Profil użytkownika


komentarze: 340, w dziale opowiadań: 302, opowiadania: 176

Ostatnie sto komentarzy

Bardzo przyjemna, ciepła historia. Polubiłam narratorkę, fajnie, że obu siostrom udało się spełnić marzeniasmiley

Podobało mi się, choć zgadzam się z Ambush, że fantastyka jest tutaj tylko tłem. Pomimo że fabuła jest prosta i raczej przewidywalna, trzyma w napięciu. 

Trochę nie pasuje mi określenie Thomasa jako ,,płochliwego mężczyzny”, przymiotnik płochliwy kojarzy się z zającem, czy sarną.

Dzięki, GalicyjskiZakapiorze, za przeczytanie i opinię. Również pozdrawiam

No, nie spodziewałam się horroru u ciebie. Ale jest trochę grozy w tym utworze. 

No i pomimo tego, że sytuacja bohatera jest nieco przerażająca, są w niej też pozytywy: być może bohater będzie miał zdrową wątrobę!

reg: Dziękuję bardzo, poprawionesmiley

Rzeczywiście, trudno jest wzbudzić emocje w czytelniku, kiedy wiadomo, że bohater na pewno przeżyje.

 

Fajne, podobało mi się. Ciekawy pomysł, pełen grozy, makabry i absurdu klimat.

Fajny kubeksmiley

Hej, Ambush, cieszę się, że ci się podobało. Co do narzeczonej – nikt nie wie, co się z nią stało, czy żyje, a jeśli tak, to czy wciąż znajduje się w naszym Wszechświecie? W każdym etapie wygląda na to, że zabrała ją Głębia, czymkolwiek ona jest:-(

Bruce: Dzięki, cieszę się! Te znaki poprawię jutro, robią mi się takie, kiedy kopiuję z Worda do NF.

Podobało mi się, udało ci się zawrzeć sporo emocji i sf w krótkim tekście. Dobrze napisany tekst, czyta się płynnie.

Ciekawy pomysł, dobrze się czyta. Zainteresował mnie ten nie-człowiek. Trochę zabrakło mi jakiejś wyraźniejszej puenty.

 

Jasne, ja to tylko moja opinia, to twój tekst i ty decydujesz, jak będzie wyglądał :-) Powodzenia w pisaniu!

Finkla: Dzięki. Pewnie rzeczywiście pomysłów starczyłoby na książkę. Nawet chciałabym kiedyś jakąś napisać, więc, kto wie wink

 

Irka_Luz: Dzięki. Chyba faktycznie niejasno to opisałamsad

Czy Rebeka i Al byli więźniami Syndykatu? A sama Rebeka? I kim jest Abardabar?

Nie, oni zginęli, ci obecni na statku to kopie zrobione z echokryształu. Abardabar to inteligentna sonda, też z echokryształu.

 

Bardzo ciekawy tekst. Skłania do myślenia, szukania interpretacji. Przywodzi na myśl opowieści, które ludzie snują od tysięcy lat, od mitologii po współczesną literaturę sf, mamy tu i starożytny Logos i komputerowe pliki zawierające informację, koniec świata oraz początek. Choć w tekście można się zgubić, czyta się go z przyjemnością.

Bardzo ładnie napisany tekst, ciekawie nakreślona sylwetka bohatera. Podobało mi się, mimo że to nie do końca moje klimaty.

regulatorzy: Dzięki. Może to jest faktycznie trochę niejasno napisane, następnym razem postaram się bardziejsmiley

Poprawiłam wskazane przez ciebie usterki.

Infinity: Dzięki, cieszę się!

AdamKB: Dzięki. Będzie więcej, postaram się:)

Cezary: Dzięki! Ambush: Dzięki, cieszę się, że opisy ci się podobały :)

Finkla: Dzięki. Ja muzykę uwielbiam, cieszę się, że mogłam jej ,,użyć"w opowiadaniu. TaTojota: Dzięki. Możliwe, że akcja za bardzo przyspieszyła, to może wynikać z tego, że mam stanowczo za mało czasu na pisanie. Chciałoby się więcej.

Koala75 : Dzięki za klika!

 

tsschindler: Dzięki.

Bruce: Dzięki, cieszę się, że ci się podobało:)

Dziękuję, Hesket. Popoprawiam te błędy wieczorem. Zawsze coś ucieknie.

Dzięki. Akurat to opowiadanie jest chyba jednym ze słabszych:-) Cieszę się nawet się podobało:-)

Hej! Dzięki Tobie dowiedziałam się o Gonzalo Guerrero, nie słyszałam o nim wcześniej. 

Czuję lekki niedosyt, opowiadanie mogłoby być dłuższe!smiley

Bardzo ciekawy tekst, choć raczej ponury. Bohaterowie podli, ale wiarygodni. Przeczytałam z przyjemnością.

Pomysł ciekawy, ale brakuje jakiegoś rozwinięcia, wyjaśnienia zagadki. 

No i cała ta wyprawa Odyseusza jest trochę bez sensu. Gdyby to był statek kolonizacyjny to ok, ale po co wysyłać ludzi w wielopokoleniowym statku, żeby przelecieli się tam i z powrotem? Do zbadania układu Proximy Centauri wystarczyłyby sondy, łaziki, roboty itp.

Podobało mi się, dobrze zarysowana sylwetka bohatera i zwrot akcji na końcu.

