Piszę od jakichś dwunastu lat, czyli od czasu, kiedy skończyłam dziesięć. W tym czasie poddawałam swoje siły różnym formom literackim, inspirowałam się różnymi, często uważanymi za wybitnych, autorami. Próbowałam z fantastyką, komedią, dramatem. Mając dziewiętnaście lat zrozumiałam, że mój głos opiera się na autentyźmie. Piszę bez upiększeń, intensywnie. Nie boję się pokazać traum, przemocy, uzależnień i upadków, które sama doświadczylam. Balansuję między refleksją a chwilowymi impulsami. Zestawiam brudną codzienność z ekstremum emocjonalnym. Tworzę na podstawie subiektywnych odczuć, a mój pierwszy tekst opublikowany tutaj jest swego rodzaju manifestem egzystencjalnym; czymś, co napisałam po czterech miesiącach niemocy; czymś bardzo osobistym

komentarze: 0, w dziale opowiadań: 0, opowiadania: 0