Milutkie, proste i przyjemne. Czyta się szybko, można się pośmiać, być może dupy nie urywa, ale na pewno nie było to zmarnowane pięć minut. Podobało mi się :)

PS. Może to dziwne, ale przez większość tekstu myślałam, że bohaterem jest pies… może dlatego, ze mój uwielbia dżem.

Nie jest, a przynajmniej za moich czasów nie był, chociaż miałam rozszerzony język polski.

Niedawno skończyłam “Rok 1984” Orwella i muszę przyznać, jest świetna! Jeżeli kogoś kręcą wątki totalitarne to musi przeczytać koniecznie, jeżeli nie to i tak powinien przeczytać.  Książka doskonale pokazuje człowieka uwięzionego w z góry narzuconym mu schemacie, gdzie nawet najmniejsze odstępstwo od ustalonej normy wiąże się z poważnymi konsekwencjami ze śmiercią i  utratą własnego JA włącznie. Jak dla mnie lektura obowiązkowa.

Obecnie czytam “Medicusa” Noah Gordona, jest to opowieść o średniowiecznym balwierzu, czyli czymś pośrednim między cyrulikiem a obwoźnym magikiem, który pragnie zostać prawdziwym lekarzem. Na podstawie książki powstał świetny film z Benem Kingsleyem i Stellanem Skarsgårdem. Polecam, można obejrzeć przed lekturą, bo film zaczerpnął z książki głównie motyw (dodam,że w życiu nie widziałam tak emocjonującej sceny wycięcia wyrostka robaczkowego!).  A wracając do książki, przeczytałam na razie około 1/3 i bardzo mi się podoba więc bardzo polecam :)

Czy “Król na tronie, smok nad  światem” Anny Brzezińskiej był publikowany gdzieś poza numerem z 2008?

Moja opinia opiera się na przedstawionych na forum zasadach i prześledzonych dyskusjach. Ponieważ mam staż krótszy niż trzy miesiące, proszę mój głos traktować jako informacyjno-konsultacyjny, a nie wiążący.

1. Czy chcesz, aby elektorzy byli wybierani w głosowaniu użytkowników?

TAK,

2. Czy chcesz, aby niepełniący dyżurów elektorzy mieli prawo do nominowania tekstów?

TAK,

3. Czy chcesz, aby dyżurni mogli mieć możliwość dołożenia swojego głosu/swoich głosów w głosowaniu nad piórkami?

NIE,

4. Czy chcesz, aby zwykli użytkownicy mogli mieć możliwość nominowania tekstów?

TAK,

5. Czy chcesz, aby zwykli użytkownicy mogli mieć możliwość dołożenia swojego głosu/swoich głosów w głosowaniu nad piórkami?

TAK,

W każdym z pytań dotyczących zwykłych użytkowników jestem za wprowadzeniem/utrzymaniem kryterium stażu.

Witam Panów, podnoszę rękawicę ;-) Zobaczymy czy się uda :-)

 Jarosław Grzędowicz – Wilcza zamieć – (28.09.2015) 

Opowiadanie ogólnie mi się podobało, miało swoje lepsze i gorsze momenty. Bardzo dobry początek, świetna puenta, środek trochę gorszy, motyw połączenia wątków mistycznego i realnego ciekawy, chociaż nie zaskakujący. Od jakiegoś czasu ciekawi mnie historia Towarzystwa Thule, a jako fanka Wiedźmina mam sentyment do trupich paznokci więc wielki plus dla pana Grzędowicza. :)

+ realia Drugiej Wojny,

+ fantastyczna puenta,

+ Towarzystwo Thule i trupie paznokcie, :P

– część na statku przeładunkowym,

– nierozwinięcie wątku śpiewaczki operowej,

– krótkie.

ocena: 7+/10

Jarosław Grzędowicz – Buran wieje z tamtej strony – (28.09.2015)

Opowiadanie bardzo mi się podobało. Pomimo, że większą część stanowił dialog, nie nudziłam się, co więcej rozpatrywanie kolejnych różnic między światami podobało mi się na tyle, ze z przyjemnością przeczytałabym kolejne opowiadanie osadzone w tym wszechświecie. Jedynym minusem jest końcówka, a raczej jej przewidywalność. Liczyłam na coś bardziej niestandardowego, zakończenie w którym bohaterowie odkrywają a nie strzelają.

+ ciekawa atmosfera przypominająca trochę grę w kłamcę (kto pierwszy da się przyłapać przegrywa),

+ motyw przenikających się rzeczywistości (chciałabym zobaczyć taką alternatywną Moskwę :)),

– rozczarowująco przewidywalne zakończenie.

ocena: 8+/10

Tomasz Kołodziejczyk  – Piękna i graf – (01.10.2015)

Autor zraził mnie już na samym początku mnożąc rasy, potwory, stworzenia, techniki … uff i tysiące innych całkiem zbędnych elementów. Dzięki temu zabiegowi główną cechą tego dzieła jest wszechobecny chaos.

Fabuła początkowo skojarzyła mi  się z “Królikarnią” Macieja Guzka,  tylko bez polotu i średnio napisaną. Odnoszę wrażenie, jakby autor próbował stworzyć coś w rodzaju Śródziemio-cyberpunkowej gonitwy po stworzonym Korniejewie i okolicznych lasach z powrzucanymi przypadkowo patriotycznymi elementami. Opisy zarówno postaci jak i innych detali są albo zbyt poetyckie, albo niedokładne. W tym mój faworyt czyli elfka o prawie przeźroczystych nozdrzach. Jak można mieć prawie przeźroczyste nozdrza!? Podsumowując, opowiadanie jest jak fragment epickiej powieści, której nie chciałabym przeczytać.

+ jeżeli się człowiek uprze to jest w stanie przeczytać,

+ próba połączenia klasycznego fantasy z elementami sci-fi,

– nie udana próba połączenia klasycznego fantasy z elementami sci-fi,

– styl pisarza miejscami przypomina bełkot,

– jak wyglądają do jasnej ch… anieli prawie przeźroczyste nozdrza!?

ocena: 2/10

regulatorzy: Wiem, jest cudny, ale tylko jako kreskówka. Prywatnie jestem psiarzem pełną gębą z cudownym srebrnym kundelkiem na kolanach. :-P

PsychoFish: Bardzo mi miło. :-)

Witam wszystkich serdecznie,

Co prawda witałam się już przez Shoutboxa, ale to nie to samo ;)

Czytam wszystko i od zawszę, piszę od jakiegoś czasu, ale nigdy nie publikowałam czystej fikcji, nie mówiąc o fantastyce. Lubię klasykę, uwielbiam powieści z elementami science-fiction i fantasy, alternatywy, motywy post-apokaliptyczne, szczególnie w formie reportażowej. Nie jestem fanką czystej fantasy i science-fiction, zarówno quasi-średniowiecze jak i space-opery poza nielicznymi wyjątkami niespecjalnie mi podchodzą.

Mam tendencję do umieszczania zbędnych dygresji, więc w razie czego nie krępujcie się i walcie w łeb.

Mam nadzieję, ze was nie zanudzę i czegoś się nauczę.

Pozdrawiam i jeszcze raz witajcie :)