Dziękuję. Przemyślę twoją uwagę z tym chłopcem. Bardzo jestem wdzięczny za takie zwrócenie uwagi. Natomiast jeszcze raz powiem, ze twoje opowiadanie było bardzo dobre. Szybsze niż moje, ostrzej podzielone na sceny, niemal jak klisza ze zdjęciami do filmu. Gratulacje. Naprawdę.

Po prostu arcydzieło impresjonizmu SF. Rewelacyjnie działa obrazem i atmosferą, bardziej niż fabułą. Kłaniam się nisko do kolan mistrzu. Świetne. 

Usunąłem Grandę.

Dziękuję. Jeżeli tak twierdzisz – to usunę Grandę (bo ona się nazywa Granda Grey). Jak ktoś czyta po raz pierwszy – to widzi błędy, których już nie widzi autor. Bardzo dziękuję.

Natomiast z bosmanami… jest problem, bo ja napisałem całą powieść o Karolu, Grandzie i ArtIntelach. To opowiadanie nawiązuje do tamtego świata. Dlatego są tu pewne nawiązania. One faktycznie mogą być niezręczne. Ale chce je zatrzymać, bo może kiedyś spróbuje wydać powieść. 

W każdym razie bardzo dziękuję.

Świetny klimat. Rozwiń go. 

To pierwsze zdanie jest dokładnie takie, jakie chciałem. Natomiast nad drugim się zastanawiam. Bo dla mnie z faktu, że Romuald powiedział: “najpierw Granda”, nie wynika, że do gabinetu weszła Granda. Może jakieś takie coś “I wtedy weszła właśnie ona”. Ale to nazbyt barokowe. W każdym razie bardzo dziękuję za uwagi. Dzięki.

Najbardziej podobał mi się wątek brutalnej zbrodni jako podziwiana przez społeczeństwo forma sprawiedliwości społecznej. Tytułowy egzekutor sprawiedliwości jest rewelacyjnym ostrzeżeniem. 

Przyjemność po mojej stronie. Przeczytaj moje opowiadanie.

Jak przepowiednia niedalekiej przyszłości. Super.