Ciekawa historia, dobrze opowiedziana. Zaciekawiły mnie losy Elbe i Amaza. 

 

Miałem dużo czasu by wszystko przemyśleć, niestety każda próba dowiedzenia się, jaki los spotkała Amasa 

- Amaza

Hej, Misiu. 

Ciężkie jest życie pisarza, ale chyba i tak warto – pisać i żyć.

Udało ci się sugestywnie opisać emocje bohaterki, czytając czułam jej ból i tęsknotę. Dobrze napisane.

Dziękuję, reg. Poprawię w weekend:-)

Ave cezary! Morituri te salutant! ;-) Dzięki za komentarz.

bruce: Również pozdrawiam!

Finkla: Dzięki za komentarz.

Jim: No cóż, podejrzewałam, że to nie jest (he he) arcydzieło, zwykle piszę teksty kilka tygodni, a ten napisałam w kilka godzin. Widać ten pierwszy sposób jest lepszy. Na szczęście mam na koncie kilka całkiem niezłych tekstów wink

Hesket: Dzięki. Może kiedyś wrócę do tego tekstu.

bruce: Dzięki za komentarz i za klika. Poprawiłam wskazane przez ciebie usterki yes

Czytało się dobrze, choć przez niezniszczlność bohaterów trochę zabrakło jakiegoś napięcia.

To rzeczywiście bajka, ale dobrze napisana.

Gryzok_Półpospolity: Zdanie każdego czytelnika jest ważne, więc, jeśli coś ci zgrzyta, to śmiało pisz. Dzięki za przeczytanie i komentarz.

 

Bartkowski.robert: Dziękuję, cieszę się, że ci się podobało. Zazwyczaj piszę dużo dłuższe teksty, to opko napisałam bardzo szybko, bo miałam ochotę coś napisać. Pewnie byłoby lepsze, gdybym je lepiej przemyślała, na parę rzeczy trzeba przymknąć oko wink

 

Mam świadomość, iż Arkanie mogą mieć odmienną fizjologię od naszej, jednak, czy w przedziale pięćdziesięciu godzin, możliwym byłoby wyraźnie stwierdzić owe zaburzenia odżywiania i różnice w masie ciała?

– masz rację, to błąd, który poprawię!

 

Na pewno będę pisać dalej. Jeszcze raz, dzięki!

 

GalicyjskiZakapior: Dzięki za komentarz.

 

Miejscami jest lekko naciągany – bo jeśli Arkanie leczą dotykiem, a poza tym istnieją bioroboty leczące choroby zakaźne przytulasem, to ciężko się spodziewać, żeby broń biologiczna miała mieć wielką skuteczność.

– racja, choć mimo wszystko przecież nie muszą być zdolni do wyleczenia absolutnie wszystkiego. Dodam tutaj coś.

 

Koala75: Dzięki. Fajnie, że ci się podobało, dzięki za klika!

 

Hej. Lubię dystopijne klimaty i kosmos, więc pomysł na opowiadanie mi się spodobał.

Nie bardzo rozumiem, po co właściwie wrzucali tych nieszczęsnych więźniów do czarnej dziury: żeby badać czarne dziury nie trzeba do nich wysyłać ludzi, istnieje też wiele dużo tańszych metod zabijania wrogów politycznych.

Byłoby sensowniej wysłać ich do jakiejś kopalni czy inne ciężkie roboty (taka katorga w kosmosie).

Pozdrawiam!

Sympatyczny, misiowy tekst. Twoje szorty zawsze mi poprawiają humor:-)

Dobrze się czyta.

Początek mi się bardziej podobał niż końcówka, ale ja nie za bardzo lubię takie krwawe jatki.

Powodzenia w konkursie!

Podobało mi się, ciekawa historia, tym bardziej, że sięgasz do mojego ulubionego okresu w historii ludzkości.

Wujek Ślina jest niesamowity z tymi wierszykami, ona je tak na poczekaniu wymyśla?wink

Podobało mi się: wciągająca fabuła, niesamowity, dziwaczny świat, interesujący bohaterowie. Przeczytałam z dużą przyjemnością.

Finkla: Dzięki. Pewnie fajnie byłoby tekst przejrzeć jeszcze raz, teraz też myślę, że dałoby się co nieco wyciąć.

Ja nie oglądałam Rumcajsa, ale pamiętam Reksia, Krecika i Kota Filemona. A najbardziej lubiłam Gumisie, Pszczółkę Maję i Muminki :-)

Marszawa: Dzięki, cieszę się, że przeczytałaś z przyjemnością.

Science fiction to faktycznie trudny gatunek, ale mój ulubiony. I ile się człowiek nauczy przy okazji!

Asylum: Muszą istnieć!

Jim: Więc dobrze, że mamy Bruce!

Bruce: To bardzo ważna umiejętnośćsmiley

Jim: Dzięki. Cieszę się, że znalazłeś w opowiadaniu jakieś pozytywy:-)

Podobało mi się twoje opowiadanie, aż żałowałam, że takie krótkie. W niedługim tekście zarysowałaś ciekawe sylwetki bohaterów i tragiczną opowieść.

Dzięki. Oczywiście, błędy poprawione!

Regulatorzy: Dzięki, cieszę się ogromnie, że opowiadanie ci się podobałosmiley

Bardzo plastycznie napisany tekst, doceniam, choć to nie jest rodzaj literatury, który lubię najbardziej.

 

Nowa Fantastyka