Bardzo dobre opowiadanie. Widać nawiązania do Thompsona, o którym Autor zresztą wspomina. Trochę nie pasowało mi przechodzenie z narracji pierwszoosobowej do trzecioosobowej i na odwrót, pojawiło się też kilka powtórzeń i innych błędów, ale można przymknąć na to oko, bo treść jest niczego sobie. Lubię opowiadania, które mają zakręconą historię.

Myślę, że jeśli chodzi o ,,gromadkę dzieci'', użyłem poprawnego słowa. Gdybym napisał ,,kilkoro'', wówczas owszem, pasowałoby ,,idących''. 

Przecinki to moja zmora. Dzięki za pokazanie kilku poważnych błędów :) Co do zapisu po wypowiedzi – cenna uwaga. A co do zwrotu po dłuższej chwili :) cóż, często powtarzano mi w szkole, że to niepoprawne, gdyż chwila to coś krótkiego. Więc lepiej pasuje po dłuższym czasie. 

Hmm tylko po co w zasadzie ciągnąć dalej wątek, skoro jest to całkiem inny rozdział w życiu bohatera? Pozostawiłem historię otwartą, niech każdy spróbuje sobie sam dopowiedzieć dalsze wydarzenia.

Okej, zero wyjaśnienia co do potworów, ale właśnie tak miało być. Bo chodzi tu bardziej o to, że w ekstremalnych sytuacjach każdy człowiek działa inaczej, ujawnia swoje prawdziwe oblicze.  

Pierwszy raz w zasadzie odważyłem się napisać coś takim stylem, ale może to dlatego, że chciałem jak najlepiej oddać nieco schizowy klimat.

do RheiDaoVan - z komiksu ,,Kruk'', nie pamiętam jednak czyjego autorstwa, być może samego O'barra

Świetne opowiadanie :)