lecisz właśnie do biblioteki.

Sorry, taki mamy klimat.

I mi się podobało.

Mee!

Mam bardzo podobne odczucia do Setha. Nie wywołało we mnie to zbyt wielu emocji, o ile jakiekolwiek, ale napisane jest super. Udany debiut!

Ni to Szatan, ni to Tęcza.

Tak, napisane bardzo przyzwoicie, i to jest mocna strona tego tekstu. Poza tym jakoś niespecjalnie do mnie trafiło.

Pierwszy i ostatni raz bałam się, kiedy, mając jakieś jedenaście czy dwanaście lat, zgłębiałam historię o doktorze Jekyllu i panu Hyde. Potem już wszystko czytałam bez lęku. I teraz, niestety, też się nie przestraszyłam. :-(

Ale cieszę się, że przeczytałam niezłe i bardzo porządnie napisane opowiadanie. ;-)

Gdyby ci, którzy źle o mnie myślą, wiedzieli co ja o nich myślę, myśleliby o mnie jeszcze gorzej.

Czyli wychodzi na to, że ze mnie to jest niezły cienki bolek jeśli o duchy chodzi :D. Bo jakoś niedługo po przeczytaniu musiałem pofatygować się “za potrzebą” i hmm… miałem poważne wątpliwości czy nie lepiej trwać w miejscu :p

And one day, the dream shall lead the way

Niezłe, dobrze napisane i świetnie eksploatuje nieco zapomniany zwyczaj przyzywania dusz zmarłych płomieniem.

"Świryb" (Bailout) | "Fisholof." (Cień Burzy) | "Wiesz, jesteś jak brud i zarazki dla malucha... niby syf, ale jak dzieciaka uodparnia... :D" (Emelkali)

Świetny debiut :) Bardzo mi się podobało, szczególnie takie naturalistyczne opisy… Fuj. Ale takie pozytywne fuj, czyli że udało Ci się ukazać okropieństwo tak, jak zapewne chciałeś.

Dobre opko!

(ale wolę Twoje drugie :P)

Niezłe, lekko i wciągająco napisane – udana zmiana tonu w finale. 

I po co to było?

Ciekawy pomysł, by relacjonować wszystko z punktu wiedzenia truposza. Podobało mi się.

Właściwie nie mam się do czego przyczepić, napisane sprawnie, z pomysłem. Jednak nie ruszyło mnie i to nie kwestia odporności na horror, a raczej tego, o czym wspomniał Brajt – brak emocjonalnego związku z bohaterem–narratorem. Ale jako debiut – brawo!

Obróciłem się. Tekst niezły, choć zgodzę się, że wielkich emocji nie wywołał. Niemniej – debiut palce lizać. Klaszczę razem z rooms.

"Nie wierz we wszystko, co myślisz."

Przy okazji pisania TwŚ i buszowania po opowiadaniach z tagami “miłość” trafiłem tu z powrotem. Jeju, zapomniałem troszkę o tym opowiadaniu – choć przecież go “skomentowałem“ ; ) Bardzo dobry, uniwersalny, pojemny w znaczenia i metafory tekst. I nadal wywołuje to samo wrażenie – ciarrry… : o )

– Ech stare dobre, czasy…

– Jakie stare, jakie stare… ; )

...always look on the bright side of life ; )

Podobało mi się :)

Przynoszę radość :)

Ciekawy tekst, interesująca narratorka.

A ja się nie przestraszyłam! I jak wyobrażałam sobie świeczkę (próbowałam nie, ale zaraza przebiła się przez bariery), to nie zamykałam oczu. Wiedziałam, że lepiej tej prośby nie spełniać. ;-)

Babska logika rządzi!